Gel ayazlarýn öksüz çocuðu
Gurbet yüklü yarýnlara takýlma
Gel ömrümün þafaðý ol
Al beni savur fecre kadar
Yeryüzünde çabuk batýyor güneþ
Gökyüzünde yýldýzlara taþý beni...

Gel bana baharý hatýrlat
En sýcak mevsimim ol, tut elimden
Aþka esir düþtü gönlüm
Kurtar beni bu zulümden!

Gel özlemim ol, sevdamýn adýný koy
Duman duman savrulayým daðlarýna
Deli deli yaðayým ovalarýna
Rengarenk baksýn gözlerim gözlerine
Erken inermiþ akþamlar acý çeken aþklara
Akþamý beklemeden gel...

Gel, býrak o içi boþ, omurgasýz hayalleri
Yaz güneþinde gölge vermez zeytin aðaçlarý
Çýk artýk o ateþ çemberinden, bitsin bütün yanlýþlar
Her gün, her sabah yeniden ölmez ki insan!..

Gel gözlerimde çiçek aç
Kokun kokuma karýþsýn, okþansýn ruhum
Varlýðýn güneþim olsun yaksýn tenimi
Bakýþýnla unutayým üþümeyi
Gel yorma aþkýmý!..

Geceler sensiz beyaz bakýyor
Düþlerim kambur, uykularým firarda
Hasretim yalnýzlýðýn ayak ucunda
Sancý içinde kývranýyor bedenim!
Gel öðret bana, nasýl savaþýrým yokluðunla
Yaðmurla yarýþýyorken gözyaþým
Nasýl anlarým çorak topraðýn dilinden?

Gel saçý sarý, gözü mavi çýnarým
Umudumdan umut ektim yollarýna
Uzat ellerini köprü olsun ellerime
Sarsýlmadan yürüsün bu aþk
Enleminden boylamýna...

ANKARA/31 Mayýs 2011
Rukiye Çelik