Zaman; ben þimdi sana ne desem?
Gelsem mi peþinden sorgusuz yoksa "var git yoluna. Benden sana hayýr yok." mu desem?
Nasýl daðýtsam bu kafa karýþýklýðýný? Hayatý yoluna nasýl döndürsem?
Umudumu tekrardan yeþertip açsam mý kollarýmý bilinmezliðine? Yoksa hiç yaþanmamýþ gibi kabuðuma mý çekilsem?

Yarým kalmýþ bir filmin acabalarý ile hiç baþlanmamýþ bir þirin keþkeleri arasýndayým. Varlýðýmý anlamaya çalýþtýðým her çabada biraz daha batýyorum bilinmezliðime ve biraz daha kayboluyorum içinde bir yerlerde. Kendi benliðimi sorguladýðým her an yok oluveriyorum sanki. Paylaþsam bile keþkelerimi kendimle, sonunu asla getiremediðim rüyalarýmýn içinde dönüp duruyorum. Saman alevi gibi bir var oluyorum hayatýn merkezinde, sonra birden yok olup gidiveriyorum bilinmezliklerin içinde. Ne tam manasýyla çözebiliyorum hayatý ne de içinde kendime bir yer bulabiliyorum.

Zaman; sýnýrlarýnda sýnýyor beni. Sorular sordurup cevaplar aratýyor ve her verilmedik cevapta, bulunmadýk doðruda tekrar tekrar içine alýyor, yok ediyor kendi karanlýðýnda.

Þimdi ben ne desem? Nasýl söylesem? Bu yarým kalmýþlýklardan, bilinmezliklerden, keþkelerden, çaresizliklerden kurtulmak için meydan mý okusam zamana? Yoksa tam teslimiyet içinde varlýðýna biat mý etsem?

Gelsem mi peþinden sorgusuz yoksa " var git yoluna. Benden sana hayýr yok." Mu desem?