Sensiz yaðmur,

Ateþ olur bundan sonra bana.

Yakar eritir bedenimi, çöl olur,

Sensiz her yer bana.

Sevda çöllerinde gezmek ne haddime,

Rabbim’in lütfuyla,

Aþk olur, mutluluk olur ahir dünya bana.

Ne Leyla derim sana ne de Mecnun,

Çöllerde bedevi gibi geçer her gün.

Sensizlik gurbet oldu,

Ey Dost her geçen gün.

Yýllar! Arar oldum Dost’umu.

Niye getirmediniz

Ben kaybetmeden postumu.

Yusuf gibi kuyularda

Çaresiz kaldým, bin bir elem içinde.

Yýllar önce neden görmedin dost,

Niye el uzatmadýn aðlarken ben karanlýklar içinde.

Geceye bir güneþ gibi doðan dostum!

Kavlimiz; ayný ay’dan ayný an’da

Farklý mutluluklarý alabilmek olsun.

Sebepsiz hüzün yaðmuru geldiðinde,

Birbirimizi düþünebilmek olsun.

Yýllara gerek yok dostluklar için,

Kimse bilmez Rabb yakar kalbi için için.

Aþk deryasýndayýz kana kana için.

Kalbim sana, ruhum sana,

Yazýlarým sana olsun.

adamýn biri der ki;

Bu duaya caný gönülden âmin denilir.

Niceleri sonradan bu sevgiye yenilir.

Gitmem diyenler gidince yerilir,

dost, kendisi olmasa da

Her zaman sevilir.

Kelimeleri taç yapar takarým baþýna,

Gönül sultanlýðým fedadýr senin uðruna.

Canýmý adak yaparým senin yoluna,

seni dost edindim,

Ona kelimelerim feda.

sefa tülek

Kalemin duasý