Ýlla yaþanmýþ olmasý gerekmez;
Biten gün ömürden düþmüþ sayýlýr.
Ýlla yaþamýþ olmasý da gerekmez
Sönmüþse soba,
Oda,ölmüþ sayýlýr
Çünkü soður.


Cevaplamasý hep güç oldu benim için
Nasýlsýn diye sorma
Ýyiyim ben,
Bildiðin gibi iþte..
Bilmediðin kadar da yalnýz.

Gözlerimde kupkuru yaþ...
Hýrýltýsý dinmiþ
Göðsüm; bir durgun deniz,
Kalbim; kýrýk tekne,
Batmýþ..

Elleri çiçeklerle dolu,
Kollarý boþ
Aðaçlar da yalnýz mýdýr sevgilim?
Ormandýr belki de yalnýzlýðý hiç bitmeyecek olan
Yalnýzlýðý her aðaç kadardýr çünkü
Gitgide büyüyen
Gün geçtikçe çoðalan.


Dýþarda hayat nisan kokuyor,
Sen kokuyor rüzgar.
Perdeyle pencere arasýnda kokluyorum;
Sedyeye bulaþmýþ kaný
Ve serum kokusunu

Ve tanýyorum morgun soðukluðunu,ellerimden.