Ne anlatayým…
Bir saðanak halinde üzerime dökülen,
Bu umutsuzluklarýn,
Bu yenilgilerin,
Bu aldanýþlarýn,
Bu kaybediþlerin,
Bu terk ediliþlerin içinde
Gözümü açýp da ne anlatayým?

Ýlk kez çiçek açacakken,
Koparýlan bir dal olduðumu mu,
Sevip, sevilmek isterken,
Sahra kadar ýssýz,
Everest kadar yalnýz kaldýðýmý mý,
Çaresizce savrulup da,
Tutunamadýðým nice kol olduðunu mu,
Huzurlu uykularýmýn yerini alan,
Kabuslarýmý mý anlatayým?

Söyle bana ne anlatayým…
Senin beni sevebilmek gayreti göstermeyiþini mi,
Gür bir ormanken,
Kesile kesile tek bir fidan kaldýðýmý mý,
Beni bu hayata baðlayan tek umudun,
Bir ihtimal olduðunu mu anlatayým ?
Hala küçük bir çocuðum,
Gidersen aðlarým, sýzlarým, kýzarým, üzülürüm, paramparça olurum,
Sana küçük bir çocuðun annesine baðlý olduðu kadar baðlý olduðumu mu,
Gidersen öksüz kalacaðýmý mý anlatayým?

Anlat diyorsun, sevdiðim
Sana ne anlatayým?
Sen bunlarýn hepsini zaten biliyorsun.
Biliyorsun, yalnýzým.
Biliyorsun, çaresizim ve sen benim çaremsin.
Biliyorsun, gidersen bu þehirde sönük bir yýldýz kayacak,
Biliyorsun,gidersen o yýldýzýn bir mezarý bile olmayacak.
Biliyorsun sevdiðim benim þu evrende yüreðimden baþka hiçbir þeyimin olmadýðýný
Biliyorsun her þeyimin sen olduðunu.
Gidersen, artýk olmayacaðýmý biliyorsun sevdiðim.
Sana ne anlatabilirim…