“Seni sen olduðun için deðil, seninle birlikte olduðumda ben olduðum için seviyorum.” Bu söz, yetkin sanatçý Marquez’indir ancak onun hayat felsefesini yansýtan ve özetleyen de bir vecizedir. Gerçekten de “kendi gibi olma”yý ve mutlaka “olduðu gibi kalma”yý ilke edinmiþ bir yazardýr o. Yapýtlarýndaki hayalî unsurlar hiçbir zaman onu “gerçek”ten uzaklaþtýramamýþ, ayaklarý yere basan bir anlatýmla okuru yapýtýn koridorlarýnda dolaþtýrmayý baþarabilmiþtir. Hayatýnýn hiçbir döneminde “nereden geldiði”ni unutmayan yazar, olduðundan farklý görünme heveslisi zihniyetle de hep alay etmiþtir.
87 yaþýnda, sonsuzluða yolculadýðýmýz Marquez, arkasýnda pek çok ölümsüz eser býrakmýþ bir sanatçý olarak hafýzalarýmýzda yer edinmiþtir. 1982’de Yüzyýllýk Yalnýzlýk romanýyla Nobel Edebiyat Ödülü almasýna kadar Türk okuru tarafýndan az bilinse de Þer Saati, Yaprak Fýrtýnasý, Bir Kayýp Denizci, Albaya Mektup Yazan Kimse Yok, Kýrmýzý Pazartesi, Kolera Günlerinde Aþk gibi yapýtlarýyla kýsa sürede okurun hayal âlemini süslemiþtir.
Fantastik tarzý sade ve sýradan bir üslupla örtüþtürmeyi baþarmýþ olan sanatçý, okurun hayal dünyasýný iyi keþfetmiþ ve o kapýdan yol almýþtýr. Sürükleyici dili, gizemli anlatýmý, ilginç ruhsal betimlemeleri ile yapýtlarý gerçekten de okunmaya deðer bir yazar olan Marquez, olaðanüstüyü günlük yaþamýn rutini hâline getiren "büyülü gerçekçilik" akýmýnýn da en önemli isimlerindendir.
Yapýtlarýnda bazen okuru karþýsýna alýp onunla sohbet eden, bazen kendi iç âleminde yolculuða çýkan, bazen de insana yaþadýðý dünyadan baþka dünyalara gezinti yaptýran sanatçý; temiz, duru ve yalýn dili ile genç romancýlara örnek olmaktadýr.
Kolombiya’nýn fahri elçisi Marquez, Meksika’da kendisine verilen her türlü devlet yöneticiliði teklifini geriye çevirecek kadar halk insaný, yoksulluktan geldiði günleri unutturmak isteyenlere karþý çýkacak kadar alçak gönüllü, evlatlarýnýn mutluluðu için her türlü fedakârlýðý göze alacak kadar aile babasýdýr.
Þimdi Yüzyýllýk Yalnýzlýk'ýn geçtiði hayali Macando kentinde uçuþan kâðýttan sarý kelebekler, kim bilir onun arkasýndan ne hüzünlü türküler söylüyordur. Topraðý bol olsun...