Beynimde dýþlanan radyo sesi, sigaramýn yükselerek daðýlan dumaný, oturarak çiðnediðim zaman sakýzý, boðuk bir dolap sesi,
mermerin pis yüzü; beklenmedik bir öksürükle dýþarý çýkmak istemeyen paslý ruhum, ihtiyacý birliktelikler zorunlu dostluklar,
hiçbir sebebi olmayan yalanlar, gerçekmiþ gibi yaþanan aþklar, kýmýldamaya üþenen gözyaþý tortusu, aynadaki görüntüme kakaladýðým
Ruhumun kokusu ve uykusuzluðun derin uykusu...
Bunlarýn hepsi keþkelerden kurduðum yaþanmasý gereken ömrimin aklýma gelen düþmanlarý.
Gözlerim hafif kýsýk, buðulu sözlerimin hepsi ajandamýn satýr çizgilerinin ardýnda tutuklu.
Geceleri uyumasý gereken saatler kirpiklerime yapýþýp benden derin düþlerimin hesabýný saorduðunda kirpiklerim yerçekimine
dayanamaz ve birkaç satýr dökülür uyþuk gözyaþlarýmýn içinde;
Etik ülkelerin sýnýrlarýný geçemediðim için topuðumdaki terlerin parýltýsýný denizlere geri verdim.
Uykusuz gece seanslarýnda farkettim ruhumun beni terkedip bir çöp tenekesinin dibinde tirtir titrediðini. Hayal meyal aklýmda
kalan sevgililer ýsýrdý beni.
Ama ya seni... Bebekte bir kahve kokusu mu, heybeli bir fayton sesi mi, yoksa cehennemin ateþi m, ýsýtacak seni..?