mevsimlerden ödünç aldýðým renkler
gözümü,gönlümü boyar
nar aðacý
salkým söðüt
iðde çiçeði
uður böceði
aceleci kertenkele
sabýr küpü karýnca
yer
gök
su içmeye inen ürkek üveyik
güneþin saçtýðý ýþýk
ey gönlüne küsen aþýk
gökyüzünün deli halleri
aðlayan bulut
konuþan rüzgar
bitmeyen umut

yaþamdan ödünç aldýðým renkler
gözümü,gönlümü boyar

aynanýn arkasýnda
topraða benzeyen yüzüm
ellerim
ayaklarým
sonumun habercisi, sanki
bu davete icabet etmeyecek gibi
elim çiçeksiz
geri geri yürüyor ayaklarým
giderayak, isteksiz

aydan
yýldýzdan mahrum
karanlýða esir olan duygular
yuvasýz kuþlar
yaðmur yaðarken
kuruyan otlar
derdiniz beni aldý
tasanýz bana kaldý
haberiniz var mý?

tomurcukta bir aðacýn düðünü, bahar
hazanýn sarý renginde ölümü tadar
gül kurusunda dünü arayan bülbül
sahi bülbülün kalbi ne kadar

mevsimlerden ödünç aldýðým renkler
birer birer solar
gökkuþaðý doðmayacaktýr bir daha
çünkü kapýda biri var
gelen, ölümün habercisi deðil mi?
iþte geldi
buldu kader
kimse yok
denilebilir mi?

Arap Kurt