Suç ve ceza..



Melike Ýris’in tek suçu vardý..

Güzel olmak..

Ve Sardanapal’a kesilmiþti cezasý

Ölürcesine ve öldürürcesine..

Ona aþýk olmak..

“Aþk”ta suç ve ceza iki taraflýdýr..

Aþýk ve Maþuk

Beraber iþlerler

O suçu..

Beraber öderler cezayý..

Göklerin yere armaðaný

“melek”in beyaz kanatlarý

altýnda kanarlar ve kanatýrlar

Acýlarýný ve kederlerini..

Hüzünler

Damla damla iner yerlere..

Ufuklar kýrmýzýya çalan turuncu

Hayallerle doludur

Umutlar yedi renk olarak açar

Gökyüzünde..

Çalýnan her melodi

Söylenen her þarký

“Aþkýn senfonisi” olarak

Dökülür dudaklardan nota nota..

Adem ile Havva’nýn tutkularý

Ýlk “Suç” olarak yazýldý dünya semasýna..

Yer yüzünde

“Aþk acýsý” ile kanayan her Yüreðe

Sýzlayan her gönüle

Kesildi “Ceza”..

Zavallý “aþýk”

Ne yapabilirdi ki

Ömür defterinden “alacak kaydý”

Düþmekten baþka..

Sen çok þanslý bir “Maznun”sun..

Biliyor musun?

Suçun var ama Cezan yok..

Suçu beraber iþledik ama

Ceza bileti yalnýzca bana kesildi..

Yüreði Sen kanattýn

Darbeyi Sen vurdun

Ama Gönlüm

“müebbed aþk”a mahkum edildi..

Þimdi Yusuf gibi

Dipsiz ve karanlýk sevda kuyusunda

Hasret nöbeti tutuyorum..

Ah Diþi Hamlet!

Hiç mi “gönül izi” býrakmaz insan maziden?!

Hiç mi acýmaz insan kendine

Kanatsýz kuþ olmaktan dolayý..

Nasýl “mum” yakarsýn “Güneþ”e karþý

Gündüzün ortasýnda?

Nasýl kuruttun o gönlü

Nasýl susuz ve kurak býraktýn

“aþk nehirleri” akýp giderken?

Hiç mi aþk ummanýnýn sahillerinde

Gezmedin çýplak ayaklarla..

Hiç mi tenini okþamadý “hasret meltemleri”..?

Hiç mi yüreðine dokunmadý bir çift tutkulu

bakýþ?..

Sen Züleyhasýn..

Ama Yusuf’un Züleyha’sý deðil..

Lotus kokulu Züleyha deðil..

Parfüm kokulu

Bohem gecelerin Lümpen Züleyhasý..

Suç ve Ceza..

Senin hem Suçun hem de Cezaným Ben

Müebbede mahkum..

Prangalarýnda

Yusuf’un rüyalarýna yatan

Ve her sabah

“Cezasý”na uyanan..