BÖLÜM III

Mevsimin rengini solduran yaðmurlar baþlamýþtý.
Hareketli bir günün içindeydim yine. Benim eksiklerimi büyük çabalarla, büyük emeklerle, özverilerle gideren Nihat, isim yapmýþ bir firmaya müracaatý kabul edildiði gün iþi býraktý. Sayýsýz serüvenlerin yaþandýðý parkýn bittiði yerde baþlayan asfaltýn kenarýndaydým ve karþýya geçmek için Yeþilyurt yönünden gelerek yokuþu týrmanan taþýtlarýn durmasýný, yeþil ýþýðýn yanmasýný bekliyordum. Sað kolum gitmiþti. Kapýmý ilk týkladýðý gün de böyle yaðmur yaðýyordu. Cadde boþalýnca çarçabuk karþýya geçtim. Nihat’ýn yerine gelen eleman sað kolum olur muydu? Yok yok.. olsa olsa sol kolum olurdu. Oysa o, yaðmursuz bir günde, motosikletin üstünde iþe gelmiþti. Sokak kedileri gözüme takýldý. Onca kalabalýðýn için de bir deri bir kemikler ...
Yaðmur hýzýný artýrýnca, cadde üzerinde karþýma çýkan ilk dükkana girmeyi düþündüm. Yaðmur, ofise dönmeme sebebim olabilirdi. Vitrini deðiþik bulduðum dükkana girdim. Çýktýðýmda yaðmur hýzýný azaltmýþtý ama saçlarým “kýrmýzý”! olmuþtu. Yol boyunca her vitrinin önünde kendime baktým. Yanýmdan geçenlerin bana daha dikkatli bakmalarý beni daha çok eðlendir hale geldi. “Gülmemeliyim” derken bedenimi sýkýyordum. Belki onlar da sýkýyordu. Bilemedim...
Yaðmurlu ayný ikinci haftasýydý. Tarýk’la uzun süre görüþmemiþtik . Sokak kahvelerinden birinde oturduk. Hava kararmýþ, iþ çýkýþý kalabalýðý azalmýþtý. Birer bira söyledik. O, yanýna kocaman patates söyledi. Ben balýk ýsmarladým. Bize servis yapan garson kýsa boylu, genç bir delikanlýydý. Kopkoyu bir aksanla konuþuyordu. Doðulu olduðuna karar verdik. Yan masada, bir kadýnla, bir erkek þarap içiyorlardý. Diðer masada turist gençler oturuyordu. Hava soðumaya baþlamýþtý.
Yemekler gelmeden bir bardak birayý içince dünya iyice hoþ görünmeye baþladý gözüme. Doðrusu ya hoþtu da. Koþturan kalabalýðýn kýyýsýna çekilip akþam serinliðini bedeninde hissederek bira yudumlamak keyfi...Bir yandan fayton týkýrtýlarý, bir yandan denizin yakamozlarý, doðulu garsonumuz ve þarap kokusu....
“Sana anlatacaðým o kadar þey var ki” demiþti.
Masaya iyice yerleþmemizi bekliyordu. Havaya girmeyi....
Su damlasýnýn; büyüyen halkalarýndan söz edeceðimiz bir akþam bu. Ofisteki sekreterinin kocasýndan neden ayrýldýðýndan deðil...Belma’nýn çocuklu bir adamla birlikte yaþadýðýndan.. Kankasýnýn barlarda sabahladýðýndan, her sabah iþe içki, sigara, caz kokusu sinmiþ olarak geldiðinden...,yaðlý boyalarýnýn bilmem kaç dolara aldýðýndan hiç deðil...
Anlatmaya baþlýyor. Dedim ya, biraz sarhoþum, çok ama çok keyifliyim. Kendimi o cam gibi su gibi duyumsadýðým anlardan..Onu izliyorum, o çikolata tadýnda ki gülümsemeye bakýyorum. Son aylarda ki geliþmeleri, saniye saniye, sözcük sözcük, duygu duygu yeniden yaþayarak, yaþatmaya çalýþarak anlatýyor. Peþinde deðilim ayrýntýlarýn. Onu dinlemiyorum ya da hemen unutacak gibiyim. Baþka bir þey var. O süt kokulu çikolata tadýndaki mutluluk...
“Senden hiç vazgeçmeyeceðimi biliyorum”diyor. Neden? Çünkü...Seni küçük bir kýz gibi, hani Harikalar Diyarýndaki Alis var ya, onun gibisin. Hissediyorum... “Anýmsa masalý”. “Hani peþinden gitmiþti beyaz tavþanýn”? Doðruluyorum yerimden. Düþünmeyi konuþmayý, algýlamayý býrakýyorum. Her þey susuyor benle birlikte. Beyaz tavþanlar geçiyor..Ve sonra beyaz tavþan..bir sürü..Fayton geçiyor. Garson bardaklarýmýzý dolduruyor. Kendi tavþanýmý düþünüyorum. Ýçimdeki suskunlukta bir yerde. Tarýk’ýn anlatacaklarý bitmedi.Yanaklarý kýrmýzý. Ama sarhoþ deðil. Çünkü onun birasýný da ben içtim. Her yerde tavþan var. Beyaz, boz tavþan, kýr tavþan...Her yerde..Benim....

“Ne dersin” diyor.
“Neye ne derim”. Susarak gülümsüyor.
“Teklifime”?
“Beni kalýplarýmdan kurtaran sendin”.
“Biliyor musun”? “Lavaboya gitmem gerek”. Masadan kalktýðýmda çantamý sýký sýký tutum. Kalabalýðý görünce sevindim. En kuytu köþede el teybimi çýkarýp, “Artýk Tarýk’ýn hiçbir teklifini önemseme.” “Sekreterin olacak Tarýk’ta yarýn dan itibaren göbek adýný kullansýn”.
O gece uyuyamadým.Tuhaf bir kaygýdan... Nasýl yaþamalý? Þu veya bu hayat tarzýna zaten öyle alýþmýþýzdýr ki, “Nasýl yaþamalý?” diye sormayýz bile. Soran olursa da alýþtýðýmýz cevabý veririz. Ben aklýmý çok beðeniyor deðilim. Baþka türlü yaþamayý seçtim iþte. Yazgýmýn tam ortasýna attýðý durumuma karþý çýkarak hem de...Özgür istenç adýna hayatýmý çalkalamýþ, kalýplarýmdan arýnmýþtým ama þimdi neden hayat buna izin vermiyordu?. Belki de özgür istenç diye bir þey yok! Ve her þey bir yanýlsama? Geleneksel kalýplar içinde yaþadýðýnda kimler mutlu oluyor? Kimler mutsuz? Hýý? Ya Tarýk’a ne demeli?. Benimle hayatýný kalýplar ötesinde mi paylaþacak? Evlilik kalýp deðil mi? Ya açýk evlilik?
Eee o zaman kalýpçý kim...?
Yastýðýmla o kadar samimi olmuþtum ki onunda benle bu kadar samimi olmasýna kýzýp kalktým yataðýmdan. “Maksimus” bedenini ayaklarýma sürttü.. Kucaðýma aldým. O boynuma týrmandý. Kulaðýmý ýsýrdý kibarca...Birlikte salona geçtik. Ben sigaramdan çýkan dumana gülümsedim. O hapþýrdý...