UçaðýmýzSabihaGökçen havaalanýna teker koyduðunda içimi buruk bir sevinç sarmýþtý. Sevineyimmi,üzüleyimmi bilemiyordum.
Ben daha doðmadan anneannem ölmüþ. Dedem uzun bir aradan sonra üvey anneannemle evlenmiþ. Dedemin ikinci evliliðini dayým ve annem onayladýðý halde evlendikten sonra dayýmýn maddi kaynaðý kýsmen kesildiðinden yengemin baskýsýyla dayýmlar dedemle küsmüþler. Yengemin kýçkýrtmasýyla annem de dedemlerle iliþiðini aniden kesip dayýmlarýn yanýna gitmiþ . Dayýmlar annemden maddi katký isteyince iþler karýþmýþ. Annem zorunlu olarak dayýmlardan gelin olmuþ. Benim doðumuma bir hafta kala annemin çok aðlamasý ve anneannemin israrýyla annemle barýþmýþlar. Dedemin hiç bir zaman annemin ismini aðzýna aldýðýný duymadým.
Dayýmlar küsken bir kýzlarý olmuþtu. Dedemden hep kaçýrýrlarmýþ. Zavallý dedem belkide oðlunun kýzýný hiç göremeden öldü. Dedem öldüðünde dayýmlarla hala küsmüþ.
Ben doðduðumda anneannem yanýmdaymýþ ve ben bildiðim bileli de hep yanýmdaydý. Dedem biraz sinirli biriydi ama beni çok seviyordu. Babam ev alýnca arabasýný satmak zorunda kaldýðýnda dedeciðim sabah saat 8 gelir alýr anaokuluna götürürdü.Sýnýfa beni öperek uðurladýðýný çok iyi hatýrlýyorum. Akþam üstüde eve götürürdü.
Ben herkesden çok anneannemi severdim. Yüzünde bitmiyen o sevimli gülümsemeyle herþeye en çabuk ve en iyi çözümü bulurdu. Usanmadan býkmadan yanlýþlarý defalarca bana izah ederdi. Ben kendimi bilmeye baþladýðýmda dedemin benim doðduðumdan itibaren çektiði video ve resimlere baktýðýmda anneannem o güler yüzüyle hep yanýmdaydý. Hasta olduðumda zaman mefhumu tanýmadan,maddi manevi tüm imkanlarý ile hiç soru sormadan her zaman bizim yanýmýzdaydý.Ortaokul ikinci sýnýftayken anneannemin üvey anneannem olduðunu öðrendiðimde anneannemin boynuna sarýlýp ona,”Sen benim üvey anneannemde olsan deðiþen birþey yok. Sen her zaman benim caným anneannem olarak kalacaksýn” dediðimde bana öyle bir sarýlýþý vardýki beni sanki içine sokacaktý. Baþým ne zaman sýkýþsa hep yanýmdaydý.Bir dediðimi iki etmedi.
Üniversiteyi anneannemin maddi desteði ve kazandýðým bursla okudum.Üniversiteyi bitirdiðimde Kanada’dan aldýðým iþ teklifi üzerine Kanada ya gittm. Üniversiteyi petrol mühendisi olarak bitirdim. Ýyi dereceyle bitirdiðimden petrol þirketi hocalarýmda aldýklarý tavsiye ile bana iyi bir iþ teklifi yapmýþtý. Babam site görevlisi,annemde bir yemek þirketinde çalýþýyordu. Ýþte tam bu sýrada dedem vefat etti. Ben Kanada ya gidecektim ama nakit ihtiyacým vardý. Rahmetli dedem ölmeden çok önce ne olur ne olmaz diye oturduklarý evi anneannemin üzerine baðýþlamýþ. Nakit ihtiyacým ortaya çýkýnca caným anneannem hiç tereddüt “Bana eþimden kalan aylýk yeter” deyip evini bankada ipotek edip oradan çekilen krediyi bana vermiþti. Benim göndereceðim parayla Annem le babam kredi taksitlerini ödeyeceklerdi. Ben her ay kredi taksitleri için muntazaman para gönderiyordum.
Bir müddet sonra anneannemin vefat ettiðini öðrendiðimde görevle Avusturalya’daydým. Cenazesine katýlamadým. Bir kaç ay sonra anca gelebildim.
Kapýyý çaldýðýmda kapýyý annem açtý. Uzun bir hoþ sohbetten sonra, “Anneannem hastamýydý?” diye sordum. Babam, “Hastaydý,ölüm onun düðünü bayramýydý” dedi. Anneme baktýðýmda annemin babama ters ters baktýðýný fark ettim. “Nasip olursa yarýn ilk iþim anneannciðimin kabrini ziyaret edeceðim” dedim. “Kabri Bursa’da” dedi annem. “Neden?” dediðimde babam “Rahmetli hastalanýnca Bursa da hastaneye nakledildi orada vefat etti oraya gömüldü” dedi. “Neden buraya getirmediniz?” dediðimde babam, “Anneannenin kardeþleri öyle istedi” dedi. Annem yine babama ters ters bakýyordu. “Hayýrlýsý olsun!” dedim. Bu arada babam sitedeki iþinden ayrýlmýþ,þehir içi minibüslerinden alýp kendi iþin kurmuþ. “Hayýrlý olsun!” dedm. Anneannemin dört kýzkardeþi vardý. Bunlarýn her biri beni çok severlerdi. Onlarýn her birini annennem kadar severdim. Babam “Yarýn ben gelemem siz annenle gidersiniz” dedi. “Ben yanlýzda gider anneannemin kardeþlerinden mezarýný öðrenirim,hem arkadaþlarýmý hem onlarýda görmüþ olurum” dedim. Annemi razý etmek kolay olmadý. O akþam yattýðýmda birþeylerin ters gittiðini anlamýþ ama ne olduðunu anlýyamýyordum. “Hayýrlýsý olur inþallah” deyip uyudum.
Kapýyý annannemin ve benim çok sevdiðim teyzem açtý. Çok þaþýrdý. Boynuma bir sarýldý ki sormayýn. Hoþ sohbetten sonra niçin geldiðimi söyledim. Ortalýk buz gibi oldu. Kimseden bir müddet ses çýkmadý. “Bak oðlum þehir mezarlýðýndaki görevliye bu kaðýdý verirsen anneannenin mezarýný gösterir” dedi.Ben anneannemin kýz kardeþlerine teyze derdim.”Teyze, bir þeylerin ters gittiðin anlýyorum ama kimse birþey söylemiyor ne olur siz anlatýn da herkes rahatlasýn” dedim .Bir müddet düþündüktem sonra “Hadi madem gidelim” dedi. Teyzemle Mezarlýða geldik. Anneannemin mezarýnýn baþ ucunda sadece isminin yazýldýðý mermer bir baþlýk vardý. Mezarý yapýlmamýþtý. Uzun uzun dua ettikten sonra teyzemle birlikte taksiyle rahat konuþabileceðimiz bir yere gittik. Kýsa bir sohbetten sonra ben “Hadi teyze anlatýverde bileyim” dedim. Teyzem, ”Anlatýlacak birþey yok!” dediysede ýsrarým üzerine,”Annenler anlatmýþtýr” dedi. “Hayýr,anlatmadýlar” dedim. Bir müdded sessizlik oldu. “Hadi teyze!..” “Oðlum annenler anlatýrsa daha iyi olur!” . Israrlý davranmam üzerine anlatmaya baþladý. Babam siteden ayrýlýnca benim kredi taksitlerinden fazla gönderdiðim para ve anne anneme biraz daha kredi çektrip þehir içi minibüsü almýþ. Araba taksitlerini ödemekte zorlanýnca anneannemin kredi taksitleri kalmýþ. Bankadan gelen ihtarda gözardý edilince anneannemin evi banka tarafýndan satýlmýþ. Zavallý anneannem de bizden kimse sahip çýkmayýnca Huzur evine girmiþ. O durumda bile anneannem hiç þikayet etmemiþ.Sadece hayýrlýsý olsun bunda da bir hayýr vardýr demiþ.Orada vefat etmiþ. Babamla anneme haber veridiði halde anneannemin cenazesine ne babam nede annem gitmiþ.Zavallý anneannem ölünceye kadar hep beni sayýklamýþ durmuþ. Teyzem bunlarý anlatýrken gözyaþlarýný gizlemeye çalýþýyordu. Teyzeme mezarýn yapýlmasý için gerekli parayý verdim. Helalleþip þehre döndüm.
Babam ve annem soðuk bir þekilde,”Geldinmi?” dediler. Ýkiside yüzüme bakamýyorlardý. Ertesi sabah kahvaltýda kimseden sesseda yoktu. “Ben bu gün gidiyorum” dedim. Annem “Daha yeni geldin oðlum” dedi. “Keþke Gelmez olaydým da olanlarý hiç duymuyaydým” dedim. “Size birþey sormak istiyorum anne, bu kadýn bunlarý Hakettimi? Sizin içinizde hiçmi insanlýk yoktu? Hiç mi vicdanýnýz sýzlamadý?Yazýklar olsun be! Nasýl insanlýk bu!..” “Demek herþeyi öðrendin” dedi annem. Kahvaltýyý bitirdim kalktým. “Hadi bana allaha ýsmarladýk” dediðimde babam “Benim iþim var ben gelemiyeceðim” dedi. “Senin ne zaman iþin olmadýki ?. Ben yanlýz giderim” dedim. Hepimiz kapý altýnda helalleþirken, “Size söyliyecek birþey bulamýyorum. Bu benim ilk ve son geliþim. Benden yana tüm hakkým helal olsun sizde helal edin!” dedim. Fýsýltýyla yere bakarak “Helal olsun!” dediler. Ellerini öpüp, çaðýrdýðým taksiye bindim. Taksi gideren geri baktýðýmda annemin ve babamýn yere çökmüþ vaziyetde aðladýkarýný gördüm.

Mustafa Arif Razgartlý