Hepimiz yaþamýmýzýn þu ya da bu aþamasýnda yapabileceklerimize, baþarabileceklerimize dair düþler kurmuþuzdur. Bunu yaparken çoðu zaman düþlediklerimize benzer iþleri gerçekleþtiren insanlarý da aklýmýza getirmiþizdir. Bizim de bir biçimde yapabileceðimizi hissettiðimiz iþleri iþte þimdi yapýyor olan bu insanlar ne gibi özelliklere sahiptir acaba?

Zaten zengin bir ailenin üyesi midirler? Güçlü ve etkili dostlarý mý vardýr? Bizim sahip olmadýðýmýz birtakým beceri ya da yeteneklerle mi donatýlmýþlardýr? Ya da, hadi günümüzün þaþýlasý yeni “trend”ine iþaret edelim, çok iyi bir falcý mý keþfetmiþlerdir?

Gerek profesyonel yaþamýmda, gerekse de aile ve dost çevremde konuþtuðum insanlarýn nedense hemen her zaman yukarýda saydýklarýma benzer iþaretler aradýklarýný görüyorum. Ýþin garibi, çoðu zaman bunlardan birini bulmakta zorlanmýyorlar. Dahasý, bu buluþu da düþlerinden vazgeçme vesilesi olarak kullanýyorlar.

Yukarýda deðindiðim yaklaþýmýn ekonomik, toplumbilimsel, hatta ruhbilimsel nedenlerinin elbette farkýndayým.: Baþarýlý kiþileri suyun bu yakasýnda bekleyenlerden farklý kýlan þey, çoðu zaman yola çýkmýþ olmalarýdýr. Daha yalýn bir ifadeyle, harekete geçme yürekliliðini göstermeleridir.

Samuel Backett’in "Godot’yu Beklerken"/"Waiting for Godot" adlý oyununu çok kiþi bilir. Oyun boyunca bizlere, “Bir þeyler olacak ama bunun için Godot’nun gelmesi gerekiyor,” duygusunu yaþatan iki kiþi vardýr sahnede. Neler olacaðýný merak ettiðimizden biz de Godot’nun gelmesini bekler dururuz. Ama Godot gelmez. Oyunun en sonunda, “Peki, gidelim mi?” diye sorar karakterlerden biri. Diðeri, “Evet, gidelim,” diye karþýlýk verir. Ama yerlerinden kýmýldamazlar!
Yerinizden kýmýldamadýðýnýzda olabilecek tek þey vardýr: sürdüðünüz yaþamýn güçlü bir dýþ etki olmazsa, deðiþmeden kalmasý!

Herþeyi olduðu gibi sürdürmenin sizi risklerden koruduðunun ve görece bir güvenlik duygusu verdiðinin farkýndayým. Peki ya düþleriniz? Özlemleriniz? Yýllar yýllar önce ya da yýllardýr kurduðunuz hayaller? Yapabileceðinizi sezdiðiniz, hatta belki bildiðiniz o þeyler? Tüm bunlardan gerçekten vazgeçmek istiyor musunuz?

Düþlerinizi gerçekleþtirmek için yola çýktýðýnýzda kendiniz, sevdikleriniz ve sorumluluðunu üstlendiðiniz insanlar için “daha iyi” ile baþlayan ne çok þey baþarabileceðinizi biliyorsunuz deðil mi? Baþarýlý insanlarla kendinizi gizli gizli karþýlaþtýrdýðýnýzý; aranýzda bilgi, beceri, yetenek açýsýndan hemen hiç fark bulunmadýðýný þaþýrarak keþfettiðinizi; gene de bu insanlarý sizden farklý kýlan bir þeyin varlýðýný sezdiðinizi de ben biliyorum. Biliyorum çünkü iþim sezdiklerinizi somut ve görünür kýlýp sizi bunun gerçekliðine inandýrmak ve içinizde bir yerlerde durup bekleyen harekete geçme gücünü açýða çýkarmak.

Godot’yu beklemeyin. Gelmeyecek! Yaþamýnýzda bir þeyler deðiþecekse, bunu baþlatacak kiþi sadece ve sadece sizsiniz!

HAVA GÜZEL, SAHA DA ÇAMURLU DEÐÝL –ARTIK OYUNA GÝRME ZAMANINIZ GELDÝ

Günümüzün Pazar ekonomisinde, bugünkü teknoloji sayesinde büyük þirketlerle ve adýný marka haline getirmiþ bireylerle rekabet etmek artýk çok kolaylaþtý. Fýrsatlarý ele geçirmek evrensel ölçülerde daha önce hiç bu denli kolay olmamýþtý.

Neredeyse her gün birisinin yeni kitabýný yayýnladýðýný, yeni bir þirket kurduðunu, yeni bir filmde oynadýðýný ya da büyük bir þirketle ortak olduðunu görüyoruz. Düþlerini gerçekleþtirmeye giriþen insanlarýn baþarý öykülerini okumak gerçekten hoþ.

Fark edilmeyebileceðini düþündüðüm bir þey var: bunlar normal insanlar. Düþlerini gerçekleþtirmede baþarýlý olan bu insanlarýn çoðu genellikle sizden benden farký olmayan kiþiler.

Farklý olduklarý tek bir nokta var: ortaya çýkýp iþe giriþmeleri.

Çoðu zaman, kendilerini yeterince özel hissetmedikleri için yaþamda olduklarý yere mýhlanýp kalarak düþlerinin peþinde gitmeyen insanlar görüyorum. Hatalý biçimde orada, dýþarýda büyük iþler yapan insanlarýn bir biçimde ayrýcalýklý olduklarýný düþünüyorlar. Bu insanlarýn kendilerinden daha çok bilgiye, daha güçlü iliþkilere sahip olduklarýný sanýyorlar.

Bu düþünce nadiren doðrudur. Birkaç istisnayý dýþta tutarsak, bir þeyler baþaran insanlarýn bizden farký, cesaret ve zorunluluk duygusuna sahip olmalarýdýr. Kendilerine ve yaptýklarý þeye inanmýþ kiþilerdir. Üstelik bazen bu inanç çok da güçlü deðildir –ama yola çýkmalarýna yetmiþtir.

Bu insanlar kendilerine izin verilmesini beklemediler. Her þeyin kusursuz olmasýný da beklemediler. Bilmemne yýldýzýyla bilmemne gezegeninin yumuþak açý oluþturmasý da gerekmedi. Her þeyi önceden adým adým hesaplamadýlar; gene de harekete geçtiler.

Öyle bir çaðda yaþýyoruz ki hýz her þeyin temelini oluþturur hale geldi. Pazara ilk önce çýkan hizmet ya da ürün genellikle en baþarýlý olmaya aday. Ürünün ya da hizmetin kusursuz hale gelmesini beklerseniz büyük olasýlýkla baþarýsýz olacaksýnýz demektir. Baþlamak ya da baþlatmak artýk her þeyden daha önemli.

Danýþmanlýklarýný yaptýðým kiþilerle ve üst düzey þirket yöneticileriyle görüþürken, kendilerini hazýr hissetmediklerinden ya da deðerli bulmadýklarýndan birçok önemli düþünceyi yaþama geçirme konusunda ya çok geç kaldýklarýný ya da buna hiç giriþmediklerini keþfediyorum. Sanki her seferinde bekledikleri bir þey var.

Gerekli olan þey cesaret. Kendimize harekete geçme izni vermeliyiz. Baþka hiç kimsenin bize izin vermesi gerekmiyor. Cesaret baþarýya götürür. Önemli olan giriþimdir.

NE bekliyorsunuz? Nerede ve neden tutuyorsunuz kendinizi? Yüreðinizin derinliklerinde hangi düþleri kuruyorsunuz? Kendinize özgü ve eþsiz potansiyelinizi gerçekleþtirmeyi çoktan hakettiniz siz.

Unutmayýn, dýþarýdaki insanlar kendilerine ve düþlerine þanslarýný deneyecek kadar güvendiklerinden baþarýlý oluyorlar. Onlar hesaplanmýþ riskleri alma –kendileri ve fikirleri üzerine bahse girme– iradesini gösteriyorlar.

Olabilecek en kötü þey nedir? Baþarýsýzlýk mý? Baþarýsýzlýk utanýlacak bir þey deðildir. Baþarýsýzlýk baþarýnýn parçasýdýr ve insanlar baþardýklarýnýzýn saçtýðý parlak ýþýk altýnda baþarýsýzlýklarýný anýmsamazlar bile. Dahasý, cesaretiniz onlarda saygý uyandýracaktýr.

Herkesin uzun suredir gerçekleþtirmek istediði bir düþü olduðuna inanýyorum. Öte yandan, bu düþlerin çoðunun içlerinin derinliklerinde bir yerde gömülü kaldýðýný ve hiçbir zaman açýða çýkarýlmadýðýna da inanýyorum. Dahasý, bu yüzden düþün sahibi kadar dünya da daha kötüye gidiyor.

Düþünüzün ne olduðu konusunda çok emin deðilseniz, ilginizi çeken herhangi bir projeyi hayata geçirin. Ne olduðu önemli deðil. Bu süreç büyük olasýlýkla gerçek özleminizi açýða çýkaracaktýr.

Bizler ancak aradýðýmýz þeyleri buluruz. Düþünüzü açýða çýkarma konusunda kararlýysanýz, bunu gerçekten yaparsýnýz. Gerçekten ciddi ve kararlý olduðumuza kanaat getirene kadar “Evren” doðru yanýtlarý bizden nedense bir biçimde gizler.

Düþlerinizi gerçekleþtirmenizin bir yolu mutlaka vardýr. Öðrenmeniz gereken þeyleri belirleyin. Size kim/kimler yardým edebilir? Yolunuzdaki en büyük engel nedir? Sizi hedefinize götürmesi için hemen bugün yapabileceðiniz þey nedir?
Bu konuda her gün bir þeyler yapmaya baþladýðýnýzda, düþünüzün gerçeðe dönüþmeye baþladýðýný göreceksiniz.

Böyle yapmakla, kendinizi "yüreklerinin götürdüðü yere" gittikleri için imrendiðiniz ve saygý duyduðunuz insanlarýn arasýnda bulacaksýnýz. Bizler de SÝZÝN baþarý öykünüzü okuyor olacaðýz.

Michael Angier