ï¿½zEdebiyat - ï¿½mer Faruk Hï¿½smï¿½llï¿½ - Demokratik Deliler Devleti

-Delirmeye var mýsýn?
-Bazen gerekiyor da...
**
Bir þeyin býraktýðý boþluk bir baþka þey tarafýndan hemencecik dolduruluyor. Ýþte Mucit gitti, Dedikoducu geldi. Þansa bakýn ki o da ayný konudan bahsediyor.
-Kargacý, þu iki adam bizi gözetliyor.
-Neden gözetlesinler ki, kim onlar?
-Ýspiyon timinin elemanlarý.
-Az önce Mucit ajanlar tarafýndan takip edildiðini söylüyordu, þimdi de sen çýktýn ortaya ayný þeyi söylüyorsun.
-Býrak o manyak Mucit'i! Ben gayet ciddiyim.
-Galiba bugün þansým paranoyaklardan açýldý. Hoþ, ben de öyleyim ya. Milli kahraman olduktan sonra birçok kiþinin beni takip ettiðini, bana kötülük yapacaðýný hatta öldüreceðini sanmaya baþladým. Sen o adamlarýn ispiyon timinden olduklarýný nereden biliyorsun?
-Bilmeyen mi var?
-Var. Mesela ben.
-Sen para saymaktan baþka bir þey göremez olmuþsun. Ýspiyon timinin diðer iki elemaný da bak biraz ilerideki banka oturmuþlar ve arada sýrada bize bakýyorlar.
-Pekiyi bu ispiyon timi elemanlarý böyle kolayca nasýl deþifre oldular da herkes onlarý biliyor.
-Kendileri bilerek deþifre oldular. Herkes onlarý tanýsýn diye neredeyse davul bile çalacaklardý.
-Bunu yapmalarýnýn bir sebebi olmalý.
-Tabii var. Böylece toplulukta kendilerince ayrýcalýklý, saygýn bir yer bulmuþ oldular. Herkes onlardan çekinmeye, her istediklerini yapmaya baþladý.
-Bu durumda onlarýn yönetime aktaracaðý bilgilere de güvenilemez. Çünkü kimse onlarýn görevlerini bile bile yanlarýnda gizli bir þey konuþmaz.
-Bu tim elemanlarý önce hoþlanmadýklarý, kýzdýklarý, düþman olduklarý kiþileri uydurma suçlarla ispiyon ettiler. O insanlarýn suçsuz yere ceza almasýný saðladýlar. Ancak sonunda bu kaynak tükendi ve þimdi yeni bilgiler peþine düþtüler.
-Seni neden bu time almadýklarýna doðrusu þaþýrýyorum. Burasý tam sana göre bir yerdi ve bunlarýn hepsinin aktaracaðýndan çok daha fazla bilgiyi yönetime verebilirdin.
-Almadýlar, çünkü üst makamlardaki bazý kiþiler buna engel oldu. Haklarýnda o kadar çok bildiðim þey var ki korktular.
Lafý daha uzatýr sanýyordum, uzatmadý. Cebinden bir tomar kâðýt çýkarýp bana verdi ve,
-Bunlar Âþýk'ýn dolabýnýn altýndan çýkmýþ. Galiba arama sýrasýnda düþmüþ. Odada temizlik yaparken bulmuþlar.
Dedi ve sessizce yanýmdan ayrýldý.
Âþýk'a ait olan yazýlarý bir köþeye çekilip okumak için sabýrsýzlanýyordum. Baþkalarýnýn görmesinden de çekindiðim için en uygun yeri bir müddet aradým. Sonunda en emin yerin büro olduðuna karar verdim.
Büroda yazýlanlarý okumaya baþlamadan önce kapýyý kilitledim. Ne olur ne olmaz!
En üstteki kâðýdý okumaya baþladým:
“Hani seninle sözleþmiþtik; birimiz darda kalýnca diðerimiz bunu hissedip derhal yardýma koþacaktý! Ben sana gidemedim, sen de bana gelemedin. Her anýmda ettiðimiz yemini, verdiðimiz sözü hatýrlýyorum ve bekliyorum çaresizce. Desem ki sana, yeter artýk! Ya sen gel bana, ya da yerini bildir...”
Sonraki üç kâðýtta þiirler vardý. Þiirleri yayýmlamak istemiyorum, çünkü o þiirlerin sahibi vardý ve yayýmlamak için sahibinden yani Mahperi'den izin almam da mümkün deðildi!
Bir baþka yazý:
“Gözyaþlarýný sildi, aðlamaktan kapanan gözlerini biraz açtý, sisten baþka bir þey görünmüyordu. Kendini zorladý, iyice açtý gözlerini ve tüm çýplaklýðýyla her þeyi gördü. Deðiþen ya da deðiþtirilebilen bir þey olamazdý, onun için “elveda” demeden gitti, giderken artýk gözünde bir damla bile yaþ yoktu...”
Bir diðeri:
“Kervancý dur artýk! Baksana çöl bitti, güneþ battý, Han karþýda duruyor, merkep yorgun, develer yorgun, insanlarsa bitkin... Onun için dur artýk! Kervancý, kervancý! Ne yapýyorsun? Çölü bitirmiþken neden tekrar çöle döndün, yoksa kum fýrtýnalarýna mý âþýksýn?”
Artýk kesin olarak inandým ki Âþýk sadece þiir yazmamýþ, þiirin dýþýnda baþka yollarla da düþüncelerini anlatmaya çalýþmýþ. Nurlar içinde Mahperi'nin yanýnda uyu emi, güzel çocuk!
Yurttaþlarýn hesaplarý da boþaltýldý, elde edilen paralar getirilip bana teslim edildi. Umulduðu kadar deðildi elde edilenler. Þimdilik kala kala yurttaþlarýn satýlmayý bekleyen telefon, taký, saat gibi kýymetli eþyalarý kalmýþtý. Bunlarýn da fazla bir getirisi olacaðýný zannetmiyorum.
Bir günde silahýn nasýl kullanýlacaðýný öðrendim. Artýk þarjöre mermi doldurmayý, þarjörü tabancaya takmayý, gez'i ve arpacýk'ý biliyorum. Niþan alýrken gözü, gezi, arpacýðý ve hedefi ayný hizaya getirmem gerektiðini de biliyorum. Evet, bunlarý öðrendim ama bir kez daha kullanmak zorunda kalmamayý dilerim.
Devrimin yirmi ikinci günü...
Maliye Bakaný büroya geldi ve ne kadar para toplandýðýný sordu. Hesap dökümünü çýkarýp gösterdim. Yekunu görünce yüzü güldü. Çýkarken:
-Kargacý yarým saat sonra sana iki çuval göndereceðim. Paralarýn hepsini çuvallara doldurup görevli elemanlarla birlikte dýþarý çýkarýn ve arabanýn bagajýna koyun, dedi.
Yarým saat sonra çuvallar geldi. Ýki çuvalý da parayla doldurup dýþarýda bekleyen üç arabadan ortadakinin bagajýna koyduk. Bu arabada Ýmparator ve Maliye Bakaný vardý. Diðer ikisinde ise güvenlik elemanlarý yani korumalar bulunuyordu.
Meseleyi anlar gibi olmuþtum. Paralarý þehre götürüp bankaya yatýracaklardý; tabii Ýmparator'un hesabýna. Zaten bu dünyada, diktatör olup da zengin olmayan var mý ki...
(Devam edecek...)