Yazmak, hayatýnýza anlam kattýysa eðer, diðer her þeyden önemliyse, kendinizi ifade etmek adýna yazmaktan baþka tüm seçenekleri elemiþsiniz demek. Benliðinizin ortasýna kurulan bir kelime panayýrýnda cümlelerinizi bulup kah fýsýldar, kah haykýrýrsýnýz demek. Mevsimler, duygular, sevinçler, acýlar size özel birer gösteri ve siz, son nefesinize kadar, tüm prömiyerlerin müdavimisiniz. Yazmak; bazen çaðlamak olur, durgun sulara kendini býrakýp sessizliðe varmak, bazen. Yazar için sessizlik, yavaþ yavaþ ölmek gibi. Düþünceler inanýlmaz süratli-çýldýrtýrcasýna-bilmecelere bölünüp geçer ve sessizliði seslendirmek isterken, yapamaz. Sadece beklemek olur, yaþamak.

Siyasi bir fikrin yazarý, o fikrin askeri olur, ne anlayýþlý ne de insancýldýr. Kriterleri, sýnýrlarý, bayraklarý, ýrký ve rengi var onun. Yazmak deðil, propagandadýr yaptýðý. Bu yüzden yazmak siyasetle baðdaþmaz, siyaseti yazanlar kelimeleri kullananlardýr sadece. Onlar, aklýmýz, mantýðýmýz, özgür irademize raðmen bizi oyuna getirir. Ne yazýk, kirli, þeytani bir oyunun içinde bulur kendini çoðumuz. Yaz(l)anlardan dolayý...

Yaþam, benzersiz, kiþiye özel kodlanmýþ bir program. Özel olmanýn bencilliðine nasýl kapýlýr insan, bu da bir gizem olmalý. Anlaþýlmak için çýrpýnýrken ýsrarla anlamamakta direniriz. Ego, insaný öyle bir provoke eder ki, akýl ve mantýk iþlevsiz kalýr, ne yazýk. Öyle bir durumda yazmak, sadece düþünce kirliliði olur. Konuþmak ise, satýlýk fikirlerin özürlü ifadesi.

Siyasetin olmadýðý bir yaþamý hayal edin. Ýnsanlarýn birbirileriyle yardýmlaþarak kurduklarý bir hayatý hayal edin. Sokaða çýkýp birbirinizi gülümseyerek selamladýðýnýzý; renginiz, ýrkýnýz, inancýnýz ne olursa olsun. Bunlarýn yazýldýðý gazeteleri hayal edin. Evlerinizi, okullarýnýzý, yollarýnýzý birlikte, el ele inþa ettiðinizi hayal edin. Gördüklerinizi adlandýrmadan, Allah tarafýndan yaratýlmýþ olan Ýnsan adýna hayal edin... Çok mu zor? Hayal edin ve siyasi bir gömlek giydirmeye uðraþmayýn. Yardýmlaþmak solculuk deðil, biat etmek de monarþi deðil... Siz neyi nasýl görmek isterseniz o öyledir. Ah, akýl oyunu, ah. Birimiz yardým der, diðerimiz baðýþ anlar... Allahým, akýl verip fikri bize býraktýðýný anlamak bu kadar zor mu?..

Yazanlar yazsýn; insaný, duygularýný, çýkmazlarýný, hüznünü, sevincini ve asla(!) siyasi görüþünü yazmasýn. Hýrslarýný yazmasýn. Hayaller hep güzel olur, hýrslar ise hayal deðil. Hýrslar, diðer insanlarý alt edip, onlarý ezmektir. Hýrslar, hep daha çoðuna sahip olmaktýr. Yazýn, tarihi yazar gibi geleceði yazýn. Titrek, umutsuz, solmuþ geleceði yazýn, ey yazanlar... Belki o vakit ayarsýnýz...

Yazmak, benim sýrdaþým. Bazen isyaným. Asla mikrofonum olmadý. Kazancým, sermayem, zýrhým hiç olmadý. Yüreðim yeter benim. Yazmak istedim hep, durmadan, çalakalem. Baktým ki, sadece güzeli yazasým var, onurum oldu. Ýnsan, hayat, bunlara dair her þeyi yazmak istedim, hala istiyorum, hem de durmadan. Yazmak isteðimin sebebini çok düþündüm, tek bir neden olduðunu kabullendim, her ne kadar imkansýz da olsa. Kendimi bildim bileli, nefesimin bir sebebi olsun dilemiþimdir. Ateþ böceði misali olsa da yol göstermek istedim. Kolaylaþtýrmak istedim hayatý, benden baþka canlar için. Acýlarýn olmadýðý, çaresizliðin bel bükmediði bir yaþam olsun istedim. El, ayak olmak istedim. Akýl, mantýk olmak istedim. Kýlavuzluk yapýp aydýnlýða kavuþturmak istedim. Kýsaca, hepsinden birazcýk olmak istedim. Tüm bunlarýn ötesinde Aþk'a sarýldým. Çaðýrdým onu, yazdým. Þiirlere döktüm Aþk çaðrýmý, hayatý ittim, bekledim. Bekledim. Bekledim. Aþk'a sarýlýp onu gücüm ettim. Gücüm ettim. Yolum ettim. Yazdým.

Hayat, yazý yazmak gibi. Kimimiz satýrlara döktük. O kadar çok yazdýk ki, parça parça paylaþýldýk. Uçuþtu kelimelerimiz orada burada, anlayandan, anlamayandan. Bir seda olmak istedik, unutulmalýk birkaç cümle olduk...

eylül