Uyandým. Sol tarafým uyuþuk. Hafýzam uyuþuk. Görüntüler netleþtikçe gözlerim bulanýklaþýyor. Gece oturuyor göðsüme. Nefeslerim hýzlandýkça zaman yavaþlýyor. Film þeridi kliþesi gerçek oluyor ve ben yok oluyorum.
   Önceki gece daha fazla 'önceki' kalamýyor ve karþýma geçiyor. Anlatýyor bana. Yaðmuru anlatýyor. Yaðmurun altýnda hýçkýrarak koþuþumu anlatýyor. O an düþsem bir daha asla kalkamayacaðým gerçeðini alýyor fýrlatýyor duvara. Soðuktan titrerken sýcak suyun altýna nasýl girdiðimi anlatýyor, nasýl sýzladýðýný kemiklerimin. Bardak gibiydin diyor. O suya girdiðinde kýrýldýn. Kýrýldým mý bakýyorum þöyle bir kendime. Göz altlarým oldukça kýrgýn. Dudaklarým üzülmüþ. Annesine küfürler ediyorum önceki gecenin. Senin ben diyorum. Senin ben anneni hiç böyle üzdüm mü? Senin hiç sevdiðin asýldý mý sokak lambalarýna? Senin hiç sevdiðin öldü mü önceki gece ? Benim sevdiðim öyle bir öldü ki hala yaþýyor sokak lambasýnda. "Uçmak istemiþtir belki "diyor. Özgürlüðü bu denli seven adam neden... Aðzýmdaki kaný sonunda kusuyorum. Özgürlüðü bu denli seven neden iplere dolansýn ? "Belki gerçek özgürlük iplerle seviþmekten geçer."
   Susuyorum. Önceki gece de susuyor. Son cümleler dökülüyor dudaklarýmdan.
Hem neden uçmak istesin ki? Ben uçmak istediðimde onu kanadým yapmýþtým.