Yaralý vatanýn kara gününde,
Türkün kudretini gördü Atatürk.
Ýmdada yetiþti Hýzýr donunda,
Zalime silleyi vurdu Atatürk.

Türkün öz yurdunu sahipsiz sanan,
Ýngiliz, Fransýz, Ýtalyan, Yunan,
Havadan, karadan, denizden inen,
Düþmanýn önünde durdu Atatürk.

Korkudan azade, kendinden emin,
Ýstiklal uðruna ederken yemin,
Postalýn altýnda titredi zemin,
Zaferi beyninde kurdu Atatürk.

Soyundan gelerek Oðuz Kaðan’ýn,
Özünü hatmetti Alparslan Han’ýn,
Gemiler yüzdüren Fatih Sultan’ýn,
Dâhilik sýrrýna erdi Atatürk.

Rest çekti batýnýn derin kinine,
Çakal sürüsünün daldý inine,
Azýlý düþmaný kattý önüne,
Peþinden Ýzmir’e vardý Atatürk.

Zalimin fikrini önceden sezdi,
Ýþgalci yýlanýn baþýný ezdi,
Tarihe yiðitlik destaný yazdý,
Dünyanýn önüne serdi Atatürk.

Kocatepe onun kadim sarayý,
Kahraman dahilik tarihten payý.
Vatanýn baðrýnda azan yarayý,
Sihirli eliyle sardý Atatürk.

Ermeni arkadan vururken bizi,
Hurafe ehlinin kýrýldý dizi,
Çaðdaþ uygarlýðýn aydýnlýk yüzü,
Ülkeyi aðlarla ördü Atatürk.

Yanýlmaz mantýðýn izinden gitti,
En büyük düþmaný kör cehaletti.
Türk’ün gençliðine emanet etti,
Özgür ve baðýmsýz yurdu Atatürk.

Mehmet NACAR