Oysa ben sana vurulmuþtum. Neden bu kadar silah bana çevrildi anlamýyorum? Sen yanýmdayken tek düþmaným akýp geçen zamandý. Neden herkes beni topun aðzýna sürüp, bir yere fýrlatmak istedi, neden senden ayýrmak istedi? Neden sana olan sevgim baþkalarýnda nefreti ateþledi. Oysa yandýðým sadece sendin.
Tuttuðum el senin elindi. Baktýðým göz senin gözündü. Neden bunca beden aramýza girdi? Sarýldýðým sendin. Neden bu kadar kuþatýldýk? Neden mahþere çevrildi hayatýmýz? Bunca kalabalýk kimin ordusuydu? Biz birbirimizi ruhumuza kadar fethetmiþken, bunca kalabalýk insan ordusu neyin peþindeydi?
Ayýrdýlar bizi. Ayrýlmak yenik düþmek deðildi. Sadece yorgan sermekti, yastýk koymaktý. Daha bir sarýlmak için zaman kazanmaktý.
Karadeniz þarkýlarý kadar güzeldin. Bir kemençe gibi çaldýn yüreðimi. Þimdi yüreðim senin için hop oturuyor hop kalkýyor. Seni ben böyle sevdim. Kim ne çalarsa çalsýn, ne söylerse söylesin. Zurnanýn son deliði olur. Sadece senin sesin beni uyutur. Seni sevdim diye bana býçak bileyenler oldu. Ben nefsimi seninle öldürdüm. Kim öldürebilir ki beni artýk.
Nefretten kuduran, kudurmuþçasýna sever ayný zamanda. Ben seni böyle sevdim.