Bilinmezlerin, sorularýn ortasýna çekiyorsun beni... Bilmiyorum hayal mi, gerçek mi? Bir varsýn bir yok sanki.. Zamanla geçer diyorlar da. Bilmiyorlar ki ya da anlamýyorlar seni unutmak istemediðimi. Zamanla geçen saatler var bir tek ben her gün yine acýtýyorum yaralarýmý. Ahmet Kaya'nýn bir þarkýsýnda geçtiði gibi ''Unutamam Seni''

Öyle bazen bi an aklýma geliyorsun. Gelme! ''Bi An'' Gelme! Haberdar et beni. Kýpkýrmýzý gözlerle karþýlayamam ya seni...
O bakýþlarýn geldi aklýma geçenlerde. Durdum öyle izledim; iþte hayal ne yaparsýn ki.. Sonra sarýlýþýný hissettim bi an, nasýl aðladým bilemezsin. Saklandým bir köþeye sildim gözlerimi.. Yine seni özlemiþtim geçenlerde, bilirsin seni özlerken gözlerimi tutamam ben. Öylede tutamadým, aklýma beni çok sevdiðini söylediðin geldi, kahkahaya boðuldum. Yemin ediyorum boðuldum ben gözyaþlarýmýn denizinde. Boðularak uyuyorum her gece. Sabah kýyýya vuruyorum anca. Ne gören oluyor ne duyan. Yardým etmeye çalýþan olsa da kimsenin yardýmý bir iþe yaramýyor . Çünkü sabah yanýmda olan gece evine daðýlýyor. Ve yine ben ve yine gece ve müzik, kalem,kaðýt üçlüsü yine çay ve sigaram...

DÜÞME ÖYLE AKLIMA SEN BANA GELÝNCE BEN KENDÝME GELEMÝYORUM