Masada duran turkuaz mavisi tabaktan yedikleri bir dilim pasta gibiydi konuþtuklarý...Altýnda sütle ýslatýlmýþ keki, incecik sürülmüþ krem þantisi ve en üst kýsmýnda çilek reçeli.
Her lokmayý damaðýnda ezdirip, sütün boðazýndan akýþýný hissetti kýz, adamý dinlerken.Adam býdý býdýlar anlatýrken, kýz ona bir soru sordu.Aþkýn kokusu olsaydý neye benzerdi diye.Kýzýn kafasýndaki cevap belliydi.Geçenlerde yaptýðý bir kekin piþip piþmediðine bakmak için fýrýnýn kapaðýný ilk açtýðý anda farketmiþti bunu.Kýzýn günler önce farkettiði þeyin adý þimdi adamýn düz dudaklarýndan dökülüverdi."Tarçýn'' dedi.Ve kýz, iþte bu, dercesine iþaret parmaģýný salladý.Adam, ''birde yasemin sanki''dedi.Ve ikisi ayný anda ''b7rde birde vanilya'' dediler.Evet kararlarýný vermiþlerdi.Aþkýn kokusu tek birþey deðildi.Vanilya, tarçýn,yasemin ve belkide masanýn tam ortasýnda duran ćilekli pastadaki çilek kusu gibiydi.Neydi neydi?Yazarýn þuan adýný hatýrlayamadýðý o çilekli pasta?''Anne eli deģmiþ gibi''dedi kýz.Ki ego, süperego, id tartýþmalarý yapýlan güç finalli bugünki aþk tadýndaki sohbet seanslarýna anne eli deðmiþ bir pasta eþlik etti.Belki biraz kahve ve belki birazda dumanlý bir sohbetti.
Biraz tarçýnlý süt ve ev yapýmý çilekli reçeli tadýnda.Aþk gibi birþeydi ama aþk deðildi.Çünkü sonlarý baþýndan belliydi.Týpký yazarýn henüz yayýnlamadýðý kitabýnýn finali gibiydi.
Bu anlar ise onlarýn bu gri hayatýndaki, turkuaz mavisi o köþeli tabaģýn verdiði huzur gibi, tüm pisliklerim ardýndan düþun altýnda geçirilen o upuzun ama aslýnda kýsa rahatlama vuruþlarýna tekabül ederdi.Týpký yaðmur damlasý gibi...Küćücük,etkileyici ve bir okadar ruha kazýnan oksijendi.
Çünkü adam sözünün eri, kýz ise her seferinde küllerinden yeniden doðan bir Anka misaliydi.Kýz tam yerindeydi ćünkü adam da bir kül ve mekan bir Anka eviydi.SO BB>