Picasso, Dünyanýn en büyük ressamlarýndan biri olarak kabul edilir. 1881’de Ýspanya’nýn Malaga Þehrinde doðmuþtur. Babasý bir resim öðretmeniydi. Ýlk etkilerini babasýndan alan Picasso daha küçük yaþlarda babasý tarafýndan resim yapmaya teþvik edildi.
1895 yýlýnda Barcelona Güzel Sanatlar Okulu’na girdi. 1901 yýlýndan itibaren de anne soyadý olan Picasso’yu kullanmaya baþladý. Eserleri, Ýspanya’da Juventut Dergisi’nde yayýnlandý.
Paris’e ilk kez 1900’da gitti. Burada sýradan insanlarýn, sirk palyaçolarýnýn, akrobatlarýnýn resimlerini yaptý. Büyük kentlerdeki gibi sirk yaþamý da ilgisini çekiyordu. Eserlerine bu yaþamýn hüzünlü yanýný yaþattý. Sanatçýnýn bu dönemi 'Mavi Dönem' olarak tanýmlanýr.
O’nun belki de Dünyada en çok tanýnan, bilinen en ünlü eseri “Guernica” adlý eseridir. Bu eser, 1937 yýlýnda yapýldý.
Ýspanya Ýç Savaþý sýrasýnda, Guernica þehrinin bombalanmasýný anlatan bu tablo, sadece siyah ve beyaz yaðlý boyalarla yapýlmýþtýr. 7,76 m eninde ve 3,49 m yüksekliðinde anýtsal tablodur.
Ýspanya’daki iç savaþta 1654 kiþi ölmüþ, 889 kiþi de yaralanmýþtý. Picasso’ya göre, “Sanatçý, insanlýðýn ve uygarlýðýn en temel deðerlerinin yok edilme tehlikesi ile karþý karþýya kaldýðý bir savaþta kayýtsýz kalamazdý.”
Ýspanya Hükümeti, 1937 yýlýnda Paris’te gerçekleþecek olan Dünya Fuarýnda sergilenmesi için Picasso’ya bir tablo yapmasýný önerir. Sanatçý da büyük bir tuval üzerine GUERNÝCA’yý yapar.
Bu tablo, günümüzde en büyük savaþ karþýtý eser olarak kabul edilir. Ayrýca en politik resim olarak tarihe geçer.
Resmin merkezinde acý içinde yýkýlmak üzere olan mýzrakla vurulmuþ bir at vardýr. Acý çeken atýn üzerinde, göz þeklindeki çýplak bir ampul parlamaktadýr. Atýn altýnda bir askerin parçalanmýþ cesedi vardýr. Asker, üzerinde çiçeklerin büyüdüðü kýrýlmýþ bir kýlýç tutmaktadýr.
Sol tarafta yer alan büyük gözlü boða, kucaðýndaki ölü çocuða aðlayan bir kadýnýn üzerinde durur. Atýn sað tarafýnda, bu vahþi sahnelere tanýklýk ederek camdan içeri girmekte olan, korku dolu bir kadýn figürü vardýr.
Kadýn, elinde yanan bir gaz lambasý taþýr. Korku içindeki bir baþka kadýn saðdan yalpalayarak merkeze doðru ilerlemektedir. Kadýn, parlayan ampule boþ gözlerle bakmaktadýr.
Sað uçta, dehþet içinde kollarýný kaldýrmýþ bir adam, yukarýdan ve aþaðýdan ateþlerle sarýlmýþtýr.
Bir gün Picasso, katýldýðý bir sergide Alman bir Generalin “Bu tabloyu siz mi yaptýnýz?” sorusuna, soðukkanlýlýkla “Hayýr, siz yaptýnýz” cevabýný verir. Bu da, sanatçýnýn savaþa ne kadar karþý biri olduðunu ortaya koyar.
Ýspanya’ya gittiðimde Madrid’de bulunan “Reina Sofia Müzesi”ni gezmeye gitmiþtim.
Alabildiðince büyük bir müze olan Reina Sofia, sanatseverler için mutlaka, ama mutlaka görülmesi gereken bir müze. Saatlerce gezmekle bitiremiyorsunuz. Hatta en az 2 gününüzü buraya vermeniz gerekiyor.
Yüzlerce resim, binlerce sanat eseri, alabildiðince farklý ürünler size hitap ederek, sizleri büyülüyor.
Müzede hayran hayran gezerken, ansýzýn bu tablonun önüne geliyorsunuz. Birdenbire kalabalýðýn arttýðýný, korumalarýn fazlalaþtýðýný görüyorsunuz. Öyle ha deyince yaklaþamýyorsunuz tabloya…
Onlarca koruma var tablonun etrafýnda. Ancak belli bir mesafeye kadar yaklaþabiliyorsunuz, býrakýn dokunmayý, fotoðraf dahi çekemiyorsunuz. Buna izin vermiyorlar. Onlarca, yüzlerce sanatsever tablonun önünde aðýzlarý açýk vaziyette hayranlýkla izliyorlar.
Ben, ilk gördüðümde ne olduðunu anlamamýþtým. Resim sanatýyla derinden ilgim olmadýðý için, bu tablonun bu kadar önemli olduðunu, bu kadar çok tanýndýðýný bilmiyordum. Ama bir tablo, bu kadar büyük bir itina ile korunuyorsa; üstelik birkaç saat içinde yüzlerce insan gelip ziyaret ediyorsa, vardýr bunda bir hikmet diyordum.
Picasso’nun büyüklüðünü de böylece gözlerimin önüne getirebiliyordum.
Madrid’deydim. Reina Sofia Müzesi’ndeydim. En önemlisi de Guernica’nýn tam önündeydim. Bütün ihtiþamý ile bana bakýyordu. Ben de ona bakýyordum. Siyah beyaz boyalarý inceliyordum. Bu kalabalýðý, bu ilgiyi görünce sanatýn büyüklüðünü bir kez daha takdir ettim. Ve büyük bir sanatçýnýn, tek bir eseriyle ülkesinin adýný tüm Dünyaya nasýl duyurduðuna þahit oldum…
Guernica’yý bambaþka duygularla, anlatýlamayacak, dile getirilemeyecek, tasvir edilemeyecek düþüncelerle izledim…
Picasso’nun eserleri keþke yurdumuzda da sergilense ve tüm sanatseverler de büyük bir keyif alarak ziyarete gitse demekten kendimi alamadým…