Þeytanlýðýnýza uyanýklýk dediniz, saf olamama Aptal! Aðladým çocuk dediniz. Yýktýnýz, yaktýnýz insanlarý çocuk deðilim dediniz. Sustum tirip attý dediniz, konuþtunuz kendinizi zeki bildiniz. Kuytu köþede aðladým yüzünüze güldüm Mutlusun dediniz...
Herkese mutsuzluðunuzu gösterip üzdüler dediniz. Herkes deðilim dediniz aslýnda bunu derken herkes olup gittiniz.


Çocuk gibiyim evet. Kalbim hala çocuk. Þekere kanýp mutlu olur. Küstüm denilince aðlayan bir kalp. Çünkü o kalp çocukluðunu yitirirse çok daha üzülecek, büyüyecek ve o saflýk kalmayacak. Kalbime atýlan her bir darbedir beni büyüten...
Elimde olmadan çocukluðum gidiyor... inat etsem de býrakmamakta o gitmekte ýsrarcý. Çocukken yaralarýn sadece deri üstünde olduðunu sanýrdým. Meðersem içimde merhemi olmayan yaralarda açýlýyormuþ.

Hep çocuk kalsam keþke;
Kalbim koþmaktan çarpsa
Gözyaþlarým Annem öptûðúnde kurusa
Arkadaþlarm sadece oyunda satsa !
Sadece kahkahalarimda boðulsam
Yaralarým sadece deri ustunde olsa
Annemin ôpucuðu merhemim olsa