Bugünkü kelimelerimizi ölüm için sarf edelim..

Kalbi atmayan bir insan ölmüþ demektir.
Ýnsanlar öldüðünde cennete giderler, cehenneme giderler.
Bize bunlar kesinmiþ gibi dayatýlýyor bazý kaynaklarda.

Fakat çoðumuz için bir kurtuluþ yolu.
Sonunu bilmediðimiz,
Ayaðýmýzýn býraktýðý her iz sonrasýnda yok olan bir yol.

Tahminen karanlýk bir yol.

Þimdi soruyorsunuz, "peki ya nasýl öleceðim?"


Eðer ölmek istiyorsanýz hata yapýn..


Mesela sevgilinizi aldatýn.
Sonra o bunu öðrendiðinde çekip gidecek.
Onun için atan kalbiniz, durmuþ olacak.
Teorik olarak ölmüþ sayýlýrsýnýz.

Daha sonrasýnda kendinizi zifiri karanlýk içinde buluverirsiniz.

Bu kadar basit.



Yaþamak ise bu olayýn tam tersi.

Rengarenk bir dünya, karanlýk yok.
Cennet var, cehennem yok.
Umut var, karamsarlýk yok.
Sevgi var, aðlamak yok.
Barýþ var, savaþ yok.
Huzur var, endiþe yok.

Ve
Eðer
Ölmediysen
Sen varsýn,


Hüzün yok....