Yaþadýðým üst üste sorunlardan mýdýr? Yoksa aklýmý -Baþýboþ býraktýðýmdan mýdýr nedir?- neredeyse kaçýracaktým. Dikkatimi belli bir noktada toplayamadýðým gibi sýklýkla –of off- solunumu yapmaktaydým. Bir de bu halimin üstüne unutkanlýk baþ göstermesin mi? Evdeki herhangi bir nesneyi nereye koyduðumu anýmsayamaz olmuþtum. Ben böylesi tinsel daðýnýklýk içindeyken beþ yaþýndaki torunum içsesime yetiþti:

“Anneanne biliyor musun ?”
“ Neyi yavrum?”
“Ýclal hamileymiþ…”
“ Ýclal de kim?”
“Yiðit’in karýsý…”
“Yavrum ben ne Ýclal’i ne Yiðit’i tanýrým. Kim onlar?”
“Aman anneanne senin bir þeyden haberin yok! Asla Vazgeçmem diyor Yiðit…”

Beþ yaþýndaki erkek torunum bir de þaþkýnlýðýma kýkýr kýkýr gülmez mi?
Yok, yok bende gerçekten bir þeyler baþlamýþ görünüyor. Bu kadar unutkanlýk da pes doðrusu! Þaþýrmýþtým. Ýçimden düþünüyordum: ‘Ýclal acaba üst veya yan komþularý mýydý? Yoksa torunumun sýnýf öðretmeninin adý mýydý?’
Ben böylesi düþüncelere dalmýþken torunum üçüncü ismi söylemesin mi?

“Nur da o pis kadýnýn hamile olduðunu öðrendi, Yiðit’e çok kýzdý.”

Torunum, üç yaþýndayken “Pepe” adlý çocuk filmlerini izliyor diye çok üzülürdüm. Pepe’nin baðýmlýsý olmuþtu. Hatta Pepe hangi roldeyse o rolü oynamak isterdi. Pepe berber miydi? Torunum da eline makas alýp geçerdi aynanýn karþýsýna keserdi saçlarýný… Pepe, mutfakta bulaþýk mý yýkýyordu? Bizimkisi de doðru mutfaða koþar, bolca prili bir kaba boca ederdi. Vay o mutfaðýn haline! Annesi çýðlýk çýðlýða kalýrdý. Sonunda televizyon bozuldu, pedagog önerisiyle bizim torun okul öncesi kreþlere yazýldý, Pepe unutulmuþtu.
Ben iki yýl öncesini düþünürken, bizimki odasýndan IPED’ini alýp bana uzatmaz mý?

“Anneanne, hadi yaz Youtube –Asla Vazgeçmem” diye…

Yüksek sesle düþüncemi söyledim: “Vay zamane çocuðu seni..!”

Söylediði iki sözcüðü yazýnca dizi filim ekrana çýktý: “Hah iþte bu filim. Bak Ýclal bu kadýn iþte. “

O an nasýl güldüm nasýl!

“Demek senin Ýclal ve Yiðit’in bir dizi kahramanlarý imiþ…”

“Evet, anneanne, izle bak sende seveceksin bu diziyi. Hem de çok heyecanlý.”

“Ýzlerim tamam da annen baban bu dizileri sana izletmemesi gerekiyor. Bu diziler sana göre deðil, büyüklerin filmleri…”

“Yok, ben büyüdüm anneanne… Onlar izlerken bende izliyorum. Ýzin veriyorlar.”

Sözün bittiði yerdeydim. Diziler çocuklara da bulaþmýþtý. Bende merak edip birkaç bölüm izleyeyim dedim… Aa o da ne!
Hani hastane, gece nöbeti, hasta baþý bekleme, vs. derken sonunda olan oldu: Boþ vakitlerimi kitap okumadan baþýmý kaldýrýp, (belleðim dolmuþ ki) dizi filim izleme kervanýna bende katýldým; can sýkýntýsýndan tabi.
Evi elli metre ileride olan kýzým geçen akþam bizdeydi:

"Anne, filim izlerken çekirdek çýtlatalým, seninle baþ baþa olmayý çok özledim." Diye önerince edince bende; onu kýramadým: "Olur" dedim.

Kýzým uzaktan kumandayla bir süre gezindi kanallar arasýnda... Sonunda birinde durdu:

"Geçen hafta izlemiþtim, güzele benziyor," dedikten sonra ana-kýz ekrana yapýþtýrdýk gözlerimizi. Tabi "çit çit" ay çekirdekleri sesleri fondaydý.
Neyse efendim sözü uzatmayayým, dizi filmin konusu yine aynýydý.

" ...Adam evli, karýsý teyzekýzý. Çocuklarý olmaz. Adam zengin tabi, kafa daðýtmak için bir eðlence mekânýna takýlýr. Okulu yeni bitirmiþ, iþ bulamayan genç kýz mekânda çalýþmaktadýr. Ýlk görüþte aþk denilir ya iþte öyle bir þey. Alev alev yanarlar.
Sonrasý malum...
Adamýn evli olduðunu öðrenen genç kýz hüngür hüngür, bir de hamile olduðunu öðrenir. Eh adamýn mutluluðu tavan yapar. Lakin adamýn karýsý boþ durmaz; günlerce kendisini okþamayan, yan bile bakmayan kocasýndan kuþkulanýr. Onu takip eder.
Takip sonrasýnda gerçeði öðrenir, zengin babasýndan yardým ister.
Ve ortaya fakir genç çýkar bu arada. Öfkeli hamile çaresiz genç kadýna sahip çýkar. Karnýndaki bebesine ve kadýna sonsuz sevgi vereceðinin garantisini anlatýr, ama genç kadýnýn aklý hala evli âþýk olduðu adamdadýr..."

---
Ekranlardaki dizi filmlerin temalarý hep birbirinin týpa týp benzeriydi.

Evli erkek.
Bekâr genç kýz.
Evli kadýn.
Bekâr erkek.
Ve
Ýçlerinden biri gayri meþru bebek bekler.

Ardýndan intikam-kin ve kýskançlýða baðlý cinnet geçirmeler...
Toplumun en küçük birimi ailedir. Çekirdek ailelerin normal birliktelikleri toplumun saðlýklý yapýsýný oluþturur. Eðer ki, çekirdek aileler parçalanýrsa, o toplum hastalýklýdýr. Çürümeye yüz tutan besilerin üzerinde mantarlar biter ya...
Ýþte aile yapýsý da bozulunca çocuklarýn eðitimleri, inançlarý, yaþama bakýþ açýlarýnda da deðiþimler baþlar.
Sevgi firar eder; birliktelikler anormalleþir, yaþantý sýradanlaþýp doyum doyumsuzluk getirir.
Çarpýk iliþkilerle toplumun normlarý bozulur; kýsacasý o toplum kanserleþir.
Þahsen ben bu tür dizilerle uyutulan çocuk, kadýn ve gençlerimizin ruhsal renklerine baktýðýmda onlar adýna endiþelenip üzülüyorum.

Küçük torunum daha þimdiden dizi filim karakterlerinin adlarýný ezberlemiþ bile... Bana sýklýkla "Kiralýk Aþk, Acý Aþk, Asla Vazgeçmem," gibi dizileri izlememi öneriyor. Saydýklarýný izleyince yukarýdaki belirttiðim temalarýn aynýsý. Sapýk ve çarpýk iliþkiler...

Acaba ne yapsak?

Ýtalyan film yönetmeni F. Fellini’nin Amarcort filmini anýmsadým. Filmin küçük karakteriyle týpa týp aynýydý torunum. Ünlü yönetmenin basýna verdiði bir röportajýnda; televizyonlarýn topluma verdiði zararlardan bahsetmiþti. Televizyonu "Yamalý Kutu" diye sýfatlandýrmýþtý. Þimdilerde kara kara düþünür olduk: Þu bizi ekranlara baðlayan, reklamlarla bunaltan TV'yi evlerimizin baþköþesinden nasýl indirsek?
Saðlýklý nesiller yetiþtirmek için hükümetin eðitim programýnda görsel medyaya yaptýrýmý yetersiz kalmýþ görünüyor. TV kanallarýnýn programlarýndaki sapýk iliþkiler, abuk sabuk programlarýn toplumun ruh saðlýðýný etkilemesi açýsýndan denetlemesi gerekmez mi?
Evlilik programlarý, dizi filmlerle uyutulan, obez, gerçek yaþamý sorgulamayan, eve baðýmlý umursamaz bir toplumuz vesselam...

Ýncirlik'te neler oluyor?
Ekmeðe ne kadar zam yapýldý?
Dýþ borçlarýmýz ne kadar ve hangi ülkelere?
Güneydoðu'da neler yaþanýyor?
Suriye ile savaþa girdik mi?
Rusya ve Ýran'la aramýz neden bozuk?
Bu sorular kimin umurunda?

Çekirdek çýtlat, Bahar neden koca adaylarýný kibarca reddediyor, Nevruz acaba perdeyi aralayacak mý?
Melek, Ali'yi sevecek mi, çocuðunu doðuracak mý?
Ali gerçek annesinin ölmediðini öðrenince babasýyla iliþkisi hangi boyuta taþýyacak?

Ama bu tür sorulara beþ yaþýndaki çocuk bile yanýt verebiliyorken yukarda yurdumuzu ilgilendiren, geleceðimizi belirleyen sorulara neden "aman bana ne!" diyebiliyoruz?
Bir zamanlar Amerika’da Dallas dizisi yayýmlanmýþtý. O dizi film, Amerikan halkýnýn ruh saðlýðýný bozduðu gerekçesiyle derhal yayýn yasaðý gelmiþti. Ayný dizi film; gençleri uyuþturucu ve alkol baðýmlýlýðýna yönlendirdiðini anlayan yetkililer, hemen o diziyi üçüncü dünya ülkelerine satmýþlardý.

Peki, Dallas dizisi Türkiye’ye geldiðinde neler yaþandý?
Daha fazla Coco Cola içer olduk, Marlboro sigarasýný daha çok içer olduk, kot pantolon ve oduncu gömlekleri dikim atölyelerinde daha fazla dikilip vitrinleri süsler oldu. Aþk sýradanlaþtý. AÝDS denen viral hastalýk ülkemize giriþ yaptý. Cinayetler, kavgalarda artýþ oldu.

Sonuç:

Düþünemez olduk
Cola tüketimine baðlý mide baðýrsakta, gastrit reflü, gibi hastalýklar baþladý.
Marlbora sigarasý tüketiminden dolayý kanser, akciðer hastalýklarý, vs. oluþtu
Kot pantolonu, özellikle erkeklerde baskýdan dolayý kanallarýn týkanmasý varikosel ameliyatlarýnýn sýklýðý…
Ve çekirdek ailede geçimsizlikler, eþlerin birbirini aldatmalarý nedeniyle boþanmalar, cinsel hastalýklar ülkemizde baþ gösterdi.
O gün bugün bizler uyuyakaldýk. Bir türlü uyanamýyoruz.
Yoksa aklýmýz firarda mý?
O anda ürperiyorum: Yüreðimden dudaklarýma serpiliyor sözcükler:

Tanrým aklýmýza sahip çýkalým ne olur..!


Emine Piþiren/ Gölcük