8 Mart 1857 tarihinde ABD'nin New York kentinde bir tekstil fabrikasýnda greve giden 40.000 dokuma iþçisi fabrikaya kilitlenmiþlerdi. Aniden çýkan yangýnda iþçilerin fabrika önünde kurulan barikatlardan kaçamamasý sonucunda 129 kadýn iþçi can verdi. Ýþçilerin cenaze törenine 10.000'i aþkýn kiþi katýldý.

Almanya Sosyal Demokrat Partisi önderlerinden Clara Zetkin, 8 Mart 1857 tarihindeki tekstil fabrikasý yangýnýnda ölen kadýn iþçiler anýsýna 8 Mart'ýn "Internationaler Frauentag" (International Women's Day - Dünya Kadýnlar Günü) olarak anýlmasý önerisini getirdi ve öneri oybirliðiyle kabul edildi.

Bugün 8 Mart. Ben bugün yanan 123 kadýný düþünürken, küçük bir kýz çocuðunun çýðlýklarýný da duyumsar gibiydim. Bir an sarsýldým. Kimdi o kýz çocuðu? Hani hepimiz görmüþüzdür: En önde soyunmuþ aðlayan koþan çocuk fotoðrafýný...
Belki de kimsenin umurunda deðildi ayný güne denk gelen, yani 8 Haziran 1972'de, dünyanýn öte ucundaki bir ülkede çýkan yangýný.


Kuzey Vietnam'da saklandýklarý tapýnaða bir Amerikan uçaðýndan dört napalm bombasý atýlmýþtý. Can acýsýyla tapýnaktan dýþarý koþturan çocuklar çýðlýklar atýyordu. Elbiseleri, saçlarý, yüzleri, minik bedenleri yanmýþtý. Hatta o çocuklarýn içinde küçük bir kýz çocuðu dikkatini çekmiþti. Kýz çocuðu çýrýlçýplak çýðlýk çýðlýða aðlayarak koþmaktaydý. Fotoðrafçý deklanþöre basmakta gecikmedi. Ýþte o fotoðraf ilerleyen günlerde kendisine PULUTZER ödülünü kazandýracak fotoðraftý. Hatta o aný görüntülemesiyle Amerika’yý dünya kamu önünde suçlanmasýný saðlamýþtý.

Sonrasýný hiç düþündünüz mü?
Sað kalan o çocuklara ne oldu?
Yaþadýlar mý, yoksa öldüler mi?

Sorulara yanýtý Alman gazeteci fotoðraftaki o küçük kýzýn izini sürdü. Kim Phuc adlý kýz çocuðunun bütün vücudu yanmýþtý. Tam 14 ay hastanede yatarak tedavi görmüþtü. Her pansuman esnasýnda ayný acýyý yaþamýþ ve yanýk derileri yüzülürken küçük kýz feryat figan kendinden geçmiþti.

Küçük kýz büyümüþ hatta evlenmiþti. Kanada’da siyasi mülteci olarak yaþam süren 34 yaþýndaki Kim’in üç yaþýnda oðlu vardý. Ama Kim hala acý çekmekteydi. Çünkü vücudunda hala silinemeyen yaralar vardý. Teni hava alma yeteneðini yitirmiþti. Üstelik baðýþýklýk sistemi çökmüþ olduðundan hem þeker hem de astým hastasýydý. Kim yine de mutlu olmayý baþarmýþtý. Aynalarla barýþýktý. Her aynaya baktýðýnda “Ýyi ki yüzümde yanýk yok” diye seviniyordu.

Yýl 1995…Ve Amerika’da Vietnam Savaþýný anmak için tören yapýlacaktý. Kim Phuc’da törene gitti. Onu konuþmasý için kürsüye davet ettiler. Genç kadýn duygulanmýþtý. O aný yaþýyor gibi gözlerinde acýnýn izleri vardý. Kürsüde kýsa ve barýþý körükleyen þu sözleri konuþtu:

"O bombalarý atan pilotla karþýlaþsam, ona "Geçmiþi deðiþtiremeyiz..." derdim," Ama bugün ve yarýn, barýþa hizmet etmek için elimizden geleni yapabiliriz!"

Konuþmasý bitip salondan tam çýkacaktý ki adamýn biri eline bir kâðýt sýkýþtýrdý. Kim. kâðýdý açýp okuyunca elleri titremeye baþladý. Çünkü kâðýtta aynen þu cümle yazýlýydý:

"Kim, o adam benim!"

8 Haziran 1972 günü, Vietnam'daki o mabede napalm atan uçaðýn pilotu John Plummer tam karþýsýnda durmaktaydý. Savaþ onu çok yýpratmýþ vicdaný onu din adamý olmasýný saðlamýþtý. Bu da yetmemiþ çektiði o fotoðrafý göðsünde taþýmýþ, her gün bakýp yüreðinin acýsýný saðmýþtý.
Genç kadýn yaþadýðý tüm acýlarý unuttu sanki. Karþýsýnda titreyen yaþlý adama doðru kollarýný açarak koþtu. Ve ona sarýldý.
Acýnýn rengi hep aynýdýr, derler. Oysa biri yýllarca ten acýsý, diðeri vicdan acýsý çekmiþti.

Sizce hangi acýnýn rengi koyuydu?

Tüm kadýnlarýn, “8 Mart Dünya Emekçi Kadýnlar Gününü “ kutlarken; haklarýný almak için direnmiþ ve cayýr cayýr yanarak ölmüþ 123 kadýnýn ruhlarý þad olsun.

Emine Piþiren- Kocaeli/Gölcük
08. Mart. 2016