Yontulma evresindeyiz, bildiðin þekillendirilme, kýsaca tüketilme, yok edilme.

Kuþak popülariteye kurban edilmekte. Her biri çizilmiþ ve benimsetilmiþ yollarda ilerlemek zorunda þimdi.
O yolda yer almayý red eden ise, oyunun dýþýna itilmekte. Kafa tutan pek kimseyi göremiyorum. Bu tarz oyunlara zaman zaman bende dahil oluyorum. Oyunun içinde yer alýyorum, olmak zorunda býrakýlýyorum, ama bu durum pek’te hoþnut etmiyor beni. Bir þeyler gerçekliðini yitirdiði vakit, yapay olmaya baþlýyor. Sorgusuz sualsiz kabul etmek ettirilmek zorunda býrakýlýyorsunuz bir çok þeyi. Ýnsanlýk robotlaþmaya baþlýyor haliyle, ve bir süre sonra insana ve insanlýða dair izler göremiyorsunuz etrafýnýzda...


Popülerlik simdilerde daha renkli geliyor artýk insanlara. Bu süreçte benliklerini, karakterlerini ve hatta akýllarýný kaybetme noktasýna gelmekten dahi alýkoyamýyorlar kendilerini...
Oysaki popülarite, düþülebilecek tuzaklarin en korkunç olanýydý.



Ve, bir çift göze sahip olan her insanýn net olarak görebildiðine inanmýyorum ben.
Þayet bir çift göz’de kalplerinde bulundurmuyorlarsa...


-Kýsa Yazýlar-

Yazan-Edibe Toðaç
sayfamdakalancumleler.blogspot.com.tr/