Rüyalarýmda sarý duvarlar görüyorum sevgilim.
Aþkýn tene deðdiðinde bize þahit olan o duvardan bahsediyorum.
Aklýma her geliþinde, gözlerim bulut oluyor, aðlayýveriyorum.
Senden, benden, bizden sonra o ev yok oldu.
Sonra da karanlýk nötr.
O þarký zaten ilk dinlediðimdeki etkisini de kaybetti.
O yükseklikler bana intihar derecesinde.
Nasýl hissettiðimi sorma sen bana.
Biliyorsun ben hissetmeyeli çok oldu.
Yalana sýðýnmayý severim, söylemiþlerdir mutlaka hayatýmdaki bütün narin yalanlarý.
Susmak ise anlamlý, uzaksýn.
En yakýn oluþun bir kaldýrým ötesi.
Hele ki tanýmýyor o keþfedemediðimiz sessiz sokaklar bizi. O duvara yazýlacak son bir kaç cümlem vardý, bir kaç þiddet uygulayacaktým o duvara, bir kaç nefese sýðdýrdýðýmýz son seviþmelere þahit olacaktý.
Beraber ördük o duvarý hatýrlasana, beraber boyadýk sarýya. Baþkalarýnýn ufak balyoz darbelerine kurban gitti, izin verdin, affedemedim.