Kendi üzerindeki emzirilme tutumu içinde ya da baþkasýnýn emzirilmesi içindeki izlenen yolu ve ritüelime edilen tutumlarla gözlemi yapýlan þey, melezi çocuðun iç dünyasýna yansýyordu.

Çocuðun gözlemini yaptýðý þey ya üzerinde oluyordu; ya da çocuk kendisini, gözlemini yaptýðý bu seremoninin içine koyuyordu. Melez çocuðun geçiþ ritüeline yaptýðý bu tür gözlemcilikler, kendi üzerine kendi düþünmesini yapýyordu. Yani çocuk, Ýttifaký lýðýný determine eden bu ilahi mana etkisini, iliklerine kadar duyuyordu.

Melezlerle, saf totem aiti kiþiler arasýnda aitti oluþ ve ritüeli oluþ farklarý vardý. Farklý ritüeller saf totemciliði temsil eden ilah kiþilerle; melezlerin arasýna girdi. Bu ritüeli aralayýþýlar, ilahlarla melezler arasýnda mesafe demekti.

Bu aralayýþýlar, ilahlarla melezler arasýnda görünmez duvarlý sýnýrlar demekti. Melezdeki zaman mekân farkýnýn kutsamasýný veren algýlardý. Bunlar, ortam içindeki melezler üzerinde; kadýnýn ve erkeðin ilah oluþunu biçimlemeye giden etkilenici yollardan sadece birkaçýydý.

Kadýn, erkek ilah sadece ittifaký gözlemleyen melezlerin gözünde; saf totem soy temsilcisi olmakla gördükleri ayrýcalýklý iþlerdi (ilahýn iþleriydi). Saf totem soy temsilcilerse hem totem dönem yaþantýsýný bilip, yaþayanlardý. Hem de ön ittifaký süreci baþlatýp, ön ittifaký sürecin inþa olmasýna dek kurucu ilkelerin kararlarýný alanlardý.

Melezler içine doðduklarý ön ittifakýn olaðan þartlarýna göre totem dönemi anlayamýyorlardý. Totem dönemin ön ittifaka sýnýrlý sonlu ve kesikli sürekli olduðu düðüm noktasýný aþmak meleze zor geliyor adeta bu nokta geriye doðru gözbaðý, akýl baðý oluþla ökülte geliyordu. Yani ilahlara ayan beyan olan nokta, melezlerin kör noktasýydý. Bu fark ta ilahlarý ilah kýlardý.

Ve dahi bu ilahlar; kendi totem aiti kadýn erkek ilahlarýnýn kendi aralarýndaki tohumlanmayý ilk kez yasaklayan kiþi ilahtýlar. Artýk ilahlarýn bir grup AN (yukarý bölge, yukarý yer, gök yer totem grubu) ve diðer aþaðý yer toprak bölesindeki grup KÝ oluþla iki karþýt ilahlarýn temas etmeleri sonunda ikinci kuþak ilah melezleri oluþuyla Annunakiler diðer varyantlarla Lahmu ve Lahamu doðuyordu.

Köleci dönemin kendi mantýðýna göre hizmet etsinler diye yaratýldýðýný söylediði insanlar bir anlatýþa göre Annunakilere hizmet için Marduk tarafýndan yaratýlmýþtý. Baþka bir anlatýmla da insanlar annunakilerin canýndan kanýndan yaratýlmýþlardý. Yani insan melezlerden doðanlardý.

An ve ki totem gruplar temasý, sözcüklerinde bileþimi oluþla AnKi; EnKi, ANuruKÝ, ANnunaKÝ türü kavramsal kullanýmlar da doðuyordu ki bunlarýn temasýyla da bunlarýn canýndan kanýndan insanlar yaratýlacaktý. Bu söyleyiþler daha sonraki unutmalý anlatýmlarda birbirinin yerine ve görevine geçen kavramlar gibi anlatýmlarýyla da kavram ve anlam kargaþasý olacaktýlar.

Ýlahlar, kendilerine ve ön ittifaka yasa ve yasak koyanlardý. Ýlahlar, insana sözünü tutacaðýna iliþkin söz veriyordu. Totem döneme baþlangýç söylenmez. Ýki nehrin karþýlaþmasý gibi olan ön ittifakla bu noktadan itibaren ilahlara deðil olaylara ve insanlara baþlangýç noktasý koyup, olay ve insanlarý tarihle anlatýyorlardý. Totem dönemi belirten evvelde pi lul da (töre-söz- vardý) diyorlardý.

Ýki totem grup kültürü olan sözle, gelenek olan töreler birleþince; üreten iliþkili sentez içinde geçmez ve yetmez olmuþtu. Sosyal çatýþma baþlamýþtý bu nedenle evvelde söz vardý (Pi Lul Da) diyorlardý ve akabinde de þimdi “yasa-kanun- var diyorlardý.

Ýttifaký giriþme müthiþ bir milattý. Ön ittifaklar hýzlý geliþen bir sentez uygarlýk oluþla, temasýn travmasýný da taþýyan sosyalce þok hafýzaydý. Ýttifaký giriþmeler, ittifaký her þeyin ve insanoðlu oluþun baþlangýcý oluþla söylediler. Zaten ön ittifaklardan önce de temas yoktu, insan yoktu.

Ýlahilerde ya da yaratýlýþ destanýnda. “Yer yoktu (Ki grubuyla temas yoktu). Gök yoktu (An olan grupla temas yoktu). Ýsimler yoktu (birbirini yön adýyla, yer adýyla çaðýrmýyorlardý). Ne demet edilmiþti buðday ne demet edilmiþti ot” deyiþiyle de ittifakýn bir arada birlikte gördüðü totem meslekli iþler sayýlýyordu. Bir zamanlar insanlar… Diye baþlayan cümleler kuruyorlardý.

Ön ittifakýn bu anlatýmlarýnda, totem dönemin “T’si’ bile yoktu. Totem dönem hafýzalara ilahlarýn söylediði, içinde ilahlarýn olup; yaþadýðý, ilahi dönem oluþla imgelem oluyordu.

Felsefe, totemi bilinçli anlayýþa göre ittifak içinin totem dönemde hiç düþünülmeyen yerleri içindeki yaþantý aþmalarýnýn sentezci birleþme baðýntýlarýyla oluþan türlü düþünmenin niþ ve oyuklarýný açýyordu. Felsefe; ittifak içinde açýlan hol ya da niþ ve oyuklarýnýn ittifaký baðýntýlý alan etkisi kazanmasýyla yeni yeni var olma inþa aþmalarý içinde kendi inþasýna neþvü nema buluyordu.

Kýsaca ilahtý kavranýþlar ve ilahtý felsefe; ittifaký yaratanlarýn gördüðü iþlerle olan yansýmayý ve ilahlarýn geçmiþe doðru olan totem dönemi de kapsar olmalarýnýn ansal uzamý da ilahla izafeli özdeþleþme oldu.

Totem dönem ilahlar tarihi olan imgelemlere dönüþtü. Ön ittifaklar da insanoðlu tarihine dönüþtü. Ýlahi anlam, ön ittifak içine doðan melez kuþaklarýn üzerine baskýladýklarý kendi ilahtý etkilerinden oluþuyordu.

Melez kiþimiz, kendi doðumundan sonrayý gözlüyordu. Hali hazýrda olan ilah, totem dönemde yaþamýþla gelip ön ittifak içinde totem dönemi de biliyordu. Ýlahlar melezin yaþadýðý kadarla bildiði, melezin içinde yaþadýðý ama melezin farkýnda olmadýðý inþa ile melezi dönemi bina ediyordu. Ýlah, doðal olarak melezin bilmediklerini biliyordu. Bu nedenle ilah; “ben sizin bilmediklerinizi biliyorum” diyordu.