Babam "senin çok güçlü bir karakterin var" derdi hep bana. Gerçekten de öyle. Çünkü ben umudumu asla kaybetmem. Ben asla çaresiz kalmam. Ben hiçbir þeyden korkmam. Ben kimsesiz kalmam. Ben çok güçlüyüm. Ben çok güzel yalan da söylerim. Ama kendimden baþkasýna söylemem. Bunu umuduma yardým etmesi için yapýyorum. Çünkü bir süre sonra bu yalanlar gerçek oluyor. Ben az önce saydýklarýmý çaresizlikten aðlarken, korkarken, kimsesizken ve her þeyimi kaybederken öðrendim. Ve bir kez daha yalan söyledim. Bu yazýyý çaresiz hissettiðimde bana umut vermesi için yazdým.