Ön ittifaký sürece gelindiðinde, totem dönem anlayýþýna özgü aktif edici kural tabularýn önemi giderek gerilemeye baþlayacaktý. Totem dönemin sonunu getiren süreç; totem dönemin kendi totem meslekli üreten iliþkilerdir. Totem meslekli üreten iliþkiler nedeniyle yapýlan gruplar arasý ittifaklar, totemin üstesinden gelip; yapamayacaðý bir sentez süreçti. Totem dönem olan totemi yol, yalýn ve yalýtýlmýþ dediðimiz kendi grubu içinde müesserdi.

Totem meslekli üreten iliþkilerin geliþmesi, giderek totem gruplarýn arasýnda yapýlan ön ittifaklarýyla, yeni ittifaklar totem dönemin sosyal iþlevini bitirmiþ oluyordu. Eskisi olmayan yeni ittifak ilahi olan sosyal iþleviyle yola devam ediyordu. Totem dönemi bitme iþi býçakla kesilir gibi birden bire olmakla ortaya konan bir iþlevin aniden bitirilmesi deðildi. Sosyal olaylardaki bu kabil süreçler hiç bir zaman böyle birden bire ve aniden bitirilemezlerdi.

Totem; yalýnlýk üzerine olan söz ve davranýþlarýn deðer yargýlarýný kotarýrken; totemi süreci gruplar arasý sentez aþamasýna kadar getirmekle totem; yeni durumun sentezi olan deðer yargýlarýný ortaya koyamazdý. Totemin inþa çapý yeni ittifaký sentezli yapýnýn kotarýlma iþine yetmezdi. Yetse dahi böyle bir þey fazladan totemin kendi eliyle kendi ipini çekmek olurdu.

Totemi alan yeni süreç karþýsýnda kendi direnciyle geri durmak zorundaydý. Sentezi kotaracak olan yeni mana anlamasý; ilahi mana anlamasý olacaktý. Ýlahi mana anlamasýnýn da; yalýn ve izole olan totemi grup sürecini yönetmesi, olasý deðildi. Ýlahlýk etkisi her bir grup iradesinin ittifak içinde alýnan kararlar üzerinde gruplarýn ortak hükmü olmasýný onaylayan ittifaký alanýn etkisiydi..

Ýlahi dönem; totem süreçler içinde, totem süreçli kimi deðer yargýlarýný deðiþtirmekle yoluna devam ediyordu. Bu nedenle kimi totemi mana, ön ittifaký mana içinde yýkýlmasý gereken bir tabu olmuþtu. Totem dönemin kendisine özgü iþlev sel tabularýnýn olmasý baþka þeydi; ön ittifak içinde atýl kalmakla totem dönemin, kendisinin "tabu" olmasý baþka þeydir.

Ön ittifaklar olmasa, totem dönemin kendisi tabu olamazdý. Totem dönemin tabu olmasý baþka bir þeyin (ön ittifakýn) içinde; baþka bir düzey düzlem iliþkilerine göre tabu olmuþtu.

Totem dönem kendi grubu içinde ortaklaþan paylaþýmlarýný (müþterek paylaþýmlarý) bize saðlama ve saðlatma yaptýrýyordu. Totem, salt kendi totem grubu ekseni içinde olmakla paydaþlýmaydý.

Ýlahi dönem ise, salt totem döneme özgü olan kendi grubu içindeki paydaþlýk yapmanýn zihniyetini yýktý. Ýlahi mana; ilahi müþterekliðe göre olan ortak paylaþýmlarý, farklý gruplar arasýndaki paydaþlýk ve paylaþmalarýný, kendi ittifaklýsýna saðlatmasýný yaptýrdý. Ýlah; gruplar arasý iþ birlikçi tevhidin bilinciydi.
Özel mal, mülk ve köle sahipliði olan köleci sistem de; ilahi dönemin servetine konmanýn, hatim duasýný okuyacaktý. Ýlahi dönem, özel mal mülk sahipliði olan süreci, baþarmanýn kotarýcýsý olamazdý. Bu nedenle kiþisel mal, mülk ve köle sahibi olmayý kotarmanýn mana düzenleyici de Mamon’du mana anlamasýydý. Köleci dönem içinde, ilahi dönem hurafeydi. Ve ön ittifak köleci dönem içinde yýkýlmasý gereken bir tabu olmuþtu. Köleci dinler bu tabu karþýtlýklarýný iþleyecekti.

Ne totemi dönemde, ne ön ittifaký dönemde "karþý cinsle toka yapýlmaz"; "kýzlarla erkekler yan yana gelmez"; "kadýnlar baþýný örtüp, erkeklerden sakýnacaktýrlar" türü tabularý, asla yoktu. Ve tür tabularý bilmiyorlardý.

Kaçgöç türünden yararsýz ve insaný, insana; insaný sosyal yapýsýna; insaný toplumuna yabancýlaþtýrma olan tabular; geliþmenin gerisine düþen tabular olmayýp; köleci dönemle efendi yararýný ortaya koyan “sahiplik” kaygýlarýyla ortaya konan Mamon’cu tabulardý. Bu sahiplik içinde miras býrakacaðý doðacak çocuðun kendisinde olduðuna emin olmak isteyen sahiplik (kocalýk) kadýný kafese sokuyordu.

Totem alan içindeki iþlevsel tabular ve ön ittifaký alan içindeki tabular “biz” diyen tabulardý. Biri totem grup içindeki bir tek grup aitliðine biz diyordu. Diðeri de ön ittifak içindeki birden çok olan farklý totem grup müþterekliðine “biz” diyordu. Böyle olunca ön ittifaklý süreç içinde kendi totem gruplarýyla birlikte gelen pek çok totemi tabular vardý. Bu tabular, geliþtirici nedeni olduklarý ön ittifaklý sürecin geliþmesinin gerisinde kalmakla, yararsýz tabulardý.

Köleci dönem içinde de “biz” diyenler vardý. Bu biz deyiþler, ne totem dönemin biz deyiþiydi. Ne de ön ittifaklý ilahi dönemin biz deyiþiydi. Tümele ait olmayan bizdi. Malý mülkü kölesi olanlarýn biz demesi vardý. Maldan mülkten yoksun olanlarýn biz demesi vardý.

Mal, mülk, köle sahipliði, mamonluk olan bizdi. Bunlar hem mamondular. Hem de görünüþte mamoncu manaya ram olanlardý. Mamonun mülkü vardý. Bunlarýn da mülkü vardý. Mamon; kul, köle sahibiydi. Bunlar da kul, köle sahibiydi. Mamon irade kullanýyordu. Bunlarda irade kullanýyordu. Hem de sorgusuz sualsiz kölelerini öldüren bir iradeyi kullanýyorlardý. Ýþte Mamon olmakla “biz” diyen bir kýsým köleci zihniyete göre ortaklýk gibi birçok ön ittifaklý tabular; yararsýz, yýkýlmasý gereken tabulardý.

Köleci dönem tabularý, genellik arz etmezler. Sýnýflara göre genellik ve görecelik arz ederler. Yani zenginlik ya da fakirlik veya nimet ya da külfet herkes için ayný deðildir. Bu nedenle rýzk saðlamadan tutun da, bölge savunmasýndaki ölümlere kadar; asayiþsizliklere uðramaya kadar vs. de, eþitsizdirler.

Eþit eylemlilik, köleci dönemle eþitsiz eylemliliðe dönmüþtü. Köleci dönemle biz; eþitsiz olmanýn biz gruplarýna bölünmüþtü. Eþitsizlikler önce sýnýf sal ve sonra da kiþisel ýralýdýrlar. Böyle olmakla köleci dönem tabularý tümden genelce olmayan baðlamlarý nedeniyle yararsýz tabulardý. Genellik arz edemez olan yararsýz tabulardý. Yararsýz tabular, yukarýdaki miras ve çocuk sahipliði örneðindeki gibi öznel nedenlerle ortaya konan sahiplik ve sahiplenmeyle; daha çok artmýþtý.

Baþka deyiþle söylersek, totem dönemde; totem ya da biz; saðlayan, saðlatan iliþki ortaklaþmasýný gerçekleþtirenlerin tümü biz olandý. Biz, alan iþbirliðiyle, alan iþbirliði içindekilerinin ortaklaþtýrýlma duyuþuydular. Kýt ve zor olan saðlama, saðlatma iliþkilerinin sonsuz olmamasý nedenle, totem alan birliði olan biz; kendilikten dýþ dünyaya zýt ve karþý oluþtu.

Totem dönemin biz dediði kendi totem alanlarýnýn içiydi. Kendilerinin totem alaný dýþýnda, her ne kadar baþka totem grup, ya da baþka "biz" benzeri olan, bizler olsa da, onlar hiç bir zaman kendi totem aitliði oluþla, biz olan biz; deðildiler. Eþ deyiþle kendileri insan sa onlar insan deðildi. Kendileri kutsal sa onlar kutsal deðildi. Yani biz dýþýndakiler, biz deðildiler. Zaten hemen hemen istisnalarý dýþýnda temas içinde de deðillerdi.

Ön ittifaký süreç içinde biz ya da ilah; ayný saðlama ve saðlatma içinde olmakla, "üreten gruplar" arasý iþbirliklerinin ortaklaþtýrma tevhidiydi. Gruplar arasý üreten iliþki, totem dönemin karakteri deðildi. Bu nedenle gruplar arasý üretim iliþkileri birliði vardý. Böyle olunca tevhit, “gruplar arasý üreten iliþkiler baðlaþýklýðýyla biz”, ya da tümel ilah aitliðiydi (mensupluðuydu). Üreten iliþkileri nedeniyle her iki kesikli sürekli tümeli aitliklerle olan biz; yavaþ yavaþ kendilerini ve kendi sentez aitliklerini dýþtaki baþka türden gruplara ve daha sosyal sentez aitliklerine göre de, ifade etmeye baþlamýþlardý.

Köleci dönemde de biz deniyordu. Köleci dönemdeki mamon aitliðindeki biz olanlarýn hiç biri, ne totem dönemdeki; ne ilahi dönemdeki biz deðildiler. Serveti içinde mal, mülk, köle sahibi olan “biz”le; maldan, mülkten yoksun olup; temel ihtiyaçlarýný malý, mülkü olanlarýn “dirliði” içinde çalýþmalarýyla ancak saðlar ve saðlatýlýr olanlarýn, “biz” olmalarý vardýr. Yani köleci dönem içinde boyun eðdiren; boyun eðilen biz’le; boyun eðenlerin ayrý ayrý biz, oluþlarý vardýr.

Totemi bizle, ilahi muktedirlik içindeki biz olan açýk açýk görünen, alan içinde çalýþýp, çabalayan gruplar müþterekli gayretliklerdi. Ýlahi ortam, biz demenin kendisi olmakla; gruplarýn her birini ifade eden ilahi tüzelinli ortak aklýn; “biz” üzerindeki, bizi imleyen salýnýmlarýydýlar.

Totem, totem alanýn biz olmasýyla; totemi alan içinin bilinciydi. Ýlah, ilahtý alanýn biz oluþuyla müþtereken konuþuyordu. Ýlahi toplumun dili ben demiyordu. Mamon; özel malý, özel mülkü olup; kendi malýný, mülkünü biz dedikleri kendilerine daðýtmanýn muktedirliðine biz diyordu. Ýki farklý biz, birbirine karþý dayanýþýp dirençleþen iki ayrý tekillik olmakla; ötekine “biz” ya da “ben” demek olacaktý.

Mamon; "Biz rýzklarý eþitsiz daðýtmýþýz diyordu". Ve "Mülk bizim" diyordu. "Mülkün sahibi biziz" diyordu. "Bizden baþka mülkün sahibi yoktur" diyerek kendi öncesindek ön ittifakýn birikmiþ sevetine el koyuyor; ortaklaþmanýn ittifakýný yýkýyordu. Artýk ön ittifaký ortaklýðý Mamon’un sözüne karþý þirk sayýlýyordu. Mamon denen biz dayanýþmasý kendi kararlarý üzerinde ortak tanýmazlýðýný “ biz” diye deklare ediyordu.

Köleci dönemde biz; mal, mülk sahibi olmakla; söyleyecek sözü olan, hitap eden “biz”di. “Biz” hitaplý olan mal, mülk sahibi; "El rýzk" oluþla hitap edendi. Malý, mülkü olmayanlar da, hitap edilen, bizlerdi. Malý mülkü olmakla söz söylemeyi bilen birileriyle; malý mülkü olmadan söz söylemeyi bilmeyenin bir olmadýðý, bizdi. Malý mülkü olmayanlar, vahiy alanlar olmakla; " Ubartutu, içinizden biri; sizler gibi olan biri" deniliþle, kendilerine hitap olunanlardý (apilulardý).

Ortaklaþma içinde çýkan köleci süreç, ortaklýðýn servetini eþit ya da eþite yakýn oluþla herkese daðýtmamýþtý. Ortaklýðýn serveti, genel çoðunluða verilmemiþti. Kimilerine verilmiþ ve verilenlere de, hiç verilmeyenlere olduðu gibi eþitsizle, verilmiþti. Bu tarihi kýrýlma o aþama içindeki bütün ön ittifaklý sosyo- toplumlarda sosyal deprasyonlarla ikinci bir travmaya neden olmuþtu. Ýþte Mamon’du anlama bu travmatik süreci, bin yýllardýr dirliði olan kesimleri dirliði olmayanlara sindirtmenin türlü türlü anlatýþlarý olmanýn ihsasýydýrlar.

"Biz kulumuz (kölemiz) Utnapiþtim'e, Ziusudra'ya hitap edeniz”. “Biz; Utnapiþtim'in, Ziusudra'nýn (Sümer Utnapiþtim'in) El'i olan Rabbiz". "Biz El Þadday Daðýnda, kulumuz Terah'a görüneniz". "Biz kulumuz Þuruppak’lý, Ubartutu'yla duvar gerisinde ve rüyasýnda onunla konuþup, ona ilhamýmýzý vermiþiz" diyordu; mal mülk sahibi olan yeni Enlil'in; Mamon versiyonu bizler.

Sözü olan, söz söyleyen varsýllýðý olan biz; ön ittifak içindeki ilahi görünürlüðe karþý; perde gerisinde, duvar gerisinde, rüyalarda vs. görünme oluþuyla gölge yansýma olacaktý. Çalýþan ön ittifaklý ilaha karþý malý mülkü olan Mamon; kendisine çalýþýlan , kendisine hizmet edilendi. Mamon’du anlam, malý mülkü olmayan kölelerden ayrý katlarda (sarayda) oturmakla; bu katlarýn kasrý içinde kölelerine hitap ediyorlardý.

Bu hitap biçimi içinde, köleci dönemde keyfi takdirle (iradeyle) mal mülk verilmesinin beraati ile; “ katýmýzda sizden kime bir iyilik (himmet) vermiþsek bu bizdendir” diyecekti. Bu demelerle, bu söylemiyle oluþan Mamon’du anlamlar; giderek sosyo toplum dýþýna çýkmanýn mana ayrýþmasý olmanýn anlamalarýna da dönüþecekle; kasýrlarý dýþýna görünmez olacaktýlar.

Günümüzde bile bir iyelik dayanýþmasý olan 17-25 Aralýk olan sürece “milat oldu” denecekti. Haksýzlýða, zulme, Ergenekon, kafes, casusluk, balyoz gibi akýl almaz kumpaslarýn düzmece kanýt ve iftiralarý nedeni ile oluþan hukuksuz yükün aðýrlýðýna dayanamayanlarýn ölümünü “milat” yapamayanlar; yani mal mülk sahipliðiyle sözü olanlar ; “Biz 17-25 Aralýðý milat aldýk” diyecekti. Bu tipik bir “biz” dayanýþmasýydý