Tarihin ilk apolojistleri (apologistleri) köleci sistem inþacýlarýdýrlar. Çünkü köleci sistemin inþacýlarý olan egemenler; belli bir manayý içeren dil ekseninde kendilerine mülk edindirici afaki konutlar inþa etmiþlerdir. Bu afaki konutlarýyla kendilerinden önce, kendi deðiþmeleri ve dönüþmeleri içinde süre gelen geleneðin veya þeriat denen yolun ortaklaþtýran gerçek oluþunu ters yüz etmiþlerdir.

Apolojist egemenler kendi öncesini yok sayýp, boþa çýkarmaða uðraþmakla; tarihi olaylarý yadsýmýþ bu yadsýmayý yapabilmek için de bin derede bin su getirmekle kendi mülk sahipliklerine iliþkin açýklama üretmeye çalýþmýþlardýr. Bu özür ya da mazeret üreten bahaneciliktir. Köleci dinler bu bahane neden siliðin en geliþmiþ biçimidirler.

Apolojist köleci mana, kendisini hazýrlayan kendisinden önceki tarihsel olup bitene göre aykýrýydý. Ortaklaþan üreten iliþki içinde gelen yapý, parçalanýp özel mülkiyete dönüþecekse eðer bu baþlangýç koþullarýna uymakla en azýnda herkesin kiþisel mal mülk sahibi olmasýný destekler türden olmalýydý.

Oysa köleci mana; kimine gani gani mal mülk verip kimini de sefaletin ve muhtaçlýðýn baðrýna atmakla tarihten gelen meþru sürece karþý çýkmakla; kendisinin meþru olmamalarýndan ötürü hep savunma yaparlar. “Açýklaya bilirim aslýnda öyle deðil; göründüðü gibi deðil” derler.

Yani hermenötiktirler (sistem dýþý yorumlayýcýdýrlar). Bu yorum sama dediðimiz müfessirlik, pek çok tarihi aþamada kimi çokluklar için çok kez yokumsama oluþla, kendi geliþmelerini yoksullar aleyhine sürdürmüþtürler.

Atatürk ve silah arkadaþlarýndan kimi olan Karabekir, Ýnönü, Çakmak paþa gibi kahramanlar Osmanlý gibi bir düveli muazzamýnýn çöküþüne þahit oluyorlardý (tanýk) oluyorlardý. Osmanlýnýn neden ve niçin çöktüðünü bizatihi görüyorlardý. Bir devrin batýþýna tanýklýk ediyorlardý.

Bir devrin tanýðý olan bu yiðitler bu nedenle daha sonra Misaký milli olarak (milli ant ya da milli yemin olarak) belirtilecek antlaþmayý (imaný), çöküþteki gözlemlerin haricinde olmakla bam baþka kaideler üzerine oturtacaktýlar.

Kahramanlar yeni sosyo toplumsa süreci; konjonktür elliði bitmiþ olmakla sonu çöküþ olacak olan ilkeler üzerine deðil de; yepyeni olacak antlaþmalar üzerine inþa edeceklerdi. Bu durum yeni bir kutsamaydý. Yeni baþlangýç koþullarýný belirleme olmakla, yeni baþlangýç koþullarýna baðlýlýktý.

Ön ittifaký sistem yeni bir süreçtir. Tarih ilk kez gruplar arasý ittifaka þahit oluyordu. Bu þahitliðe de gruplar arasý seremonilerini, kanýt olmakla söylüyordular. Bu nedenle ön ittifaký gruplarýn, gruplar arasý þahitlik (þehadet-tanýklýk) deklarasyonu; her bir grubun gruplar arasý imaný olmakla kutsanmýþtý.

Yani her ittifakýn mutlaka bir sürece evet diyen kalu belasý vardý. Çünkü ittifak size totemi manaya karþý yeni ilahi mana düzlemi içinde soruyordu. Ýlahýnýz kim? Onlarda totemi manaya karþý kült merkezi arþý olan baðlýlýk imanýna, ilahýmýz sensin diyorlardý.

Köleci sistemle birlikte tarih bu kez de ikinci bir sürece þehadetlik ediyordu (þahitlik-tanýklýk ediyordu). Ortaklaþa olana karþý ortaklaþa olmayan özel mülkiyetçi deklarasyona tanýklýk ediyordu. Gruplar arasý tanýklýk yerine; sýnýflar arasý baðlýlýk imanlarýnýn mukavelesini, kendi tanýklýklarý oluþla söylüyordular.

Ön ittifakýn sözleþen gruplar yerine, bol bol malý mülkü olanlarla, biraz malý mülkü olanlar ve hiç malý mülkü olmayanlarýn muhtaçlýklarýyla birbirine karþý birbirinin biat andýný okuyorlardý. Yeni kalü bela buydu. Malýn mülkün sahibi olan El (rab), El este birabbikum? diyordu.

Süreç tap ve iste olmuþtu. Mülk sahibine; El olan sahibimiz rabbimiz sensin diyorlardý. Mal, mülk, tabu ve kutsal olmakla; mülk sahibi tapýlýr kutsanýr olmuþtu.

Muhtaçlarda; “bela” yani “evet” sen bizim rabbimizsin. Biz kölelerin kullarýn olmakla sen bizi kölelerini-kullarýný rýzkla, varlýkla-yoklukla eðitensin terbiye edensin diyorlardý. Bu akit eskiden ilah katý olmakla arþ denen yerdeki El este meclisi denilen, Bel Meclisi ya da bezmi Elestte oluyordular.

An insanýn, insana kul oluþunu; kölenin efendiye biati þeklinde bir tanýklýða (þahitliðe-þehadete) sahne oluyordu. Bu sahnenin kutsanmasý “El-este birabbikumdu” Sizinle sözleþen ve bu sözleþmenizle tanýðý olduðunuz El (Rabb), az mülk sahibi olanlarla kölelere seslenmekle diyordu ki; “ben sizin El’iniz yani (rabbiniz) deðil miyim? Bu konuþma El meclisinde oluyordu. Bu meclis sohbet olan Bezmi elestti.

Bezmi Elest sahipleri olan mal mülk sahibi efendiler, hükmü makamlarýnda aþaðý yer olan yersiz yurtsuz mülksüz insanlar topluluðunun olduðu yönlere doðru seslenerek; [“yere” ve yukarý topraklar halký olan o günlerde gök dedikleri yukarý yer olan “göðe”; buyruðuma uyarak gelin] diyordu.

Ýlahi dinlerin tek Tanrý dediði malý mülkü keyfine göre daðýtandý. Malý mülkü keyfine göre daðýtan anlayýþ, tek olmalýydý. Ki bir ikincisi bu keyfi takdire hayýr demesindi. Bozgunculuk çýkmasýndý. Mülk daðýtan keyfi kararlarýnda ortaklýk tanýmayandý. Yoksa malý mülkü insana ortaklaþtýran deðildi.

Artýk hayatýn garantisi birine kul-köle olmaktý. Ben falanýn kulu kölesiyim demek dokunulmazlýktý. Kul olmak baþlý baþýna hayat hakký deðildi. Ama kiþi, grup ve ittifak koruyuculuðundan yoksun olunca yeni koruyuculuðu “köle” olmakta veya kul olmakta; bulacaktý.

Köle emeðinin ortaya çýkmasýyla tutsaklar öldürülmeyip, köle olmakla çalýþtýrýlýyorlardý. Kölelere merhamet etme canlarýný baðýþlama gibi lütuflar aslýnda köle emeðini sömürmeyi gizlemenin mana anlatýmýydý. Atalarýmýz köleleri öldürmeyerek insani olmamýþlardý. Aksine köleleri çalýþtýrmak için emek sömürüsü için tutsaklarý öldürmekle efendi olup, kul sahibi olmuþlardý. Ön ittifaklarýn sonuna doðru ön ittifaklarýn köle edinmediði söylemek çok þüphelidir ve muhtemelen edinmiþlerdir.

Köleci sistem bu tarz kendisine özgü özel mülkiyetçi nicelimleri sonunda kendisini ihsas edecekti. Artý ürün veren köle emeði olmasa bir devlet diðer devlete ve bir yapý kendi siyasi birliðine vergi veremez olacaktý. Köleci sistem ortaklaþa olana karþý, ortaklaþa olmayanla (emeði mülk sahibi yararýna sömürür olmakla) baþlangýç koþullarýnda üstel artýþlara neden olacak ufacýk bir deðiþme yapmýþtý.

Deðiþmeyi de öngören baþlangýç koþullarýna (bencilliðin giderilmesine) baðlý olmakla deðiþmeler, baþlangýç koþullarý içinde ortaklaþa olmayan özel mülkiyetçi olacak adýmlarýn ve mana anlamalarýnýn ufak deðiþiklikleri içinde, artan üstel deðiþmeleriyle; giderek baþlangýç koþullarýnda kopacaktýlar.

Yansýma kuralý gereði bu artan üstel deðiþme iç sürtünmeli her bir kendi yansýmasýyla frenlenip kendi firen iliþkili kesikli sürekli olmasýnýn yansýmalarýný verecekti. Mülk benim diyen sahiplik üstel artýþla büyümeye baþlayacaktý. Yani her yansýma kendi öncesinin iki katý olmakla yansýyacaktý. Ancak mülklü-mülksüz çatýþmalý yansýmanýn sürtünme dirençli iliþkileri nedenle, öznel bir sürtünme türü oluþuyla mülk sahibi; merhamete, acýmaya, himmet ediþe gelecekti.