Borges, Shakespeare'in kendi içinde aslýnda hiç kimse olmadýðýndan bahseder. Oyunculuk kariyerinin baþlamasýnýn ardýnda yatan tek neden ise diðer insanlarýn "hiç kimse" olduðunu anlamasýnlar diye "baþka birisiymiþ gibi yapma" alýþkanlýðýný geliþtirmesidir, ona göre. Oyunculuk, kaderin Shakespeare için hazýrladýðý meslektir..."Sahnedekinin baþka birisi olduðuna inanýrmýþ gibi yapan bir insan topluluðunun önünde o baþka birisiymiþ gibi yapan oyuncu'nun mesleðini " Borges, Shakespeare'in oyun yazmaya baþlamasýný da bu lanetten kurtulmaya çalýþmasýna baðlýyor. Yeni karakterler yaratarak, deðiþik kiþiliklere bürünüyor ve "gerçekliðin bütün yüzlerini" tüketiyordu

Oyuncu olan, hiç kimse olduðunu saklayan, her gün türlü oyunlar oynayan sadece Shakespeare midir? Her gün, her insan isteyerek ya da istemeyerek türlü oyunlarýn bir parçasý olmuyor mu? Patronlarýmýza yaranmak, ebeveynlerimizi memnun etmek, arkadaþlarýmýzla uyum saðlamak, akrabalarýmýza, komþularýmýza aykýrý düþmemek için ufak oyunlar oynamak zorunda kalmýyor muyuz? Ya da bazen kendimizden kaçmak, kendimizi kandýrmak, olmak isteyip de olamadýðýmýz insan olabilmek için rol yapmýyor muyuz?