O an bir rüyada bir düþte gibiydim... Gecenin karanlýk sessizliðinde kayboluyordum yavaþ yavaþ.Kadere meydan okuyor, hiçe sayýyordum insanlarý, geride býraktýklarýmý, yaþamayý, tanrýyý.
Hayatý ve ölümü birlikte yaþýyordum. Ama hiç kimse içimdeki o kocaman boþluðu görmüyordu.Ama ben ölümden korkan bana göre o basit insanlardanda deðildim, ölümden korkmuyor ölümü arýyordum...
Bazen gözlerime koyu bir sis iniyordu yavaþ yavaþ ve tüm mutluluklarýmý hayallerimi düþlerimi ruhumun derinliklerinde yokediyordu.Bir kum fýrtýnasýnýn ortasýnda durmadan sürüklenen bir kum tanesi gibiydim, bu fýrtýnayý içimde yaþýyordum ama anlatamýyordum...
Suskundum...
Yalnýzdým...
Yalnýzlýðýn tanrýya mahsus
olmadýðýný daha çocukken anlamýþtým.Etrafýmda insanlar varken bile ben o büyülü yalnýzlýðýmdaydým.Ýnsanlarýn beni anlamasýnýda beklemiyordum ya sustum. Söyleyecek o kadar çok þey vardý ki aslýnda ama yinede sustum..
O topraða bakan gözlerimle yalnýzlýðýmý ve ölüm arayýþýmý herkezden gizledim.Bazen korkuyordum ya birisi gözlerimdeki beni anlarsa diye.Bu yüzden kimse asýl olan hikayemi anlamasýn diye maskeler taktým suratýma.Böylece herkezi hatta bazen kendimi bile kandýrýyordum ya beceremediðim zamanlarda kendime kýz arkadaþlar buluyor ve hiç istememe raðmen onlarla beraber oluyordum. eðlenceli, neþeli ,hiçbirþeye morali bozulmayan bir maske takýyordum suratýma.
Ben bir çocuðun bile oyun arkadaþý olabiliyordum,
ben seni anlýyorum diyen dostundum

Bu yüzdende insanlarda farklý görüyordu beni. yaptýðým yanlýþmýydý bilmiyorum?Ama maskem ve duygularým o kadar zýttý ki...Etrafýmdaki kalabalýk bile yalnýzlýðýmý yokedemiyordu. Cehennemin ateþinden bile çekinmiyordum artýk. Çýkmaz bir sokakta çýkýþ arýyordum.Býkmýþtým artýk bu hayat denen girdabýn ortasýnda bir saða bir sola dönmekten
Ýçimdeki ölüm bir türlü susmuyordu...
Artýk bitmesi gerek bu iþkence diyordum. Hakkým olmalýydý o sonsuz uykuya ama lanet bir þansým vardý ve bir türlü ölemiyordum.
Ucuz bir ölümde sermemiþtim yüreðime.Eðer o gurur parçam olmasaydý çok daha çabuk biterdi belkide .
Artýk yaþamdan daha yorgundum...
Kendimle savaþým ve duygularýma verdiðim o sayýsýz mücadele o gece sona ermeliydi.Bu sefer son olmalýydý artýk
yalnýzlýgýn olmadýðý bütün acýlarý bittiði yere gidebilmeliydim.Kararlýydým bu son ....Son olmalýydý...
Yola çýktým ama bir evin bahçesinde onu gördüm aylardýr uzak kalmaya çalýþtýðým o yüzüne hüznün ve tebessümün en çok yakýþan kýzýný...Ufak bir veda etmeliydim ona,Ama gözlerine baktýðýmda o masum yüzündeki ölüme meydan okumayý gördüm. Oysa ben bu duyguyu o ana kadar her zaman basitlik olarak kabul etmemiþmiydim.Konuþmaya baþladýk ilk defa gözlerine baktým gözlerime baktý...
Ne farkederki ölsem diyordu...
Ya ben ölüm denen katilin böyle bir masumiyeti almasýna izin vermelimiydim.Ama o kadar uzaktýki o duygu bana.Ben istediðim zaman ölürüm derken o belkide yüzlerce kez ölüp ölüp dirilmiþti...
O belkide içimdeki eksik kalan utangaç alýngan
kýrýlgan bir türlü ölemeyen, sevdiðim masum çocukluðumdu.Ve ben nasýl söyletebilirdimki, ölümün güzel olmadýðýný.Bunu anlatabilecek belkide en son kiþi bendim.Ýlk defa korkuyordum ölümden ama onun ölümünden.
Ölüm kör bir kahpeydi...Masumiyeti ve güzelliði göremezdi...Bunu biliyordum...Defalarca yaþamýþtým.Peki o an ben ölmeye giderken gözlerinin beni ölümden vazgeçirdiðini söylemelimiydim?
Hani bazý anlar vardýr sadece yaþanýr.. Hissedersin....
Anlatamazsýn...
Adýný bile koyamazsýn...
Hani derler ya bir bakýþla her þey biter, keþke tam olarak sana ne hissettiðimi anlatabilseydim...
Zaman geçtikçe sana karþý nedensiz ,olmamasý gereken utangaç, gizli ,yasak bir sevda baþladý içimde.Bunu kendime bile anlatamadýðým...
Ama sen susuyordun
genellikle...Sigaramdan daha zararlýydý senin susuþun...Ve ben tiryakiydim üstelik...
Git me kal diyebilmeni isterdim, bende sana karþý bir þeyler hissettim diyebilmeni...
Ama sustun...
Sustuk...
Biliyorum sen beni yine anlayamayacaksýn ve ben belki hiçbir zaman cesaretimi toplayýp seninle bir daha konuþamayacaðým.
Ama senin o büyülü gözlerinle yaþayacaðým ve sana hiç bir zaman söyleyemeyecek olsamda bilmeni isterdim...
Ben seni nedensiz sevdim...