Ne zaman elime bir kalem alsam,
Bir uçurumun kenarýnda buluyorum kendimi.
Hayata dair ne varsa yaþayabileceðim,
Kalemimden düþüyor ister istemez.
Yýkýk bir ömür harabesiyle
Gönlümün uçurumundan aþaðýya atýyorum seni.
Ben seni böyle ölmek istememiþtim.

Yalan yanlýþ sözlerde anlatamadým sevdanýn öyküsünü.
Yaþayamadým en masum, en saf duygulu gülüþümü.
Bakýþlarým gittikçe derinleþti bu mavi deryalýkta.
Oysa... Sen çýkýp gelirdin boðulduðum gece mavisi yarýlarýnda.
Elimde bir kalemle kaðýda dökülüverirdin.
Suretin düþerdi duvarlara,
Yýldýzlar semah dönerdi saçlarýnýn siyahýnda.
Oysa þimdi katran karasý gecelerde kentlerimi vuruyorum,
Ýçinde sen olan þehirleri kurþuna diziyorum.
Hayal kýrýklarým kalbime batýyor,
Kan kusuyorum düþlerime
Ve sen düþüyorsun avuçlarýma.
Sonra ellerimi kana buluyorsun.
Bir intihar yorgunu þiirle, satýrlarda son buluyorsun.

Ne zaman bir hülyaya dalsam
Sen kaplýyorsun her yaný.
Bir örümcek aðý gibi örülüyorsun beynime.
Sevmek istemiyorum artýk senli olan hiçbir þeyi!
Elimden bir kaza çýksýn istemiyorum.
Susmak neyi halletti ki?
Artýk konuþmak istemiyorum.
Yaþamak neyi halletti ki?
Artýk ölmekte istemiyorum.
Yalnýz bil ki canýna yandýðým can,
Ben artýk her gece yarýsýnda,
Her gündoðumda, seni ölüyorum.
Sen bir intihardýn ey yar...
Bil ki ben artýk!
ÝNTÝHAR ETMEDEN YAÞAYAMIYORUM...

16.12.2004 Üsküdar
Ýntihar Yorgunu Bir Kuþluk Vakti dranaz

Dranaz



Ayþe Özyýlmaz