Sevgilim! Aklýmdan, yüreðimden çýkmadýðýný biliyorsun. Ben de biliyorum aklýnýn yüreðinin derinliðindeki yerimi.

Þükürler olsun, yetmiþlere merdiven dayandýðýmýz þu zamanlarda bizden bu aþký esirgemeyen yüce Rabbime.

Þimdi ben ne yapayým? Olmayan paracýklarýmla sana neler alayým? Litresi 5,5 TL’ye vuran benzinle seni arabama atýp nerelere gidelim? Kredi çekip bir sürpriz hazýrlasam aþkýmýz daha büyür mü diye aklýma gelmiyor deðil hani ama kýzarsýn biliyorum.

Bilirim sürprizin büyüðü senden gelecektir. Denizde kum sende para… Esirgemezsin biliyorum. Ne ki aþkým öyle görkemli ki günlerdir heyecandan gecem gündüzüme karýþtý, kabýma sýðamýyor, düþünmeden yapamýyorum.

Biliyorsun meraklý mý meraklý biriyimdir. Buna karþýn “Bu büyük gün nereden çýkmýþ da beni böyle heyecana gark ediyor?” bu yaþta diye araþtýrmak ancak aklýma geldi. Demek ki bu yaþýma kadar böyle bir aþk yaþamamýþ, bu mutlu günün kökenini merak etmemiþim.

Ortalýkta bin bir tehlike kol gezerken, ülkemiz elden giderken, þehit yavrularýmýzýn tabutlarý dizi dizi baba evlerine uðurlanýrken bana bunlarý birkaç günlüðüne olsa da unutturan, þu dünyada kalan az zamanýmda bu aþký tattýran Rabbime tekrar bin þükür.
……………………………….

Sevgililer Günü’nün kökenine dair söylenceler pek çok bir taneciðim.

Çok çok eski tarihlerden bu yana, Þubat ayý bahara, berekete hazýrlýk ayýdýr. Sümerler’de adý sonradan Temmuz’a dönüþecek ve Nevruz’un kökeni olacak Dimuzu, Þubat’ta filizlenen aðaçlarda gizlenir, bereketi temsil ederdi. Sümerler’in en önemli tanrýçasý Ýnanna Dimuzu ile evlenir.(Muazzez Ýlmiye Çýð’dan öðrendiklerime de dayanarak ben Sevgililer Günü’nün kökenini kendi yorumumla bu kadar geriye çektim. Muazzez Hoca’ya özür borçluyum.)

Diðer söylencelerden birisi, Antik Yunan’da Zeus ile Hera’nýn Gamelyon adý verilen Ocak-Þubat döneminde evlendiðini söylüyor, bu dönem evliliðin kutsanmasýna adanýyor. Bilen bilir, Akad, Sümer mitolojisi, ardýndan gelen tüm mitolojilere, dinlere kaynak olmuþtur.

15 Þubat, Yunan Mitolojisinin ad deðiþtirerek neredeyse kopyasý olan Roma Mitolojisinde, bereket tanrýsý Lupercus’a adanmýþtý. Rahipler keçi kurban ederler, þarap eþliðinde etler yenir, derisini ellerine alýp sokaklarda dolaþýrlardý. Genç kýzlar da doðurganlýklarýný korumak, arttýrmak için koþturup bu deriye dokunurlardý. Bir gün önce 14 Þubat’ta ise bu kutsal güne ön hazýrlýk yapýlýr, bekâr kýz ve erkeklerin adlarýnýn yazýldýðý kâðýtlarla kuralar çekilir, çiftler belirlenir, kutsal birliktelikler oluþturuldu. Bayram günü ise sýra, kurban derisine dokunarak doðurganlýðýn, üremenin arttýrýlmasýna yönelik ritüellere gelirdi.

Tek Tanrýlý ikinci din Hristiyanlýk yayýldýkça zavallý antik tanrýlarýn da ömrü bitmiþti. Artýk baba-oðul-kutsal ruh vardý. Ama antik kalýtý tümüyle yok etmek mümkün mü? Nasýl Dimuzu-Temmuz-Nevruz olup da bugünlere geldiyse Lucertus’un bayramý da yüzyýllarca yaþadý.

M.S. 469’da papa, Lucertus’un bayramýný yasakladý. Lucertus iyice toplumsal belleðin mezarlýðýna gömüldü sanýldý, yerine yalnýzca kura çekiliþini býraktý Papa. Kurada da Azizlerin isimleri yazýlýydý. Anaerkilden ataerkilliðe, eþ zamanlý olarak da sýnýfsýz toplumdan sýnýflý topluma, giderek sömürücülerin yönettiði, tek tanrýlý dinlerin ortaya çýkýþýyla kadýn, toplum dýþýna itilmeye çoktan baþlamýþtý.

Papa, çekiliþi yalnýzca erkeklerin yapmasýna izin vererek neyi amaçlamýþtý? Hristiyan teolojisinde o tarihe kadar Samiriyeli Fotin, Mýsýrlý Maria gibi az sayýda azizeye rastlansa da kuraya onlarýn adlarýnýn yazýlmamasý kadýnýn dýþlanmasýna, erkeðin yüceltilmesine, iki cinsi ayýrarak o güne deðin arkaik bir kalýt olarak doðadan kopmamýþ, aþkýn daha saf halinin dýþlanmasýna yönelik sayýlamaz mý? Bunlarý ve kurada mecburen aziz adý çeken erkekler o Azizlerden ne umuyorlardý, bilmiyorum.

Toplumsal bellek durur mu?

14. Yüzyýla gelindiðinde baþka bir söylence yavaþ yavaþ olgunlaþýp yaygýnlaþmýþtý. 14 Þubat tarihi de Hristiyanlýðýn yayýlýþ döneminde, inancýndan ötürü katledilen Aziz Valentine Günü oldu. Romalýlar döneminde Valentine, zindanlara atýlmýþ, iþkencelerden geçmiþ, öldürüleceðini anlamýþ; gardiyanýnýn kýz kardeþinin eline "Valentine'ninden" yazan bir aþk notu tutuþturmuþtu. Meðer tutsaklýðýnda ona aþýk olmuþ Valentine.

Aþk bu! Azizdi, azizeydi dinler mi? Aþk geri dönüyordu iþte. Toplum onu çaðýrýyordu.

Ýnananlarýna cennette huri, gýlman vaat etmeyen Hristiyanlýk, Ortaçað boyunca kadýnlarý aþaðýladý, “Cadý” dedi yaktý. Kadýnlarýn bekâret hakkýný kocaya deðil, emrinde çalýþtýklarý feodal beylere sundu. Ardýndan gelen Ýslamiyet de süreç içinde kadýnlarý itip kakmaya, örtmeye, eve kapamaya devam etti, kadýna itaati, itaat etmezse zulmü reva gördü. Recm denilen geleneði icat edip kuma gömerek taþlamaya kadar vardýrdý iþi.

Günümüzde ise cennetteki hurileri, gýlmanlarý da aþmadýk mý? Kadýný, eþi geçtik. Cenneti de bekleyemez olduk. Yurtlarda, vakýflarda, Kuran Kurslarýnda kýz oðlan demeden sübyanýn, kendi evladýnýn cinselliðini yeryüzü nimetlerinden saymaya baþlamadýk mý?

Söylenceler bitmiyor sevgilim. Daha çok var. Tarihsel akýþta aralarýnda bað kurabildiðim söylencelerdir bu aktardýklarým.

…………………………

1800’lerden günümüze 14 Þubat…
Kapitalizm doðdu, geliþiyor. Bunalýmlara giriyor çýkýyor, diriliyor, sömürüyor, semiriyor… Sömürüp semirdikçe güçleniyor ama temel dürtüsü KÂR.

Plansýz programsýz, açlýk yoksulluk pahasýna KÂR…Tükettir, KÂR et… Tükettir KÂR et…

Silah tüket, insan öldür, çocuk bebek öldür, tüket; KÂR et…
Doðayý katlet, KÂR et…

Bunaldýkça vahþileþ, vahþileþtikçe korkut, sustur; KÂR et…

Sýkýþtýkça, bunaldýkça ahlaký parçala un ufak et, din ile yoður, beyinlerin yeni gýdasý olarak piyasaya sür.

Beyinlerle penisler yer deðiþtirsin. Kadýn, çocuk, bebek, demeden öyle bir þehvetle yoður ki erkekler ve kimi kadýnlar, Allah’ýn emri olduðuna inandýrsýnlar kendilerini. Baþka bir þey düþünemez, soramaz, sorgulayamaz olmalarý için ticarete it onlarý. Kadýnýn, çocuk ruhunun, bedeninin ticaretini yap, tüket, tüket, tüket…

KÂR et. KÂR et. KÂR et.

Dünyanýn dört bir yanýnda birikmiþ sermayenle, ortaklýklarýn ve ortaklarýnla destekle onlarý. Kazýn geleceði yerden tavuðu esirgemezsin elbette. Önüne çýkýp da “HÖT” diyenin, # HAYIR diyenin canýna oku.

Senin adýn KAPÝTALÝZM.

Ne doðayla iliþkisini koparmamýþ Ýnanna’yla Temmuz ne de Lucertus’sun sen.

Senin adýn Kapitalizm. Teknolojinle, biliminle, görünür görünmez parasal gücünle yeraltýnda sinsice yaþayýp yeryüzünde kuklalar oynatan, beyinlerle oynayan zamane HAYALÝ’sisin sen.

Þimdi git, ferman eyle insanlara:

Aþk dediðin artýk paradýr, KÂRdýr. Aþkýn ispatý bol bol para harcamaktýr.
Git!... Cicili bicili vitrinlerden armaðanlar seç! Otellerden otel beðen! Gez toz eðlen!

Haydi koþ gel!
14 Þubat’ta Nerelere Gidelim
TÜKET… TÜKET… TÜKET…
………………………………………………..
Ah Sevgilim, aþkým benim! ?

Tek taþý almýþtýn, üç taþý almýþtýn. Kasa kasa mücevherleri koyacak yer kalmadý. Gidip görmediðimiz, týka basa doymadýðýmýz, vurup çalýp oynamadýðýmýz yer de kalmadý.

Gel sevgilim gel!

Yok edilmeden þu çamlý daðlar, alýp baþýmýzý varalým yamaçlarýna…

Yok edilmeden þu altýn kumsal, sarýlýp yürüyelim poyraz saçlarýmýzý birbirine dolarken.

Çakýllardan beþ tane renkli taþ almayý da unutma sakýn.

Akþam olunca beþ taþ oynarýz evimizde.

Ne Dersin?

Hani þairler þairi Nazým Hikmet’i onun dilinden yadederken. Tastamam öyle iþte sevgilim.

Üstümüze üstümüze yaklaþan alevlere #HAYIR derken, sokaklarýmýza yürüyen kan seline #HAYIR derken yani.

Yani Nazým gibi. Yani “Henüz vakit varken gülüm”

“HENÜZ VAKÝT VARKEN GÜLÜM
Henüz vakit varken, gülüm
Paris yanýp yýkýlmadan,
henüz vakit varken, gülüm,
yüreðim dalýndayken henüz,
ben bir gece, þu Mayýs gecelerinden biri
Volter rýhtýmýnda dayayýp seni duvara
öpmeliyim aðzýndan
sonra dönüp yüzümüzü Notrdam'a
çiçeðini seyretmeliyiz onun,
birden bana sarýlmalýsýn, gülüm,
korkudan, hayretten, sevinçten
ve de sessiz sessiz aðlamalýsýn,
yýldýzlar da çiselemeli,
incecikten bir yaðmurla karýþarak.
Henüz vakit varken, gülüm,
Paris yanýp yýkýlmadan,
henüz vakit varken, gülüm,
yüreðim dalýndayken henüz,
…………”

12.02.2017
Vildan Sevil