Yavru gergedan erken saatlerde yataðýndan kalktý. Hemen ellerini, yüzünü yýkadý. Sabah kahvaltýsý için masaya oturdu. Annesinin hazýrladýðý yiyecekleri büyük bir iþtahla yedi. Lokmalarý iyice çiðnemeden yutmamaya özen gösterdi. Sofradan kalktýktan sonra ellerini, yüzünü sabunla yýkadý; diþlerini de bir güzel fýrçaladý. Yavru gergedan daha sonra odasýna gitti. Dolabýnýn kapaðýný açtý. Önlüðünü, pantolonunu, yakasýný, çoraplarýný, ayakkabýlarýný ve kemerini aldý. Bunlarý giyip yakasýný da taktýktan sonra dolabýndan okul çantasýný çýkardý. Ýçindekileri kontrol etmek için çantasýnýn kapaðýný açarken, þimdi bunun ne lüzumu vardý, diye düþündü.

Çantayý ve okul için gerekli malzemeleri alalý bir ay olmuþtu. Hemen her gün bir eksiði olup olmadýðýna bakmamýþ mýydý sanki. Fakat yine de sýrf içi rahat etsin diye çantasýný açtý. Ýþte defterleri, kitaplarý, kalemi, silgisi, kalemtýraþý..hepsi tamamdý. Bunlarý yeniden çantasýna koydu. Çantasýný alarak odasýndan çýktý. Annesine: “ Anneciðim, ben hazýrým “ diye seslendi.

Annesi: “ Aman da tombiþime bir bakýn, okullu olmuþ. Tombiþim okuyacak, çok okuyacak gergedan milletine hayýrlý bir evlat olacak “ dedi. Daha sonra yavru gergedan annesinin elinden tuttu, birlikte okula gitmek için yola çýktýlar. Bugün okullar açýlýyordu ve yavru gergedan ilkokul birinci sýnýfa baþlayacaktý. Sonraki günlerde anne gergedan yavru gergedaný okula götürmeye devam etti. Yavru gergedan kýsa zamanda okumayý söktü ve sýnýfýn en çalýþkan öðrencisi oldu. Ýlk dönem sonunda karnesini alan yavru gergedan notlarýnýn hepsinin pekiyi olduðunu gördü. Yarýyýl tatilinden sonra ikinci dönem baþladý.

Bir gün yavru gergedan annesiyle okula giderken, ormanda önlerine on tane kurt çýktý. Kurtlarýn baþkaný: “ Anne gergedan, seninle iþimiz yok, biz yavrun için geldik. Yavrunu istiyoruz. Ýster güzellikle, ister zorla, onu alacaðýz “ dedi.

Bunun üzerine anne gergedan: “ Onu ne yapacaksýnýz? “ diye sordu.
Kurtlarýn baþkaný: “ Ne mi yapacaðýz? Pöh, sorduðun þeye bak. Tabii ki, yiyeceðiz. Hepimiz çok açýz, iki gündür hiç et yemedik. Buraya kadarmýþ. Yavrundan ayrýlmak zorundasýn. Onu bize ver. Körpeciktir yavrunun etleri, þimdiden aðzým sulanýyor “ dedi.
“ Hayýr, bunu yapamazsýnýz. Yavrumu benden ayýramazsýnýz. Buna hakkýnýz yok. Kimseye zararýmýz dokunmadý. Ot yiyerek, yaprak yiyerek besleniyoruz. Size ne yaptýk biz? Býrakýn yavrumu okula götüreyim. Okusun, çok okusun, her þeyi öðrensin. Çok çalýþkan bir öðrencidir, karnesinde bütün notlarý pekiyiydi. “
“ Bana ne bütün notlarý pekiyiyse, bana ne çalýþkansa. Ben karnýmýn doyduðuna bakarým. Çekil aradan. “
“ Hayýr, olmaz. Aradan çekilmem. Yavrumu kimseye elletmem. Defolun gidin baþýmýzdan. “
Kurtlarýn baþkaný: “ Anne gergedan söz dinlemiyor. Kurtlarým atýlýn “ diye baðýrdý.
Anne gergedan: “ Korkma yavrum, ben seni korurum. Arkama geç “ dedi.

Anne gergedanýn üstüne atýlan kurtlar onun sert tepkisiyle karþýlaþtýlar. Kurtlarýn ataklarýný burnunun üstündeki uzun boynuzunu savurarak karþýlayan anne gergedan ayný zamanda yavrusunun yanýna hiçbir kurdu yanaþtýrmýyordu. Bir ara anne gergedan karþý ataða geçti. Tekme salladý, boynuz savurdu, kurtlarý geriletti. Kurtlar kaçar gibi yaptýlar, fakat tekrar geri döndüler. Bu defa daðýnýk olarak hücuma geçen kurtlardan biri anne gergedanýn sýrtýna atladý ve onu pek çok defa ýsýrdý. Ayný anda iki kurt ön ayaklarýný ýsýrýyordu. Kurtlarýn diþleri keskin ve sivriydi ama anne gergedanýn derisi çok kalýndý. Diþler anne gergedanýn etine geçmiyordu. Kurtlarýn aðýrlýðý onu yoruyordu. Yorulan anne gergedan yere yuvarlandý. Fýrsattan faydalanan kurtlarýn baþkaný daha henüz boynuzu çýkmamýþ, savunmasýz yavru gergedanýn yumuþak burnuna diþlerini geçirdi.
“ Kurt amca, ne olur burnumu býrak. Caným çok acýyor. Kurt amca, ölmek istemiyorum. “ Diðer bir kurt da, yavru gergedanýn burnuna diþlerini geçirdi.
“ Anne, kurt amcalar burnumu ýsýrdý. Anne, lütfen yardým et. “

Zalim kurtlar geri geri giderek yavru gergedaný olay yerinden uzaklaþtýrmaya baþladýlar. Anne gergedan ayaða kalkmýþtý ama yavrusunun yardýmýna koþacak durumda deðildi. Sekiz kurt hýrsla vücudunun her yanýný ýsýrýyordu. Onun kalýn derisi bile buna dayanamadý ve bazý yerlerinden kan sýzmaya baþladý. Anne gergedan ikinci defa yere yuvarlanýnca kurtlar onu býraktýlar. Anne gergedan gece yarýsýna kadar ormanda yavrusunu aradý. Zaman geçtikçe zaten az olan umudu giderek azaldý ve yok oldu. Neden böyle olmuþtu? Neden kurtlar yavrusunu alýp götürmüþlerdi? Acaba kurtlar yavrusunu öldürüp yemiþler miydi? Yerlerdi tabii ki, neden yemesinlerdi? Karþýlarýna alýp seyredecek halleri yoktu.

Anne gergedan gözyaþlarý içinde evine döndü ve sabaha kadar aðladý. Güneþ doðarken öyle bir duruma gelmiþti ki, aðlamaktan göz pýnarlarý kurumuþtu. Kapýnýn hýzlý çalýndýðýný duydu anne gergedan, sendeleyerek gitti, kapýyý açtý. Gördüðüne inanamadý, iþte tombiþi karþýsýndaydý. Ýlk anda onun nasýl kurtulduðuna akýl erdiremedi, ama kurtulmuþtu. Önemli olan buydu. Anne gergedan tombiþine sýký sýký sarýldý. Tombiþin yanýnda duran öðretmenini nedense fark edemedi.

Sonradan olanlar anlaþýldý. Kurtlar tam yavru gergedaný yemek üzereydiler ki, oradan geçmekte olan sýnýf öðretmeni yardýma koþmuþ ve kurtlarla amansýz bir uðraþa girmiþti. Uzun mücadeleden sonra öðretmen gergedanla baþ edemeyeceklerini anlayan kurtlar, çareyi kaçmakta bulmuþtu. Zaten yolunun üstüydü. Daha sonraki günlerde öðretmeni de onlarla birlikte okula gider oldu. Artýk yavru gergedanýn kurtlardan korkusu yoktu, çünkü sað yanýnda annesi, sol yanýnda öðretmeni vardý.