Bugün ayrýlýðýmýzýn on yedinci günü. Her hâli bize sevgili olan ak pak kýzýmýzý, çýtý pýtý kedimizi þubat ayýnýn son günü kaybettik. Onun en çok þefkate ihtiyacý olduðu bir anda hiçbir þey yapamadýk. Nahif bedeni gözümüzün önünde buz gibi oluverdi. O renkli, gözleri kapkara oldu; masum masum baktýðý güzel gözleri. Hüzün kapladý iklimimizi. Gözleri farklý renklerdeydi Buse’mizin. O bizim gülümüzdü; lakin devran erken kopardý dalýndan.


Bu tür elim hadiseler beklenmedik bir anda geliyor demek ki. Biz onu rahatsýzlandý diye veterinere götürürken geri evimize getireceðimizi sanýyorduk. Kucaðýmýza cansýz bedenini verdiler. Gece vakti götürüp ýssýz bir dað baþýnda topraða býraktýk narin vücudunu. Þimdi o ýssýz dað baþýnda gece yýldýzlar yoldaþý. Aslýnda biz onu yüreðimize defnettik. Sokakta, evde çarþýda, hemen her yerde yadýmýza düþüyor nazeninliði ve masumiyeti. Ýþitme engelli olduðundan mýydý nedense çok nahif , munis ve kýrýlgan bir hâli vardý Buse’nin.


Bir kere hiç obur deðildi. Mamasýný nazik nazik yerdi. Tuvalete gittiði vakit, tuvaletten çýkarken patilerini özene bezene temizlerdi. Görseniz hayret ederdiniz. Yüce Allah iþitme hassasýný almýþ ; fakat apayrý güzellikler vermiþti ona. Bu yüzdende vedasý içimizde ayrý bir yara oldu Buse’nin. Evde bir kedimiz daha var. O hem obur hem de biraz yaramaz. Ona zaman zaman kýzdýðýmýz olur; Lakin Buse’mize, Akça Kýzýmýza hiç ama hiç kýzmýþlýðýmýz yoktu. Kýzacak bir þey yapmýyordu ki kýzalým. Sessiz geldi sessiz gitti. Vedaý çok aðýr oldu güzel kýzýmýzýn.
Bugün vedaýnýn on yedinci günü
Toplayýp çýkarýyoruz yarýný dünü

Boðazýmýz düðüm düðüm oluyor
Gönlümüze dem dem hicran doluyor

Duymazdý söylediklerimizi ancak
Bakýþlarýyla meramýný derdi
Bir þubat akþamý bu dünyadan gidiverdi…


Hüzün oldu þiir oldu gidiþi. Hüznümüzü kimselerle paylaþmadýk ;ancak hurufat yetiþti imdadýmýza. Kendi mütevazý dünyamýzda birkaç kelam, birkaç dize yazdýk, yazmaya çalýþtýk.onun gidiþinden sonra onun hayalini diðer kedimizin suretinde görmeye baþladýk. Onun hatýrasýný onda yaþatýyoruz. Hasýlý Buse’mizi unutmadýk, unutamadýk; nefes alýp verdiðimiz sürece de unutmayacaðýz.