KARMAKARIÞIK
Aklým karýþýk bu aralar. Kýrk tilkinin kýrkýnýn da kuyruðu dolaþýk. Biber mi tatlýydý, elma mý tuzlu? Ýçimde arabesk bir rüzgar. Arslan mý ekmeðin aðzýnda, ekmek mi aslanýn? Bütün yaðmurlar mý kuru, güneþler mi ýslak? Ebemkuþaðý alaca bulaca…. Ýnsanýn uzaklara gidesi geliyor. Ne zaman kahramandýk biz, ne zaman korkak. Ne zaman baþarýlýydýk, ne zaman tembel. Kaçtan gider semt pazarýnda sevdalarýmýz? Virane bir sokaðýn ortasýndayým. Ne gelen var ne giden. Çatýlar çoktan çökmüþ, kapýlar kasalarýndan fýrlamýþ. Caným rezil bir meyhanede içmek istiyor. Dur be seyfo… Hiç sýrasý deðil. Taþ mý yumuþaktý pamuk mu sert? Domates mi mor, patlýcan mý kýrmýzý? Et mi kediyi yer, kedi mi eti? Ýçim dýþým çalkantýlý bir tekne, dalgalarýn ucunda. Yýldýz kalaþlarýna dönüp kusasým var. Bir kere de bizim þarkýmýz çalsýn. Bizim takým maçý kazansýn. Nerde? Umut denilen þey upuzun bir ikindi gölgesi. Ben kovaladýkça o kaçýyor. Bir kere olsun köpekleri baðlayýp taþlarý salsýnlar. Ne olur?
Aklým karýþýk bu aralar. Ne insan, ne ekmek, ne deniz, ne de sevdalar hiç biri ama hiç biri tanýdýk deðil… Þiþe de gaz azalmýþ, çanakta tuz. Geçinmeye gönlüm, sevmeye ömrü kalmamýþ. Caným acayip sigara çekiyor. Ve çok pis sövesim var.
MART 2017