Yolcu yorgundu
Yalnýzdý
Issýzdý

Heybesinde biraz azýk
Yalnýzlýktan
Hüzünden
Derdini katýk edip
Nasiplendi
Hayattan


Ne vazgeçmek
Ne de ilerlemek mümkündü
Yýldýzlar kadar uzak
Yýldýzlý bir geceden geliyordu
Kimsenin haber getiremediði
Bir geleceðe gidiyordu

Ve soruldu semadan
Ne için
Durdu
gözleri oturdu içine
Ýçine simsiyah bir keder oturdu
Boðuk bir ses çýktý
Bükülen dudaklarýndan
Anlamak için deðil dedi
Artýk deðil
Yaþandý diye
Anlamak çok eskilerde
Kalmýþ bir kelime
Gördüklerini anlatabilseydi
Belki anlardý
Belki vazgeçerdi
Bütün kaybedenler gibi
Belki hüznü seçerdi
Cevaplarýn tutarsýzlýðý onu ilgilendirmiyordu
O çeliþkilerin en çetrefillisini taþýyordu
Gözlerini çevirdi yukarýlara
Ellerini kaldýrdý
Al bunu dedi
Daha fazla taþýyamýyorum
Sabrým günahým oldu
Sözüm küfrüm
Ne söylesem sana isyan