Özellikle maneviyata dayanan monoteist dinlerin (Ýdealizm) ana fikrinde, her zaman üstün (Allah) bir güce baðlanma (Tapýnma) vardýr. Ve bu yüce güç özünde soyut olmasýna raðmen, Allah’ýn yukarýda insanlarý hep takip ediyormuþ gibi inanmalarý neticesinde, büyük bir korku (Fobi) psikolojisine dayanan yapýyla kiþilik ve karakter kazanmaktadýrlar.
     Ýdealistler bu soyut düþüncelerini kýsmi olarak somut þekle çevirebilmek için Peygamber, din ve bu dinin kutsal kitabýný icat edip, inançlarýnýn soyut olmadýðýný kanýtlamaya çalýþýrlar.
Ve bunu yaparken de “Evrim Teorisine” inanmadýklarý halde, doðada yaþanan birçok olayý örnek gösterip, Allah’ýn gücüyle gerçekleþtiði iddiasýyla evrimleþmeyi inkâr etmektedirler.
     Böylece herkesten daha üstün, doðru, akýlcý ve adaletli bir düþünceye sahip olduklarýný; ancak Allah’ýn varlýðýna dayanan bu metafizik düþüncenin neden cinsiyet, etnik, dil, kültür vb. ýrkçýlýklarý ilke edinildiðini sorgulayamayacak kadar korkak ve iradesiz davranýrlar.
Ýþte monoteist dinler “Kadýn’ýn Peygamberliðini” neden kabul etmediklerini, Ýbrani ve Araplarýn dýþýnda baþka halklardan neden Peygamber çýkmadýðýný daha net anlayabilmek için, insanlýðýn var oluþ tarihine bakmak gerekir.
     Biraz araþtýrýp okuyan her insanýn bileceði gibi, dünyanýn en yaþlý kýtasý ve ilk insansý primatlar, Afrika Kýtasý’nda var olmuþlardýr. Buna raðmen uygar insan yaþamý Mezopotamya’da geliþtiði için, “Tanrý ve Peygamberlik” kültürü de doðal olarak bu bölge insanýnýn bir icadýdýr.
Fakat ayný topraklarda daha öncesinden “Kadýn Tanrýçalarýn” varlýðý bilindiði halde, ne hikmetse monoteist dinlerin tanrýsý, adeta kadýn peygamber göndermemeye yemin etmiþçesine, cinsiyetçi ve ýrkçý davranmýþtýr.
     Dünyamýz diyalektik evrimsel þekilde oluþurken, ilk önce bitki, böcek, hayvan ve insan yaþamýna en uygun kara parçasý, Afrika’daki o güzelim kara insanlarýn yaþadýðý bölgede baþlayýp, yavaþ yavaþ diðer kýtalara daðýlmýþlardýr.
     Ýnsanýn ilk atasý sayýlan Primatlar 65 milyon yýl önce Afrika kýtasý baþta olmak üzere, Asya ve diðer alanlarda yaþayarak çoðalmýþlardýr. Bu türler henüz ayaklarýnýn üzerine dikilip yürümeyi bilmiyorlardý.
Yaklaþýk olarak aradan geçen 63 milyon yýl sonra, Primatlarýn soyunu devam ettiren Neandertallerden Homo Hubilas, Homo Erectus ve Homo Sapiensler, önce ayaklarýnýn üzerine dikilmeyi, yürümeyi, aklýný kullanarak yemek piþirmeyi, milyon yýllar sonra öðrenebilmiþtir.
Paleolitik Çað olarak ta bilinen bu dönemde ne Allah’ýn, ne peygamberlerin ne de dinlerin varlýðýný ya da bu düþünceye yakýn yaþantýyý gösterecek en ufak bir kalýntý ve kaynak kesinlikle söz konusu deðildir. Monoteist din savunucularýna sormak gerekiyor; insanýn ilk atasý dik olarak yürümeyi ve yemeðini piþirmeyi bilmezken, yüce tanrý neredeydi? Baþýndan itibaren neden elini, ayaðýný, zekasýný kullanan akýllý insan yaratmadý?
Ve milyonlarca asýr geçtikten sonra, m.ö.35 binli yýllardan itibaren, çok tanrýlý (Poloteist) dinler olan Totem ve Animizm inanç ve tapýnma düþüncesinin yavaþ yavaþ ortaya çýktýðý görülmektedir.
Buna neden olansa, ilk insanlar Yaðmur, Þimþek, Güneþ, Ateþ vb. doða olaylarýný anlayamadýðý için, bunlara tapýnmanýn dýþýnda, peygamberlik ve kitaplý bir din söz konusu deðildir.
Ýnsanlýðýn orta aþamasý olarak bilinen tarým (Neolitik) çaðýnda ise, insanlar daha önce üstün güç olarak bilinen doða tanrýsallýðýna (Paganizm) yer deðiþtirerek, Kadýnýn zeki, akýllý, bilge ve çekiciliðinin, en büyük güç olduðuna kanaat getirip Tanrýçalaþtýrmýþtýr. Bu dönemde yine Peygamber, kutsal kitap ya da Âdem ve Havva’nýn adýndan bahseden en ufak bir iz, kalýntý ve kaynak bulunmamaktadýr.
Neolitik çaðdan sonra, Sümer Uygarlýðý ile baþlayan “Kral Tanrýcýlýk” inanç ve tapýnma anlayýþýný, m.ö.1500’lerden itibaren yýkmaya çalýþan Hz. Ýbrahim’le “Gök Tanrýcýlýk” inanç düþüncesi baþlamýþtýr.
     Ýnsanlýðýn geçirmiþ olduðu bu 65 milyonluk dönem içerisinde Peygamberlik, kutsal din ve kitaplarýn adýndan sanýndan bahsedilmezken, hâlâ cevabý bir türlü verilemeyen ve m.ö.50 yýllarýndan itibaren, Hz. Musa’ya aniden peygamberlik ve kutsal kitap neden gönderil?
Hz. Musa; Allah tarafýndan peygamberlik verildiðini iddia edince Mýsýr’dan, Ýsrail’e sürgün edilmiþtir. Ve buna kanýt olarak Kitap’ý Mukaddesi (Tevrat) göstererek, Yahudilik Din çatýsý altýnda insanlarý kendisine inandýrmayý baþarmýþtýr.
Bu yüzyýllýk süreden sonra, tekrar Hz. Ýsa ortaya çýkýp, ayný þekilde peygamber olduðunu iddia edip, Ýncil’deki bilgilerin Allah’ýn emri olduðunu söyleyerek, Hýristiyanlýk Din düþünceyle ciddi bir taraftar toplamýþ oldu.
Üçüncü ve son sýrada ise Hz. Muhammed kendisinin peygamber olarak Allah tarafýndan görevlendirildiðini ve kutsal emirler adýyla Ayetler geldiðini iddia edip, Ýslam Dinini kabullendirmeyi baþarmýþtýr. Þimdi haklý olarak tekrar sorularýmýzý sýralamak durumundayýz.
1-Primatlar 65 milyon yýl önce varken, Allah neden Hz. Musa ile kutsal din ve peygamberliði baþlattý?
2-Allah neden hep Ortadoðulu erkekleri peygamber seçmiþtir?
3-Sümerler 3500 yýl önce yazýyý bulduðu halde, Allah neden okumasý ve yazmasý olmayan kiþilere kutsal Ayetler gönderdi?
4-Neolitik Çað’da kadýnlar tanrýçalýk yaptýðý halde, tek tanrýlý dinlere neden kadýn peygamber gönderilmedi ya da kadýnýn peygamberliði kabul edilmemektedir?
5-Ýlk insan atasýnýn Afrika’da ortaya çýkmasýna raðmen, Allah neden bir Afrikalý kadýn ya da erkek peygamber göndermedi? Afrikalý peygamber gönderilseydi, Afrikalýlar belki de aç kalmayacaklardý.
6-Allah neden Âdem ve Havva’yý bu dünyada deðil de, cennette gözleri kapalý yarattý?
7-Âdem ve Havva cennette iken, Allah “Yýlaný ya da Þeytaný” bunlarýn baþýna neden musallat etti? Ondan sonra da Havva’yý kötü, Adem’i temiz olarak gösterdi?
8-Kuran-ý Kerim’in Ahzab Suresi vb. Ayetlerde kadýnlar neden saçý uzun aklý kýsa ve eksik olarak görülmektedir?
9-Monoteist dinlerin Þeriat yönetimlerinde, kadýnlarýn gerek aile içerisinde gerekse devlet ve toplum nezdinde, hiçbir haklarý söz konusu deðilken, Allah böyle bir þeye nasýl müsaade etmektedir?
10-Ýslam Dini, sürekli kadýnýn, erkekten eksik yaratýldýðýný Allah’ýn bir emri olarak görmesi, Allah’ýn ve dinlerin cinsiyet ýrkçýlýðý yaptýðýný göstermiyor mu?
11-Dinler tarafýndan namus, neden hep kadýnýn þahsýnda görülmektedir?
12-Allah; Ayetleri neden hep Arapça ya da Ýbranice gönderdi? Allah baþka bir dil bilmiyor mu?
Gerek insanlýðýn evrimleþmesi, gerekse maddi yaþam ve dinlerin var oluþu kronolojik olarak bu kadar açýk iken, din temsilcilerinin sürekli Peygamber, din ve kutsal kitaplarý Allah’ýn gönderdiðini ileri sürmeleri, insanýn insan aklý ile alay etmesi demektir.
Çünkü her þeyi bu kadar büyük bir bilinmezlik ve korku psikolojisiyle tarif etmek, en hafifinden Allah’ý ve insanlýðý; dini tüccar ve kapitalist sermaye sýnýfýnýn emrinde kullandýrmak anlamýna gelmektedir.
Bir kere dinlerin öncülüðüne soyunan kiþi veya kiþiler, doðadaki güç ve oluþum farký ile, insanlarýn zekâ farklýlýðýndan yola çýkýp, Tanrý ve din adýyla kendilerini de ayný þekilde kutsal ve üstün görürler. Diðer çoðunluðu ise sürü olarak nitelendirip güdülmelerine inanmaktadýrlar.
Ýfade edilen felsefi mantýktan yola çýkan idealistler, insanlar üzerinde büyük bir korku yarattýklarýndan, toplum bunlara öyle bir sahiplenme ve teveccüh göstermektedir ki, öncü kiþilerin kendileri bile buna þaþýrmaktadýr.
Ve böylece her þeyin Allah’ýn bir lütfu ve emri olduðu, en iyisini, en çoðunu ve en güzelini kendilerine ve iþ ortaklarýna Allah nasip ederken, sürü olarak görülen ayak takýmý ise, Allah’ýn alýnlarýna yazmýþ olduðu yoksulluk kaderine razý olmak mecburiyetleri vardýr der.
Bu hâkim egoist mantýk, her koþulda insanlarýn dil, kültür, zekâ, cinsiyet ve düþünce farklýlýðýný kullanarak, toplum üzerinde kul ve köleliði egemen kýlmaktan baþka bir iþe yaramamýþtýr.
Halbuki insan aklý ve düþüncesi sayesinde, hem doðadaki bazý dengesizlikleri, hem de cinsler ve kültürler arasýndaki her türlü eþitsizliði kaldýrýp, barýþ içerisinde eþit olarak daha insanca yaþayabilme yeteneði oldukça yüksektir.
Ancak dünya toplumunun büyük bir kesimine hükmeden Monoteist dinler, düþüncelerindeki ýrkçý ve yüksek menfaatçi egoizmle, Allah’ýn insanlarý eþit yaþatmasýna, Kadýn ve Afrikalý Peygamberler göndermesine her zaman engel olmaktadýrlar.


Cemal Zöngür