Mevsim at kestanesi aðaçlarýnýn yapraklarýný döktüðü güz mevsimi Ege’de. Her þey güz rengine bürünmüþ eflatun sokak hariç...

Üç beþ yuvarlak masa her birinde Buldan iþi etekleri püsküllü masa örtüleri, masalarin etrafina bezirgan oynar gibi dizilmiþ renkli plastik sandalyeler, bir iki at kestanesi agaci, belki bir sarmaþik, üç küme kasim pati çiçegi, eflatun sokagin vazgeçilmezleri...


Eflatun sokakta gördüm kelebek kýzýn, ipek böceði kozasý oðlana masum, eflatun bakýþýný... ayný masada, yan yana, yana yana oturuyor, gözleri fýsýldaþýyor, yanaklarý eflatun kýrmýzýsý çalýyordu tualden... biraz mahcup, biraz sade en çok da hoþluk kokusu yükseliyordu masadan.

Her ikisinin de yanýnda oturduðum halde beni fark etmeyecek kadar birbirlerine adamýþlardý kendilerini... Muhabbetlerinden öylesine haz alýyordum ki masayý terk etmek aklýmýn ucundan bile geçmiyordu. Burada onlarýn özelinden bahsedip haneye tecavüz edecek deðilim. Bir ara kýz oðlana sordu:

_ Postu Modern Kýzýl Tilki’ yi okudun mu?

Oðlan sanki bütün okuyucularýnýn kadýn olduðu bir gezegende yaþýyormuþçasýna cevapladý.

_ Daha eþ zamanli motorlari ögrenememiþken dört zamanli motorlari nasil anlayayim, ben okumam öyle kitaplarý. Post modern miymiþ neymiþ. Son zamanlarda bir de bu çikti, modernleri okuyup bitirmiþiz gibi.

Kýz

_ Orhan Pamuk’un yolculuklarýnda yanýnda bir görünen, bir yok olan meleði anýmsýyor musun hemen aklýma bu geldi dedi.

_ Sen de nereden buluyorsun böyle anlaþilmasi zor kitaplari. Kafani bunlarla doldurarak kurduðun aðý yeryüzündeki bütün örümcekler bir araya gelip organize olsa yapamazlar. Dedi gözlerini bir an olsun kýzýn dolgun kýzýl dudaklarýndan ayýrmayan oðlan.


_ Ben asýl kýzýl saçlý azize’yi merak ettim ve bu sabah gelirken herkesin saçýna bakarak geldim evden buraya kadar. Ýlginç olan þey Ýstiklal Caddesini yürüyerek geçen her üç kiþiden( genç kýzlarý ya da hanýmlarý kastediyorum) birinin saçlarý kýzýla boyalýydý... Buradaki azize’nin Steinbeck’in “Altýn Kupa” sýndaki azizeyle bir ilgisi var mý? Yoksa Kýzýla Boyalý Saçlar’ýn kapaðýndaki kýz mý bu? Ýçimizden biri mi çok merak ettim doðrusu....

Oðlan pek kýzýllýkla ilgilenmeyerek baktý kelebek kýzýn kýzýl puantiyeli kanatlarýna.

_ Her diþimi firçaladigimda okaliptüs agaçlari aklima geliyor dedi.

_ Okaliptüs aðaçlarýný hiç görmedim. dedi kýz, fakat hakkýnda çok þey iþittim. Bir keresinde Ýzmir’de vapura binmiþtim, vapurun merdivenlerinin ilk sahanlýk duvarýnda çok güzel bir þiir asýlýydý bilmem hala duruyor mudur, istersen sana okuyayým. Cevap beklemeden okumaya baþladi

Karþi kiyidan bir okaliptüs

Akasyaya vurgun derler,

Akasyanýn düþlerinde

Okaliptüs kokulu geceler

Ah Akasya, Ah Okaliptüs....

_ Sen benim gündüz de düþlerimdesin dedi oglan þiir öylesine güçlüydü ki bunun ötesinde ne söylese þiirin gölgesinde kalacak diye geçirdi içinden...

_ Ben bu kuþaga çok ilgi duyuyorum dedi oglan. Sadece ‘her ikimiz de yorgun insanlardýk’ diyebilmek adýna bile bu kuþaklý olmayý isterdim. Muhabbet öylesine derinleþmiþ ti ki konu mankeni olarak orada bulunmama raðmen sanki ben de konunun içindeydim ve bir kelebek kýz, bir ipekböceði oðlan oluyordum...Birdenbire yarý nar çatlaðý yarý yumurta çatlaðý sesini andýran sesin kulaklarýmý týrmalamasýyla irkildim.

_ Annem fare zehiri istedi onu almaya gidiyorum!