Bugünleri de gördük ya, eh artýk ölsem gam yemem. Kim derdi ki bir gün gelecek þehir ayaða kalkacak. Hem de öyle bildiðin bir kalkma deðil.
     Her köþe baþýnda dualar niyazlar almýþ baþýný gidiyor. Bir bayram havasý yayýlmýþ ki memlekete sormayýn gitsin. Aman Allah. Tarifi ne mümkün…
     Ne gözlerime inanabiliyorum; ne kulaklarýma… Dile kolay bütün risklerine raðmen insanlar üniversite istiyorlar.
     Nereden nereye… Bir zamanlar matbaaya karþý çýkanlar sanki bunlarýn atasý deðildi. Açýkça üniversite istiyorlar.
     Her köþe baþýnda bir dönerci, her köþe baþýnda bir kahve varken vatandaþýn üniversite isteðine inansam mý bilmiyorum. Kim bilir belki bundan sonra iþkembe keyfinden vazgeçeriz. Bilmiyorum. Doðrusu tam olarak ben de bilmiyorum ne olacaðýný.
Ama manzarayý bozmuyorum. Ormaný yanmýþ; ortada kalmýþ gibi ben de üniversite istiyorum.
     Artýk iþ Ankara’ya kaldý. Elbet onlar da halkýn ilim irfan aþkýyla yanýþýna kayýtsýz kalmayacaktýr.
     Kalamaz da zaten. Deðil mi ki onlar bizim oylarýmýzla seçildiler. Ankara’da þoförüyle makam otomobiliyle aþçýsý muhasebecisiyle kral gibi yaþýyorlarsa; bizim sayemizde deðil mi? Elbette kendilerini krallar gibi yaþatanlarýn isteklerine kulaklarýný týkayamazlar.
     Ýnsanlar iþlerini güçlerini býrakmýþlar üniversiteyi konuþuyor. Ebeler bile doðan bebeklerin analarýna babalarýna Allah’tan uzun ömür dilemekle kalmayýp master doktora yapmayý da temenni ediyorlar.
     Kýz babalarý kendilerini naza çekerken :
Bey oðlumuz doktorasýný yapsýn sonra gelsin demeye baþladýlar.
Olayý abartanlar da yok deðildi. Geçenlerde bir gazete ilaný bunun apaçýk bir örneðiydi: ‘ Hiç olmazsa üniversite mezunu temizlik iþçileri alýnacaktýr. Þartlarý uyanlarýn aþaðýdaki adrese þahsen baþvurmalarý rica olunur.’
Doðrusu merak ettim. Acaba ilaný veren þirketin ya da firmanýn baþýndaki aklý evvelin tahsili ne? Lisenin kapýsýndan bile geçmediðine adým gibi eminim.
Tövbe! Tövbe estaðfurullah! Ne diyorum ben ya: Kendine gel, Rýza. Günaha giriyorsun.
Artýk ilim için Çin’e gitmeye gerek kalmayacak. Ýlim burnumuzun dibine gelecek, ayaðýmýzýn ucuna kadar yanaþacak. Bu ne güzel bir þanstý. Ýnþallah bu þansa en kýsa zamanda kavuþacaðýz.
Bu konuda elimizden geleni esirgemiyoruz. Kamu kurumlarý, sivil toplum örgütleri, esnaf kuruluþlarý birlik olmuþ; þehrimize en kýsa zamanda üniversite gelmesi için seferber olmuþlardý.
Hele esnafa bakýnca göðsüm kabarýyor. Bizdeki bu aþk sönmediði müddetçe bizi kimse tarih sayfasýndan silemez.
     Ankara’dan yeþil ýþýk gelmiþti. Helal olsundu vekillere. Bir de fesatlýk ederler vekillere çalýþmýyorlar diye. Ne istesek yapýyorlar. Tutup koparamadýklarý bir þey yok elhamdülillah. Ama o kadar olsundu. Ne de olsa bütün vekilleri iktidara vermiþlerdi. Banko çekmiþlerdi.
     Yo ben yinede vekillere teþekkür edilmesinden yanayým. Makam otomobilleri var, þoförleri deve yükü maaþlar, dünya güzeli sekreterleri var. Var oðlu var. Doðrusu ben olsam bütün gün sekreterle çene çalar devletin tahsis ettiði imkânlarýn tadýný çýkarmaya bakardým. Bir daha bu þans yüzüme gülecek mi bakalým…
     Sokaklar camiye, mahalleler okula doymuþ ortalýk eli boþ dernek yöneticisiyle dolmuþtu. Elini sallasan dernekçiye deðecek. Deðnekçiye deðil efendim, dernekçiye. Yaptýrma ve yaþatma derneði…
     Þehir merkezindeki neredeyse bütün evler elden geçirilmekteydi. Kolay deðil birkaç yýl içinde iki bine yakýn öðrenci gelecekti. Belki de dört bin… Yetkililer abuk sabuk bir yýðýn bölümün açýlmasý için baþvuruda bulunmuþlardý.
     Bölüm amiri atamak elinde bir mühür vermek bir okul açmak için nasýl bugüne kadar yetmiþse üniversitede bölüm açmak için de yeterli olurdu. Herkes böyle hissediyordu. Hepimiz böyle hissediyorduk.
     Gazeteler radyolar televizyonlar elbirliði edip sokaða dökülmüþlerdi. Mikrofonu kapan yakaladýðý ile röportaja soyunuyordu.
Eczacý Nazmi mikrofonu görünce kendinden geçiverdi birden.
Beyefendi þehrimizde açýlacak olan üniversite hakkýnda ne düþünüyorsunuz?
Valla bilmem ki ne diyeyim. Biz bunu hak etmiþtik. Halkýmýzýn ilime irfana ne kadar düþkün olduðunu sokaklarýn dilinden anlamak mümkün.
Nazmi meydaný boþ bulmuþ atýp tutuyordu. Ekran karþýsýnda onu tanýyanlarýn :
Atma lan boz ayý, senin elifi görsen mertek sandýðýný bilmeyen mi var. Nereden çýktý þimdi bu ilim irfan aþký? Hafta sonu þehir dýþýnda genç kýzlarý aramak artýk zor gelmeye baþladý anlaþýlan. Ýstiyor ki avý ayaðýna gelsin. Yoksa sen kiiiim, ilim irfan kim?
Nazmi hazýr bulmuþken mikrofonu peþini býrakmaya hiç niyetli deðildi. Gýda ticaretin de el atmýþtý ya artýk paraya para demiyor. Ama buna raðmen eskisi kadar hayattan zevk almýyordu.
Efendim bendeniz hani bunnar sülenmez ya okuyaný severim. Okumak için elimden gelen neyse yapmaya hazýrým. Buradan tüm halkýmýzýn önünde okuma aþkýyla yananlara sesleniyorum.
      He caným biz de yedik!
     Baþýnýz dara düþtüðünde hiç tereddütsüz Nazmi abinize baþvurabilirsiniz. Maddi manevi neyse elimden geleni emin olun esirgemem. Allah bana ben size.Kapým bütün ilim aþýklarýna sonuna kadar açýktýr.
     Tabi caným dedi berber Kamil. Bilmez miyiz? Elin pek boldur ilim irfan yolunda gidenlere. Yalnýz saçý uzun olursa… Bir de yataðýndan geçmeye razý olursa. Allahýn hödüðü, lan senin yüzünden millet evlenemez oldu. Elinden geçmeyen kýz mý nkaldý memlekette?
     Tu dedi karýsý bile Nazmi’nin bozuk kýrmýzý suratýna.
     Bu zamanda üniversitesiz þehir mi olurdu caným? Alt yapý da tamamdý. Camisiz sokak, okulsuz mahalle kalmamýþtý. Hatta neredeyse lisesi olmayan köy bile yoktu. Eee þimdi sýra üniversitedeydi.
     Hacý Mehmet eliyle mikrofonla arasýndaki mesafeyi kapattýðýna kanaat getirdikten sonra baþladý konuþmaya.
     Efendimiz ilim Çin’de olsa alýnýz buyuruyor. Elbette Çin’de olsa gözümüzü kapar varýrýz. Bu yolda yaþamak da ölmek de bizim için cihaddýr.
     Kaþýný gözünü kýrpýþtýra kýrpýþtýra devam etti:
     Analar babalar hiç merak etmesinler. Evlatlarýný gönderdikleri için kesinlikle gözleri arkalarýnda kalmasýn. Onlarýn evladý benim evladým, bizim evladým demektir.
     Ben þimdiden kiracýlarýmý bile çýkardým. Neden? Öðrencilerimiz için tabi. Bu yaþta badanasýný boyasýný yaptýrdým. Neden? Tabi ki þehrimize gelecek üniversite öðrencilerimiz için…
     Çek ayaðýný gazdan motoru boðacaksýn hacý!
     Bu ses hiç yabancý gelmedi ama bozuntuya da vermedi. Kendisi gibi nur yüzlü birinin elbette dostu olduðu gibi düþmaný da olacaktý.
     Efendim görüyorsunuz iþte. Siz dahi þahitsiniz ki bu güzel, bu hayýrlý adýmlarýmýzý baltalamak isteyen gafiller olacaktýr. Ama biz azmimizden…
     Lafý aðzýnda kaldý, Tanýdýðý ses lafýný aðzýna týkmýþtý:
     Seninki ilim aþký falan deðil hacý. Atma yukarýda Allah var. Maksadýn daha çok kira götürmek. Ýstediðini veren olsa deðil öðrenciyi babanýn mezarýný bile satarsýn.
     Her kafadan bir ses çýksa da millet iyice havaya girmiþti. Artýk þehrimize üniversite yapýlmasýný Allahýn izniyle kimse engelleyemezdi. Açýlacaktý. Þehrimize kocaman bir üniversite açýlacaktý. Týp fakültesiyle, hukuk hatta veteriner fakültesiyle. Bizim neyimiz eksikti caným…