Ýnsanoðlu önceleri bizi, daha çok kendini ve mallarýný koruma amaçlý olarak kullanýrdý. Sonradan anladý ki köpekler çok daha fazla yeteneklere sahiptir. O nedenle iz sürme , sýhhiye, bekçilik, taþýmacýlýk, mayýn aramasý gibi alanlarda da bize görev vermeye baþladý. Bilhassa uyuþturucu bulma konusundaki yeteneðimizden çok faydalandý. Kutuplarda kýzaklarý çeken de, tanklarýn önüne atlayýp onlarý patlatan canlý bomba da, mesajlarý oradan oraya götüren haberleþmede kullanýlan da, körlere rehberlik edenler de biziz. Bütün bunlar yetmezmiþ gibi insanoðlu etimizi yeyip beslensin diye bizi kesip öldürmekten de geri kalmamýþtýr.
     Ben bunlarý düþünürken Aslancýk geldi yanýma. Heyecanlýydý, hatta yüzü gülüyordu. Bana müjdeli bir haber getirmiþ olmalýydý. Öyleymiþ. Kafama sopayla vuran çocuk iki sokak ötede tek baþýna oynuyormuþ; bunu haber vermeye gelmiþ. Hemen oracýkta bir plan yapýp yola çýktýk. Ben sokaðýn arka tarafýndan Aslancýk da ön tarafýndan girecektik ve böylece o alçaðý kýstýracaktýk. Kýstýrdýktan sonra ne yapacaðýmýza karar vermemiþ olsak da ben birkaç yerinden ýsýrmayý düþünüyordum.
     Çocuk elindeki oyuncak arabaya kendini öyle kaptýrmýþtý ki yanýna iyice yaklaþýncaya kadar beni fark etmedi. Fark edince beni tanýdýðýndan eminim. Yüzüme korkunç bir görüntü verip bütün gücümle hýrlayýp ona duðru atýlmaya hazýr olduðumu görünce bir çýðlýk atýp elindeki arabayý býrakýp çömeldiði yerden ayaða kalktý, arkasýný bana döndü, kaçacaktý. Tabii kaçamadý, çünkü döner dönmez de Aslancýðý gördü. Aslancýk ön ayaklarýný havaya kaldýrýnca bu heybetli görüntü onu daha da korkuttu, bir çýðlýk daha attý. Son çýðlýðý saðýr olanlar bile duymuþtur. Altýna kaçýrdýysa þaþmamak lazým. Nasýl kaçýrmasýn, Aslancýðýn görüntüsü gerçek bir aslanýnkinden farksýzdý.
     Þimdi çocuðun önünde Aslancýk, arkasýnda ben vardým. Öne ve arkaya kaçamazdý. Sað tarafýnda ev olduðundan oraya doðru da kaçamazdý. Kala kala sol tarafý kalýyordu kaçabileceði yer olarak. Ama orada da iki-üç adým sonra içi su dolu bir çukur vardý. Çukurun üzerinden atlayabilirse kurtulacaktý. Þansýný denedi. Tabii atlayamadý, çukurun içine düþtü. Etrafa sular saçýldý. Zorla da olsa ayaða kalktý suyun içinde, karþýya geçmek için hamle yaptý. Suyun dibinde çamur olmalý ki ayaðý kayýp suya düþtü, boylu boyunca oraya uzandý. Birkaç saniye hareketsiz kaldý. Sonra suyun içinde oturdu, ürkek gözlerle etrafa baktý. Tekrar ayaða kalktý. Her tarafýndan pis, bulanýk, çamurlu su akýyordu. Gülmemek için kendimi zor tuttum.
     Ben çukurun kenarýna gittim, çýkar çýkmaz ýsýracak ve intikamýmý alacaktým. Benim bu düþüncemi anlamýþ olan Aslancýk, yanýma geldi ve bu kadar cezanýn ona yeteceðini, bir an önce buradan gitmemizin uygun olacaðýný söyledi. Eðer biz bu çocuðu ýsýrýrsak o zaman Belediye ile baþýmýz derde girebilirmiþ, hatta itlaf ekipleri bizi öldürebilirmiþ. Aslancýðýn gitme önerisine uydum.
     Daha sonraki günlerde bu çocuk, beni gördüðünde ya yolunu deðiþtirdi ya da baþýný önüne eðip yanýmdan geçip gitti. Hatasýný anlamýþ olmalý, belki de piþmanlýk bile duymuþtur.
     
                                   ● ● ●
(Devam edecek...)