Sallana sallana yürüyorum kaldýrýmda, yolun karþýsýna geçsem mi diye düþünüyorum. Tam o sýrada, bu da ne? Tüyleri diken diken yapan bir fren sesi, bir tane daha ve fren sesleri fren sesleri... Karþýdaki hafif rampa yoldan egzosundan hem kapkara duman hem de aþýrý ses çýkaran bir otomobil hýzla geliyor. Ya acelesi var ya da zevk için fren yapýyor.
      Caddenin karþýsýna geçmek isteyen bir kýz öðrenci var, þimdi çarpacak diyorum, fren sesi ve neyse ki sýyýrýp geçiyor. Kýz þaþkýn þaþkýn bakakalýyor, baþka bir þey de zaten elinden gelmez... Arabanýn önüne oldukça yüksek bir kasis çýkýyor, asýl fren yapmasý gereken yer burasýyken hiç umursamýyor, hatta aksine hýzýný artýrýyor. Önce arabanýn ön tekerlekleri yerden kesiliyor, sonra arkadakiler. Ýlk defa uçan bir araba görüyorum. Uçuþ birkaç saniye sürüyor, dört tekerleðinin üzerine yere düþüyor. Tangýrtý, tungurtu, þangýrtý... Belki de düþen parçalar bile vardýr.
     Gene caddede, yolun kenarýnda yaya kaldýrýmýna kendini atmaya çalýþan bir tavuk görüyorum, otomobil tavuðun üstüne doðru direksiyon kýrýyor. Tavuk otomobilin boyundan daha yükseðe havalanýyor. Kesinlikle tavuk gitti, desem de yere canlý olarak düþüyor, kanatlarýný çýrparak baðýrýyor ve kaçýyor.
     Otomobil tam önümden geçiyor, fren üstüne fren yapýyor. Bakýyorum nasýl bir þey bu araba diye. Nuh Nebi'den kalma külüstür bir Murat124. Siyah renkli. Süren, bu külüstürü Ferrari niyetine kullanan da yirmili yaþlarda sakallý bir genç. Bir eli direksiyonda, diðerini camdan dýþarý sarkýtmýþ. Sýrýtýyor.
     Küçük bir köpek yavrusu ve sarý kedi biraz ileride yanyana duruyorlar. Kafalarýný çevirip seslerin geldiði tarafa bakýyorlar. Onlarýn da üstlerine sürüyor arabayý; yavru köpek kurtuluyor ama sarý kedi korkunç bir çýðlýk atýyor. Ve param parça... Hiç sevmediðim, ne zaman görsem bana kafa tutan bir kediydi. Buna raðmen keþke ölmeseydi...
     Araba kýraathaneye yaklaþýnca, kaldýrýmdaki masalarda oturanlarýn hepsi üzerlerine doðru geliyor korkusuyla birden ayaða fýrlýyorlar, kaçacaklar mý? Hayýr, kaçamýyorlar, adeta olduklarý yerde donup kalýyorlar. Zaten çoðu emekli ve yaþlý adamlar... Bankanýn önünde de karýþýklýk ve telaþ var; kadýnlý-erkekli baðýrýþlar arabanýn arkasýndan. Araba onlara da çarpmýyor ama birkaç metre ileride öðrenci indiren servis arabasýna bindiriyor. Müthiþ bir ses, patlamaya benziyor. Çocuk çýðlýklarý ve aðlamalar, baðýrýþan insanlar, kaza yerine doðru koþuþturanlar. Tabii bolca da küfür...
     Ben de kaza mahalline doðru koþuyorum, ne olduðunu yakýndan görmek için. Kafa kafaya girmiþler, servis minibüsünde fazla hasar yok, Murat124 yamulmuþ bir tenekeye benziyor, yer parça ve cam kýrýðý dolu. Yaralanan, ölen var mý diye merak ediyorum. Bu merakýmý gideremiyorum. Çünkü biri:
     -Bir sen eksiktin, dolaþma ayak altýnda, deyip karnýma bir tekme atýyor. Viyaklayýp, kuyruðumu bacaklarýmýn arasýna kýstýrýp oradan uzaklaþýyorum.
     Yerinden kolay kolay kalkmayan Cafer Aga bile yola çýkmýþ ne olduðunu anlamaya çalýþýyor, bir yandan da “tüh, tüh!” deyip kafasýný sallýyor. Hâlâ baðýranlar ve koþturanlar var. Az sonra da birbirini takip eden üç Cankurtaran sesi katýlýyor bu gürültülü ortama. Bu kadar çok Cankurtaran geldiðine göre demek ki yaralý sayýsý fazla; belki ölen de vardýr.
(Devam edecek...)