Kanatlý doru bir kýsrak doðurdu güneþ,
Tek boynuzlu bir tay vardý peþinde
Geceyi kýskandýran rengiyle
Bir de Zümrüd-ü Anka...
Hafiftiler tüyden bile,
Zaptedilmez ve de yabandýlar.
Kýzýl ve sonsuz gökyüzünün altýnda,
Seher okþarken yelelerini,
Rüzgârla yarýþtýlar.
Ayaklarý yere deðmeden daha
Kattýlar tozu dumana.
Yaðmur damlasý gibi,
Çið tanesi gibi saftýlar.
Yaklaþtýlar yaklaþtýlar...
Sönerken birer birer yýldýzlar
Ýndiler yere, yorgundular.
Ýlk ýþýklarý dökülürken günün,
Bir pýnarýn yanýnda durdular.
Ýçtiler kana kana o billur sudan.
Söðüdün kuytusunda geceleyen yýlký,
Uyandý yüz yýllýk uykusundan.
Düþ müydü, gerçek miydi,
Pýnardan su içenler,
Ne kadar da insandýlar.
Kanatlý doru kýsrak, Zümrüd-ü Anka,
Bir de tay, tek boynuzlu
Ufukta kayboldular.
Büyülenmiþ gibiydi,
Kalbini tutuþturup yakan da neydi?
Allah'ým! Ne kadar da candýlar.
Simurg'u arayan kuþlar misali
Düþtü peþlerine yýlký,
Kanayana kadar toynaklarý
Günlerce koþtu dört nala.
Ey aþk derdine müptela,
Kanatlý bir hayalle tutuþan, yanan yýlký,
Bozkýrlarýn kuþlardan özgür ruhu
Aþka varanlarý hep kanatlý sanma,
Vuslata erenlerin hayalleri kanatlý.
Onlar ne bir düþ, ne hayal, ne de yalandýlar,
Ne yoldular, ne yolcu, ne de kervandýlar,
Uzaklarda arama aþka müptela göçmen
Onlar yaný baþýnda, can içre canandýlar.