Kenan Baba'nýn alýntýlardan esinlenerek ölüm hakkýnda yazdýklarýnda, benim sorularýma cevap olabilecek ifadeler var:
     "Varolanlarýn hepsinin içinde “varlýk enerjisi” bulunmaktadýr. Bu enerji bitmez, yok olmaz. Sonsuza kadar dönüþüm halindedir. O nedenle gerçekte ölüm diye bir olgu yoktur. Ölüm insan zihni tarafýndan bu dünyada yaþarken uydurulmuþtur ve “ölüm” kavramýný lügatlerden çýkarmak gerekir. Ölen hiçbir canlý yok ki insan da ölsün! Her canlý dün vardý, ama þekli bugünkünden farklýydý. Bugün zaten var olduðunu hepimiz kabul ediyoruz. Yarýn da var olacak, ama dönüþerek. Yani þekli bugünkünden farklý olarak… Ölümün olmadýðý düþüncesi; itiraf etmek gerekirse biraz iþime geliyor, daha deðiþik ifade edecek olursam hoþuma gidiyor…"
     "Hayat yolunda hýzlý gidiyorsan, bir yere toslaman kaçýnýlmazdýr. Sen gerçekte olmayan felaketlerden kaçmak için hýzlý giderken, tosladýðýnda asýl felaketle karþýlaþacaksýn. Hýzýný birden azaltamazsýn, bunu yapmaya kalkman da seni bunalýmlara iter. Yavaþ yavaþ hýzýný azaltmalýsýn. Sana en uygun hýza ulaþtýðýnda azaltmayý durdurursun. “Bana uygun hýzý nasýl bileceðim?” diye soruyorsan, çok kolay onu bilmen. Telaþsýz, aðýr, var olanlara karþý sevgi dolu, baðýþlayýcý ve gerçekten mutlu bir insana yakýþan hýz…"
     “Evet hayat bir tiyatrodur; ama bu tiyatroya her gelen ayný oyunu seyretmez. Kiminin seyrettiði komedidir, kiminin trajedidir, kiminin ise dramdýr. Bir de opera, operet gibi müzikli oyunlarý seyredenler vardýr; ama bunlarýn sayýsý çok azdýr.”
     “Hayata dair tüm bildiklerimi söylesem bile, daha ne kadar çok bilmediðimin bulunduðunu fark ediyorum.O zaman, tekrar öðrenmeye baþlýyorum. Öyleyse burasý bir okuldur. Öyle bir okul ki, oraya herkes sadece bir kere kayýt yaptýrabilir. Öðrenciler, bu okul hiç bitmeyecek zanneder ama çabucak biter.”
     “Hayata tutunmaya çalýþýyorum, o nedenle alkýþý en çok ben hak ediyorum.”
     Keþke okumasaydým. Çünkü þimdi bir türlü “Acaba Kenan Baba öleceðini anladý da mý böyle yazýyor?” sorusunu aklýmdan atamýyorum.O ölürse ben ne yaparým? Halim nice olur! Sokaklarda dolaþmak, sahipsiz köpeklerle bir lokma yiyecek için dalaþmak istemiyorum.
     Kenan Baba'nýn arada sýrada görüþtüðü üç arkadaþý var. Sanýrým ayda bir defa geliyorlar. Onlarýn konuþmalarýnda da ölüm sözcüðü sýk sýk geçiyor. Dört adam her biraraya geldiklerinde konuþuyorlar, tartýþýyorlar; kimi zaman seslerini yükseltiyorlar. Muhabbetlerini dinlemek çoðunlukla hoþuma gidiyor, bazen de uyuyuveriyorum.
     Bunlardan biri cerrah. Adý Cihan. Uzun boylu, cüsseli, olur olmaz her þeye sinirlenen, patlamaya hazýr bir bomba gibi... Siyah, parlak ve dik saçlarý var. Yaþý ellilerde olmasýna karþýlýk saçlarýnda beyaz tek bir tel bile görünmüyor. Bu adam, zamanýnda çok meþhur bir cerrahmýþ, bir devlet hastanesinde çalýþýrken özel bir hastaneye transfer olmuþ. Baþarýlý birçok ameliyat yapmýþ. Geç evlenmiþ, karýsý ondan on beþ yaþ daha genç ve oldukça güzelmiþ. Cihan bey, bu kadýna gerçekten aþýkmýþ; onun bir dediðini iki etmezmiþ. Karýsýna sýk sýk:
     -Sen benim hem sevdam hem de nurumsun, dermiþ. Zaten kadýnýn adý da Sevdanur'muþ.
     Bir gün karýsý kaybolmuþ, günlerce aranmýþ, bulunamamýþ. On altý gün sonra kadýnýn cesedi ormanda avcýlar tarafýndan bulunmuþ. Kadýna hem tecavüz edilmiþ, hem de iþkence yapýlmýþ. Her tarafý kesik içindeymiþ. Katil ya da katiller bulunamamýþ. Bu olaydan sonra Cihan, dalgýn, mutsuz, aksi bir adam olmuþ çýkmýþ. Ýþini aksatmaya baþlamýþ, bununla da kalmayýp bir hatasý yüzünden bir hastanýn ölümüne neden olmuþ. Hastanenin adý kötüye çýkmasýn diye olayý örtbas edip doktorun iþine son verilmiþ. O günden sonra da hiç çalýþmamýþ, emekliliðe geldiðinden buradan aldýðý maaþla hayatýný devam ettirmiþ; zaten çok para kazandýðý günlerden kalma bir hayli birikimi de varmýþ.
     Cihan'ý karsýnýn cesedi baþýndan ayýrmak çok zor olmuþ. Ýlk günden itibaren içinden hep “Sevdanurum, senin intikamýný mutlaka alacaðým!” diye tekrarlýyormuþ. Ama bu intikamý kimden veya kimlerden alacak belli deðil! O, tüm insanlara hatta tüm canlýlara düþman kesilmiþ. Onlar yaþarken Sevdanur'un ölmüþ olmasýný bir türlü kabullenemiyormuþ.
     Bu adam beni hiç sevmedi, ben de onu. Ýlk karþýlaþtýðýmýzda bana iðrenç bir þeye bakar gibi baktý ve Kenan Baba'ya beni göstererek:
     -Bu da ne? Diye sordu. Kenan Baba:
     -Doktor, ne olduðunu görmüyor musun? Köpek iþte, dedi.
     -Adý ne bunun?
     -Köpeðin adý Badi.
     -Badi madi her neyse, bu yaratýk sakýn bana yaklaþmasýn! Görünce bile sinirlerim bozuluyor, hele bir de sürtünürse... Bu aptal þeyi neden yanýnda barýndýrýyorsun Kenan Baba?
     -Bak dostum, Badi'yi tanýmadan önce biri bana onu gösterip “Þu köpek bile senden akýllýdýr” deseydi hakaret kabul edip çok kýzardým. Þimdi ise Badi'nin benden çok daha fazla akýllý, zeki bir yaratýk olduðunu biliyorum. Üstelik o, artýk sýradan bir köpek deðil, benim arkadaþým. Cerrah:
     -Köpekten de arkadaþ mý olur? Neyse, hiç deðmeyecek bir konu üzerinde gereksiz yere konuþup zamanýmýzý tüketmeyelim, deyip bu konuyu kapattý.
     Bundan sonra Doktor, beni her gördüðünde o hain bakýþlý gözlerini üzerime dikti, kimsenin görmediði zamanlarda tekme attý. Ben, onun olduðu yere yaklaþmamaya çalýþtým hep. Onun geldiði gün, zaman hiç geçmek bilmedi, tabii gidince de bayram yaptým.
     Kenan Baba'nýn ikinci arkadaþý emekli öðretmen Fahri Bey. Arkadaþlarý ona “hocam” diye hitap ediyor. Hoca halim selim, efendi, iyimser, güzel konuþan bir insan. Evli, meslek sahibi olmuþ üç çocuðu var. Karýsý ile arasý iyi, attýðý her adýmda eþine danýþýyormuþ. Buraya gelirken de ondan izin istiyormuþ. O nedenle toplandýklarýnda arkadaþlarý:
     -Hoca, izin kâðýdýný imzalattýn mý? Yenge saat kaça kadar müsaade etti? Diye takýlmadan edemiyorlar.
     Fahri Bey, beni okþayýp sevmese de bakýþlarýndan hakkýmdaki düþüncelerinin pozitif olduðunu anlýyorum.
     Bir de Tüccar Sacit Bey var. Sacit Bey, baba mesleðini devam ettirmiþ, babasýndan kalan sermayeyi büyütmüþ. Toptan gýda satýþý yapýyor. “Vatandaþ, kriz de olsa savaþ da olsa gýda tüketmekten vaz geçemez; bu bir zorunluluktur. Onun için baþka sektörler beni ilgilendirmez; varsa gýda yoksa gida...” Diyerek bu konudaki görüþlerini belirtiyordu. Üniversiteyi yurdýþýnda okumuþ, çünkü babasý kendi okuma imkaný bulamadýðý için oðlunu en iyi þekilde okutmak istiyormuþ.
     Tüccarýn kilosu, yüzün üzerinde; iþtahý yerinde olduðundan habire yiyor. Bu arada beni de görüyor. O beni seviyor, ben de onu. Her geldiðinde baþýmý okþar, nasýl olduðumu sorar. Giderken bacaklarýna sürtünürüm, o da bana “Hoþça kal Badi!” der. Hatta bir keresinde Kenan Baba'dan beni istedi, aldýðý cevap nedeniyle bir daha ayný teklifte hiç bulunmadý. Çünkü Kenan Baba'nýn ses tonundan bu isteðe çok kýzdýðý kolayca anlaþýlýyordu.
(Devam edecek...)