Altýncý gün ve yedinci gün gene dayak, sekizinci gün ringde bir baþka köpekle dövüþ. Sonuç: Ayný. Acýlar, aðrýlar çoðaldý. Yatýp kalsam diyorum, döven adamýn tehditleri aklýma geliyor:

-Kalkmazsan seni gebertirim!

Bu tehdit karþýsýnda kalkma da göreyim! Adamlarýn hiç þakasý yok, dediklerini yaparlar mý yaparlar!

O gün dövüþten getirilen bir köpeðin hali benden de periþandý. Kamyonetin içinden adeta ölüsünü indirdiler, yuvasýna iki kiþi ayaklarýndan tutup götürürken çiftlik sahibi gördü. Adamlara küfür etti ve:

-Yuvaya koymayýn þu iti! Görmüyor musunuz iþi bitmiþ. Götürüp uyutun.

-Baþüstüne agam! Sana sormadan yapmayalým dedik, diye adamýn biri cevapladý.

Köpeði kamyonetin içine koyup çiftliðin dýþýna çýktýlar, az sonra da bir tabanca sesi iþittim.

Durumumu deðerlendirmek zorundaydým. Ne yapabilirdim? Eðer bunlar beni birkaç kulube ötedeki kulaklarý ve kuyruðu kesik Pitbull ile dövüþtürürlerse en fazla bir dakika dayanabilirdim. Belki de daha az... Bu köpek ilk saldýrýþta beni boðup öldürürdü.

Pitbull'un kocaman kafasý, sivri diþleri gözlerimin önüne gelince titremeye baþladým. Dayak için dýþarý çýkarýldýðýmda birkaç defa göz göze gelmiþtik, bakýþlarý hiç de dostça deðildi. Hatta “Sen de kim oluyorsun?” dercesine küçümseyici bakýþlardý.

Buradan kurtulmanýn bir yolu olmalýydý. Aklýma gelen ilk çare, çiftlik kapýlarýndan biri açýldýðýnda kaçýp gitmekti. Baþka da aklýma bir yol gelmiyordu. Bu kaçýþ için öncelikle kulubeden çýkacak kadar bir yer açmalýydým kendime. Patilerimle kulubedeki tahtalarýn hepsini yokladým. Hepsi iyi çakýlmýþtý, tek bir tanesi biraz oynuyordu. Bütün gün bu tahtayý zorladým durdum. Sökmeyi baþaramadým.

Ayný gün beni tuzaða düþüren bayan arkadaþýmýn bir baþka köpekle çiftlik kapýsýndan girdiðini gördüm. Köpek dövüþçülerine yeni bir kurban getirmiþti. Verilen yiyecekleri yiyip suyu içtikten sonra benim baþýma gelenlerin aynýsý yaþandý.

Dokuzuncu gün dövmek için dýþarý çýkarýldým, yalnýz deðildim, dün gelen de vardý, onu benden daha çok dövdüler. Burada dayak her gün var; dayak yemeyen köpek hemen hemen hiç yok... O gece neredeyse sabaha kadar oynak olan tahtayý çekeledim. Sonunda baþardým, çivi yerinden çýktý. Benim sýðabileceðim kadar bir yer açýlmýþtý. Þimdi “boynumda tasma ve bunun kayýþý varken, etrafta onca insan dolaþýrken nasýl kaçabilirim?” sorusunu soruyordum kendime. Tasmadaki kayýþ kaçarken bir yere takýlýrsa bu macera baþlamadan biterdi. Bir de tabii kapýnýn açýk olduðu zamana kaçýþý denk getirmek vardý. Bunlarý sonra düþünürüm diyerek yatýp uyumaya karar verdim. Tahtayý tekrar yerine taktým, öyle ki istediðim zaman bir pati darbesiyle açabilirdim.

Onuncu gün dövüþe çýktým. Neyse ki karþýmdaki Pitbull deðildi. Yeni dövüþe hazýrlanan bir köpekmiþ, beni fazla hýrpalamadý ama ben aksine çok hýrpalanmýþ numarasý yaptým. Kulubeme götürülürken zorla yürüyormuþ gibiydim. O gün gece geç bir saatte dövüþten bir köpek getirildi, bana kalýrsa o hayvan ölmüþ olmalýydý, ama saðmýþ ki kulubesine koydular. O gece çiftlik sahibi her zamankinin aksine dövüþçü köpeði getirenlerden çok sonra geldi. Sarhoþtu, sallanýyordu yürürken, içkiyi fazla kaçýrmýþ olabilir. O nedenle bu köpeðin akibeti bir sonraki gün belli olacaktý.

On birinci gün hava kararmak üzere, beni dövmek için dýþarý çýkarmak istediler, yere yatýp direndim. Kayýþý çektiler, çektiler... Neredeyse boynum kýrýlacaktý. Dýþarý zorla da olsa çýkardýlar. O sýrada çiftlik sahibi geldi, dün akþam dövüþen köpeðin ne olduðunu sordu, anlattýlar. Yenildiði için bahsi kaybetmiþti, o yüzden de köpeðe çok kýzgýndý. Hemen uyutmalarý emrini verdi. Beni yerde ölü gibi yatarken görünce:

-Bunun nesi var? Dedi.

-Agam, dün dövüþtü asýl köpekle, galiba çok hýrpalandý. Bu da ölmek üzere, zaten bundan artýk yaþasa da bize bir fayda gelmez, diye cevap verdi iþçi.

-Tamam, tamam. Bunun her tarafý köpek olsa ne yazar, götürün uyutun, emrini verince diðer köpekle beraber beni de kamyonete koydular. Tabii boyunlarýmýzdaki tasmalarý çýkararak.


Kamyonet hareket etti, çitliðin kapýsýnýn açýldýðýný çýkardýðý gýcýrtýdan anladým. Kamyonetin içinde ayaða kalktým, kendimi toplamalýydým, hâlâ gücümün var olduðunu anladým. Diðer köpek hareketsiz yatýyordu.

Fazla uzaða gitmeden kamyonet durdu, arka kapý açýldý. Ben kapý açýlmadan önce ölü gibi diðer köpeðin arka tarafýna uzandým. Ýki adam önce bu köpeði tutup arabadan indirdiler. Onlar tam köpeði yere koyarlerken dýþarý fýrladým, üzerlerinden atlayarak kaçmaya baþladým. Bunlar baðýrýþtýlar, peþimden koþtular, hatta arkamdan bir el silah sýktýlar. Beni bir hayli takip ettiler, ben giderek hýzlandým ve onlarla arayý iyice açtým. Bu arada karanlýk da giderek koyulaþmýþtý ve artýk beni yakalamalarý çok zordu, vaz geçmiþ olmalýlar ki daha sonra seslerini duymadým. Buna raðmen durmadým, aksine bütün gücüm bitinceye kadar koþtum, koþtum... Koþamayacaðýmý anladýðýmda bir aðacýn altýndaki çimenlerin üzerine yattým. Gökyüzünde parlayan ay yusyuvarlaktý... Uyumuþum.

(Devam edecek...)