Hayatýn her alanýnda olduðu gibi siyaset ve kültürde insan yaþamý içerisinde hiçbir zaman yok olmayacak temel olgu ve araçlardýr. Kültür siyaseti var ettiði gibi siyasette sürekli yeni kültürleri icat etmektedir. Diyalektik olarak her þeyin bir baþlangýcý, geliþim ve sonu olduðu gibi, kültür ve siyasetlerinde bir sonun varlýðý akýldan çýkarýlmamalýdýr.
     Ancak zamaný çoktan geçmiþ din temelli kültür ve siyaseti bir türlü býrakmak istemeyen Türkiye ve Bölge siyasetçileri yüzünden, toplumun sürekli uçurumun kenarýnda yaþamasý tam bir kültürsüzlük ve öngörüsüzlük örneðidir.
     Kendisini geliþtirmeyip 1500 yýllýk kültürle hâlâ yaþayan devlet ve siyaset adamlarý, bu geriliði eðitim vb. araçlarla topluma empoze etmeleriyle, bölgesel sorunlarýnýn büyümesinin en büyük sorumlularýdýrlar.
     Mevcut uygulamalarla kültürsüz býrakýlan halkýn %85'nin alýþýla gelmiþ kültür ve siyaset etrafýnda toplanýp hareket etmesi, asla doðru yolda olunduðunu göstermemektedir.
     Bilindiði gibi Türkiye ve Orta Doðu'da bulunan ülkelerin hemen hemen hepsi Müslümandýr. Bunlarýn gerek kültürel açýdan gerekse siyasetlerinin temelini Ýslam belirlemektedir. Ýslam'a dayanan bu ülkelerin hiçbirisi ne kültürel açýdan ne de teknolojik ve bilimsel olarak geliþemedikleri halde, bunu sorgulayacak bilgi ve bilinçten yoksun olmalarý, toplumun gerçeklerden kaçmasýna sebep olmaktadýr.
     Din ve devletin, bilimle dinin, sosyal yaþam ile ibadetin, siyasetle dinin, ideolojiyle demokratlýðýn birbirinden ayrýlmadýðý bu ülkelerde, siyaset, kültür, din ve insan iliþkileri sürekli dejenerasyona uðrayarak yaþatýlýr.
     Bunun sonucunda deðil midir, çaðýn koþullarýna uygun ve kendi halkýna fayda saðlayacak kültüre, bilimsel buluþa ve yeniliklere imza atmýþ deðillerdir. Tüm bu geri kalmýþlýðýn sebebi, 1500 yýl önce var edilen Ýslam kültürü deðilse nedir?
     M.Ö.50 yýllarýnda Yahudilik, Miladýn baþlangýcýnda Hýrisitiyanlýk ve Miladi 610 yýlýnda Ýslamiyet var olmuþtur. Doðal olarak hepsi dine dayalý kendi siyaset, ekonomi ve sosyal yaþam kültürünü icat etmiþlerdir.
     Ýslam'ýn dýþýndaki dinlerin hepsi zamaný geldiðinde birçok deðiþim ve yeniliði gerçekleþtirmeleri neticesinde, dinler gerçek amaçlarý olan maneviyata geri dönmüþtür. Böylece siyaset, bilim, kültür, ekonomi ve sosyal yapýlar birbirini destekleyerek yeni kültürel deðerler kazanmýþ oldu.
     Ancak Ýslam ilk ortaya çýkýþýndan bugüne kadar en ufak bir deðiþim ve yeniliði kabul edilmeyip, 1500 yýl önceki dini siyaset, kültür, ekonomi ve sosyal yapýyla yaþamakta ýsrar etmesi, daha derin kaos ve çatýþmalarýn yaþanacaðýna iþaret etmektedir.
     Buna raðmen kültür ve siyasette evrimselleþmeyi kabul etmeyen gerici kafatasçýlar, bölgede meydana gelen her olayý emperyalist ve siyonistlerin oyunu olarak deðerlendirip iþin içerisinden çýkacaklarýna inanmalarý, kültürsülük deðilse öngörüsüzlüktür.
     Halbuki bölge toplumlarýnýn kültürel temelini oluþturan Ýslam siyasetinin ömrü 1980 yýllarýnda çoktan dolmuþtu. Tüm dünya bunun farkýnda olup bazý çaðrýlarý yaptýklarý halde, bölge ülkeleri hep kulak týkamýþlardýr. Emperyalistlerde bunu fýrsat bilip, geliþecek olaylarý kendi çýkarlarýna uygun þekle çevirmiþlerdir.
     Diðer taraftan Müslüman ülkeler her türlü savunma silahý baþta olmak üzere teknik, elektronik vb. araçlarý emperyalist ülkelerden almalarý, emperyalistlerin iþini daha da kolaylaþtýrmýþtýr. Ve böylece bölgede zorunlu olarak yaþanan ve yaþanmasý muhtemel olaylarýn þansa býrakýlacaðýný düþünmek cahilliðinde ötesinde bir durumdur.
     Ondan sonra da efendim Amerika'nýn, Ýngilizlerin, Rusya vb. ülkelerin ne iþi var bölgede demek, çaðý çoktan geçmiþ siyaset ve kültürel zavallýlýktýr. Ýfade edilenlere en çarpýcý örnekse, dünya devletlerinin çoðu “Atý alan Üsküdar'ý çoktan geçmiþ” öz deyiþinde olduðu gibi, sözde bölgenin laik devleti Türkiye, daha yeni yerli araba yapmayý düþünmesi ne kadar inandýrýcýdýr? Umarýz bu giriþim 1960 yýllarýnda Türk Malý Anadol Arabasýnýn akýbeti gibi olmaz.
     Dünya ülkelerinin büyük bir çoðunluðunun yakalamýþ olduðu teknolojik aþamayla, Türkiye'nin yarýþacaðýný düþünmek þovenizmle kendi kendini teselliden baþka bir iþe yaramamaktadýr. Beklentimiz o ki, biz yanýlýr Türkiye halkýnýn umudu boþa çýkmaz.
     Tüm bunlar Bölge toplumlarýnda zamaný çoktan geçmiþ siyaset ve kültürle nasýl bir bilinmezliðin içerisinde kalýndýðýný göstermeye yetmektedir. Bunun adý siyaset ve kültürel gerçeklerden toplumsal kaçýþtan baþka bir þey deðildir.
     
     Cemal Zöngür