Bilir misin bacaklarýn dermansýz kalana kadar koþmayý?

Sarhoþluða, kusmamak için kafa tutmayý?

Seni çaðýran o tene dokunmamayý?

Çaresizlikten bahsediyorum iþte...
Enine boyuna, tükettiðimiz yavan taktiklerden bahsediyorum. Ýçine düþülen ýssýz iklimin ayazýný nasýl dillendiririm onu hesap ediyorum gecelerdir.

En çok da böyle zamanlarda çatýþýyorum ya kötümser benliðimle, irkilerek baþlýyor, itilerek devam ediyor,
düþüyorum ulan!

Kim bilir kaç milyonuncu asfaltla temasýmýz?

Kimse sevmedi þu ziftin bizi okþadýðý kadar.

El uzatanýn elini kopardýk, yetmedi kolunu....
Uzansýn yamacýma, þöylece yanýma. Varsa yanýnda biri....

Ýçimde verdiðim savaþýn adýný "sen" koydum sevgilim.

"Bilmezsin sihirim sen,
sinirim el,
yokluðuna zifirim ben.
Bilmezsin bir yel savurur senin kokuna.
Ýþte o rüzgara mihirim ben."

Susturasýya kanatýyorlar ciðerlerimi...

Kavgam büyüyor kinle de, kurtar kendini kinden ey merhametim!

Kollarým açýk, ellerim boþ,
Kalbim sýcak... Soðutursam...
taþ taþýyamam bu sürüngen bedenimde.

"Ne gitme diyebiliyorum, ne de hakkýný helal et."

Ola ki dil, acýnýn korkularý kuþattýðý ölesiye savaþtýðý o zamana sükut-u soyunur da gelir;

"Git!"



"Sonra diyeceðim:
Acý korkularý yenmiþti.