Günler, belki de haftalar sonra....
     Patika yolda yürüyorum, ormanýn içine girip dolaþacaðým. Bir adam megafonla bir þeyler söylüyor; aslýnda baðýrýyor. Ne dediðini anlamýyorum. Ormana gitmekten vazgeçip geri dönüyorum, sesin geldiði tarafa doðru yürüyorum. Yaklaþtýkça ses netleþiyor:
     -Soðaaaannn, patateeeesss. On kilo soðan on beþ lira, on kilo patates yirmi...
     Hafif bir rampayý çýkmakta zorlanan eski bir kamyonetin içindeki adamdan geliyormuþ bu ses. Kamyoneti yavaþ sürüyor, evlerin sýk olduðu yerde de seyrek olduðu yerde de sesi ayný tempoda çýkýyor.
     -Soðaaaannn, patateeeesss. On kilo soðan on beþ lira, on kilo patates yirmi...
     Yolda top oynayan iki çocuk bu satýcýdan memnun olmamýþa benziyorlar. Ýkisi de yolun kenarýna çekilmiþ, biri ayaðýnýn altýnda topu tutmuþ, kamyonetin geçmesini bekliyorlar. Ýnadýna kamyonet tam onlarýn önünde duruyor, çocuklardan biri sinirli sinirli kafasýný sallýyor. Aslýnda kamyonet inadýna durmuþ deðil, orta yaþlarda bir kadýn iþaret edip durdurmuþ. Kadýn:
     -Bana iki kilo patates lazým. Satýcý:
     -Terazi yok, çuvalla satýyorum.
     -Ne yapayým ben bir çuval patatesi, diyen kadýn kamyonetin yanýndan uzaklaþýyor. Satýcý hýrsla gaza basýyor, bu külüstür kendisinden beklenmeyen bir hareket yapýyor, adeta þahlanýyor. Bu þahlanýþ çocuklarý hem güldürüyor hem de sevindiriyor. Top oynamaya devam.
     -Soðaaaannn, patateeeesss. On kilo soðan on beþ lira, on kilo patates yirmi...
     Sesi duyan Doktor'un komþusu Þerife teyze, bahçe kapýsýnýn dýþýnda bekliyor. Yanýna gelince iþaret edip kamyoneti durduruyor. Adama bir þeyler söylüyor, o da aþaðý inip bir çuval patates bir çuval da soðaný Þerife teyzenin bahçe kapýsýndan içeri girip verandaya býrakýyor, parasýný alýp teþekkür ediyor.
     Satýcý, baþka müþteri olsa ayaðýna kadar götürmez, alan Þerife teyzeyse götürür. O hem çok yaþlýdýr, hem de eski müþteri...
     Þerife teyzenin yaþý seksen civarýnda. Kocasý Asým amca on beþ sene önce ölmüþ. Ayný yastýða tam kýrk sene baþ koyduktan sonra kocasýný kaybetmek Þerife teyzeyi çok üzmüþ. Etrafýnda onu teselli edecek çocuklarý da yokmuþ. Çünkü iki oðlundan biri Amerika'da diðeri Kanada'da yaþýyormuþ. Cenazeye gelip iki-üç gün kaldýktan sonra gitmiþler. Çocuklarý birkaç senede bir gelip annelerini ziyaret ederlermiþ, tabii bu ziyaretler hep kýsa olurmuþ. Ekonomik yönden sýkýntýsý yokmuþ, kocasýnýn emekli maaþýndan baþka çocuklarý da yardým ediyorlarmýþ. Bu kýr evini de havasý annelerine iyi gelir diye oðullarý almýþlar. O da burayý çok sevmiþ, çok sýk olmasa bile arada görüþtüðü komþularýnýn olmasý Þerife teyzeyi mutlu etmiþ.
     Kendine komþu olarak bir doktorun geldiðini öðrenince aðrýlarýna, sýzýlarýna çare olacak yollar önerebileceði için çok memnun olmuþ. Gerçi bizim Doktor bir cerrah, ama Þerife teyzeye oldukça faydalý ilâçlar önermiþ. O da her gördüðünde:
     -Allah senden razý olsun Doktor bey, diyormuþ. Doktor da
     -Teyzeciðim, sen duayý muayý boþ ver. Uðraþma bu boþ iþlerle, hem ben ateistim diye cevap veriyormuþ.
     -Tövbe de tövbe de, ile konuþma sonlanýyormuþ.
     Ne için gittiðini bilmiyorum ama, ben birkaç defa Doktor'u Þerife teyzenin evinden çýkarken de gördüm.
     Ýki kedi karþýlýklý gardlarýný almýþlar. Biri sarý diðeri siyah tüylü. Kilo ve yaþ bakýmýndan denkler. Sarý tüylü olan saldýrýya geçip sol patisiyle rakibine bir týrmýk atýyor. Geriye çekilen siyah kedi sýrtýný iyice kabartýp rakibin yaklaþmasýný bekliyor, gelen bir otomobil ikisini de kaçýrtýyor. Otomobil yanýmda durdu. Bu Kenan Babaydý.
     -Badi arkadaþým, ben þehirdeki markete gidip alýþ veriþ yapacaðým, istersen sen de gel.
     Arabaya doðru hamle yaptým, aþaðý inip ön kapýyý açtý, bindim. Kenan Baba, otomobili yavaþ ve dikkatli kullanýyor. Þehir içinde bu dikkat tabii daha da artýyor. Büyük bir marketin önüne arabayý park ettik. Tam kapýdan geçerken görevli içeriye hayvan alýnmadýðý uyarýsýný yaptý. Bozuldum, kýzdým ve hýrladým. Kenan Baba:
     -Badi arkadaþým, ben bir þeyler alýp hemen geleceðim. Sen beni otomobilin yanýnda uslu uslu bekle. Oradan bir yere ayrýlma. Sözümü dinlersen sana yarým kilo sosis var.
     En sevdiðim yiyecek. Yumuþacýk, yutarken adeta boðazýmdan kayýyor. Hiç dinlemem mi?
     Kenan Baba çabuk geldi, alýþ veriþ arabasýný iteleyerek getirdi. Alýþ veriþ arabasýnýn içine atlamak istedim.
     -Dur! Acele etme, senin sosis altta. Bunlarý bagaja koyayým, vereceðim.
     Sosisimi yedikten sonra, yola çýktýk. Karným doyunca bir uyku bastýrdý, Kenan Baba durmadan konuþtu, ne dediðini anlamadým.
     -Kalk bakalým tembel Badi, eve geldik. Ýyice hantallaþtýn, þiþko bir köpek oldun. Senin saðlýðýn açýsýndan bu kadar kilo sakýncalý. Bak, sana sana bir top aldým, bagajda. Her gün bununla birkaç saat oynayacaksýn. Belki o zaman biraz kilo verirsin.
     Haklýydý. Ben de farkýndaydým iyice þiþtiðimin. Yiyecek bol, yapacak iþ yok; caným sýkýldýkça bile yiyorum... Sonuç tabii ki bu. Artýk ekmek filan hiç yemiyorum. Kemik de, çünkü kýrmasý zor. Bir kere Þerife teyze bana ekmek vermiþti, yemediðimi görünce de:
     -Anlaþýldý, senin karnýn tok. Aç olsan havada kaparsýn. Sen yeme, bir baþka hayvan gelip yer o ekmeði, demiþti.
     Kýrmýzý, büyük bir plastik toptu. Günlerce oynadým bu topla. Oynadýkça kendimi daha iyi hissetmeye baþladým. Bir gün topa diþlerimi batýrdým istemeden. Patladý. Suçlu suçlu topun baþýnda beklerken Kenan Baba:
     -Onun ömrü bu kadarmýþ, yenisini alýrýz, dedi.

● ● ●
(Devam edecek...)