Hava soðuktu, mevsim kýþtý
Tarihini unutmam aylardan Þubat’tý
O gün okunmamýþtý sabah ezaný bizim köyde
Ýnsan ölüleri yatýyordu þimdi
Koyun otlattýðým, taþlarýna ayak sürdüðüm
Sevdama ortak ettiðim tepelerde
Ne uzundu dün gece ne uzun yaðmýþtý gökten kurþunlar
Ne uzun yaðmýþtý Müslümanlarýn üzerine

Dedemin elinden tutup Cuma namazlarýna gittiðim cami de yoktu yerinde
Ne dedem vardý þimdi ne de tutabileceðim eli üzerinde
Kurþuna dizdi Hocalý’yý bir akþamüstü Ermeniler
Ne analar kaldý ne çocuklar, ne yeni gelinler
Topraðýmdý, sevgilimdi, kardeþimdi Hocalý
Elimdi, ayaðýmdý, kaným canýmdý Hocalý
Kapanmayan yaramdýr Hocalý
Gönlümdür
Sevdamdýr
Hasretimdir Hocalý

Çocukluðumun geçtiði her yer kardeþlerimle dolu þimdi
Kimisinin baþý yok gövdesinde
Kimisinin kolu kesik üzerinde
Ey nur kokulu kardeþlerim
Ey çocukluðu yitip giden,
Oyuncaðý elinden alýnan
Gözlerine doyamadýðým,
Sakýnamadýðým
Ey ateþten koruyamadýðým kardeþlerim
Cennet kapýlarýnda peygamber yoldaþýnýz olsun